نخست‌وزیر سابق هلند و همسرش با «اتانازی» به زندگی خود پایان دادند!

خبرگزاری صدای افغان (آوا)-سرویس بین‌الملل: مرگ این دو نفر به‌ عنوان بخشی از روند رو به رشد «مرگ خودخواسته دو نفره» در هلند تلقی می‌شود.
 
«اتانازی زوج‌ها» برای نخستین بار در سال ۲۰۲۰ در این کشور مورد توجه قرار گرفت، زمانی که ۲۶ نفر هم‌زمان با شریک زندگی خود اتانازی کردند.
 
این اعداد در سال بعد به ۳۲ مورد و در سال ۲۰۲۲ به عدد ۵۸ مورد رسید.
 
فن آخت نخست‌وزیر سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۲ هلند مرگ خودخواسته را با شریک زندگی‌اش که ۷۰ سال با یکدیگر بودند، انتخاب کردند.
 
طبق گزارش رسانه‌های هلند، این زوج بسیار بیمار بودند اما به گفته‌ی خودشان «نمی‌توانستند بدون یکدیگر بمانند.»
 
فن آخت از خونریزی مغزی که در سال ۲۰۱۹ به آن دچار شد به ‌طور کامل بهبود نیافته بود.
 
اتانازی در هلند از سال ۲۰۰۲ با دلایلی از جمله رنج غیرقابل تحمل، بدون چشم‌انداز بهبودی و… قانونی اعلام شد.
 
اتانازی یا مرگ خودخواسته که تمامی ادیان ابراهیمی با آن مخالف هستند، تاکنون فقط در تعداد انگشت‌شماری از کشورها مجاز شده است و اغلب کشورها آن را با قتل برابر می‌دانند.
 
در کشورهایی که این نوع از مرگ قانونی شمرده می‌شود، بیشتر افراد دارای ویژگی‌های بیماران لاعلاج یا افرادی که از یک بیماری سخت روانی (اختلال افسردگی اساسی و…) رنج می‌برند و با رضایت خود، از افرادی همچون داکتران معالج یا پرستاران می‌خواهند که به آن‌ها در مرگ کمک کنند.
 
سوئیس، هلند، لوکزامبورگ، کانادا، استرالیا، اسپانیا، آلمان، نیوزیلند و برخی از ایالات آمریکا اتانازی را مجاز کرده‌اند و در برخی از این کشورها، مرگ خودخواسته در مواردی که فرد رنج زیادی می‌برد اما مبتلا به بیماری لاعلاج نیست هم مجاز است.
 
عقیده مشترک بسیاری از ملل و مذاهب مختلف از جمله مسیحیت، اسلام و یهودیت این است که زندگی، هدیه خداوند است و باید با تمام توان در حفاظت آن کوشید و بیماری و سختی‌های آن نیز جزئی از زندگی و سرنوشت آدمی است که باید به‌طور طبیعی طی شود.
 
از منظر اسلام، بیمار اگر دین‌دار و مؤمن باشد، تحمّل درد و رنج و صبر و بردباری در برابر آن، موجب بخشش گناهان و تزکیه نفس و تخفیف مجازات یا افزایش درجات و رسیدن به ثواب‌های بیشتر اخروی می‌شود و اگر غیر مؤمن باشد چه بسا درد و رنج موجب گردد از رفتار و زندگی گذشته خود پشیمان شده و توبه کند و با حال ایمان از دنیا برود.
 
در کنار مخالفت‌های ادیان با اتانازی، دیگر مخالفانِ این نوع از مرگ می‌گویند که با ترویج اتانازی انگیزه درمان برخی بیماری‌ها از بین خواهد رفت و جلوی پیشرفت علم پزشکی گرفته خواهد شد، همچنین نگهداری سالمندان برای افراد و بستگان آن‌ها غیرموجه قلمداد می‌شود و از همه مهم‌تر، اعتماد بیمار به پزشک به علت ترس بیمار از قطع درمان توسط پزشک و انجام اتانازی، از بین خواهد رفت؛ بنابراین دیگر نمی‌توان با خیال آسوده به شفاخانه‌ها پا گذاشت.