خبرگزاری صدای افغان(آوا) ـ تهران: در بخشی از این بیانیه این فعالین مدنی آمده است: «متاسفانه از روزهای پایانی تابستان بدین‌سو، شاهد شکل‌گیری جریانی علیه مهاجران افغانستانی هستیم که با فرافکنی و بزرگ‌نمایی و انتشار مطالب خلاف‌واقع و نیز گاهی با رفتارها و گفتارهای نژادپرستانه کوشش می‌کنند مهاجران را عامل مشکلات معیشتی و امنیتی جامعه معرفی کنند و تاثیری منفی بر افکار عمومی بگذارند».
به گزارش روزنامه هم‌میهن ایران، در ادامه این بیانیه از برخی رسانه‌ها در ایران انتقاد شده که این کشور را مهاجرپذیرترین کشور در سطح جهان و تعداد مهاجرین را تا 10میلیون هم برآورد کرده‌ و هشدار می‌دهند که «ایران در آستانه تسخیر توسط افغانستانی‌ها و تغییر تعادل جمعیتی» است. درحالی‌که به گفته این فعالین مدنی، براساس سالنامه مهاجرتی ایران ۱۴۰۱، ایران بیست‌وسومین کشور مهاجرپذیر دنیا است. همچنین طبق آمار کمیساریای عالی سازمان‌ملل در امور پناهندگا (UNHCR)، 8.2 میلیون افغانستانی در 103کشور جهان ازجمله ایران و پاکستان مهاجرند که از این تعداد فقط 62/1میلیون نفر در دو سال گذشته از افغانستان خارج شده‌اند. بنابراین آمار کمیساریای عالی پناهندگان ‌در ایران که تعداد مهاجران در ایران را 4.5میلیون نفر و وزیر کشور(داخله) دولت جمهوری اسلامی ایران، مجموع کل مهاجران افغانستانی را نزدیک پنج‌میلیون نفر اعلام می‌کند، منطقی به‌نظر می‌آید.
هرچند این فعالین مدنی این رقم مهاجرین را نیز تعداد قابل‌توجهی می دانند، اما در جمعیت ۸۵میلیونی ایران، کمتر از ۶درصد را در برمی‌گیرد که نمی‌تواند عامل به وجود آمدن گرانی‌ها، تورم، بیکاری و... شود.
در ادامه این بیانیه همچنین عنوان شده است: «با توجه به شرایط امروز جامعه، امضاءکنندگان این بیانیه، به‌عنوان بخشی از افکار عمومی جامعه، شکل‌گیری و هدایت جریان‌هایی را که برای حل مسئله مهاجران بر طبل خشونت، نفرت‌پراکنی و تبعیض می‌کوبند، یک عقبگرد فاجعه‌بار برای جامعه ایران و نافی حقوق و ارزش‌های بنیادین انسانی و مدنی دانسته و بر رعایت کرامت انسانی و حقوق مهاجران طبق اصول اخلاق ایرانی، ارزش‌های معنوی و حقوق بین‌المللی تاکید می‌کنیم».
بر این ‌اساس، این فعالین مدنی اعلام کرده اند:
۱.  باتوجه به پیوستن ایران به کنوانسیون ۱۹۵۱ سازمان‌ملل، انتظار می‌رود دولت جمهوری اسلامی ایران در راستای عمل به تعهدات خود، رسیدگی به وضعیت پناهندگان و مهاجرن را ازطریق سیاست‌گذاری‌های کلان و با تدوین و تصویب قوانین به‌روز و کارآمد و با جلوگیری از انباشت آیین‌نامه‌ها، بخشنامه‌ها و مقررات در نهادهای مرتبط با امور مهاجران (که امکان برخورد سلیقه‌ای با مهاجران و پناهندگان را افزایش می‌دهد)، در صدر اولویت‌ها و سیاست‌های مهاجرتی خود قرار دهد تا تکلیف شمار فراوان مهاجران مشخص شود. قوانین و موانع حقوقی و کاستی‌های اجرایی سیستم فعلی، سبب پیچیده و مبهم‌شدن شرایط کنونی و آینده مهاجران شده است. تحول در سیستم کنونی (شامل شفافیت و فراگیری در قانون و قاطعیت و کارآمدی در اجرا)، سبب تعیین تکلیف مهاجران موجود و متقاضیان آینده و کاهش ابهامات و تنش‌های احتمالی می‌شود. این امر همچنین زمینه‌های رعایت حداکثری حقوق پناهندگان و مهاجران و امکان جذب و استفاده از ظرفیت‌های مهاجران متخصص و تحصیلکرده را فراهم می‌کند. برخلاف تصور عمومی و نگاه فرادستیِ بخشی از جامعه به مهاجران، افراد تحصیل‌کرده و متخصصان زیادی در میان آنها وجود دارند که ما نتوانسته‌ایم از ظرفیت‌شان استفاده کنیم.
۲.  انتظار می‌رود مسئولان دولتی وظیفه شفاف‌سازی، روشنگری افکار عمومی، جلوگیری از انتشار اخبار کذب و مقابله با مهاجرستیزی و دوقطبی‌سازی جامعه را به‌صورت جدی به انجام رسانند.
۳.  جامعه جهانی به‌ویژه سازمان‌ملل‌متحد و بازیگران مؤثر و بین‌المللی را به انجام تعهدات و در پیش گرفتن اقدامات مسئولانه که حافظ منافع جامعه میزبان و مهاجران و پناهندگان باشد، فرا می‌خوانیم. انتظار می‌رود این نهادها در مکانیزم‌های حمایتی خود، بازبینی کرده و ضمن افزایش کمک‌های خود به کشورهایی مانند ایران -که خود با مشکلات عدیده اقتصادی دست به گریبان است- راه‌حل‌ها و سازوکار‌های پایدار و بلندمدتی برای حل مسئله مهاجران و پناهندگان ارائه دهند.
۴. و در پایان خطر واقعی را نه در پناه‌دادن به انسان‌های بی‌پناه، که در نزول ارزش‌های انسانی و عدالت و برابری، نادیده‌انگاری حقوق انسانی و شهروندیِ ضعیف‌ترین قشرهای جامعه و کرخت‌شدن وجدان عمومی در برابر رنج میلیون‌ها انسانِ قربانیِ ظلم‌هایِ تاریخی‌ می‌دانیم.
این در حالی است که در طول ماه های گذشته بار دیگر شاهد یک توطئه و دسیسه جدید افغانستانی هراسی و مهاجر هراسی از سوی جریان های معاند با جمهوری اسلامی ایران در این کشور هستیم که با همسویی برخی جریان های مطرح رسانه ای ضد ایرانی و غربی چون بی بی سی و اینترنشنال و همچنین برخی رسانه‌ ها در داخل این کشور، متفاوت تر از تلاش های نافرجام در سال های گذشته، در نوع نگاه و رویکرد شهروندان ایرانی نسبت به مهاجرین تأثیر گذاشت و تلاش کرد همزیستی مسالمت آمیز دو جامعه را مخدوش نماید.