آژانس پناهندگان سازمان ملل گفته است که از پیدا شدن حدود ۱۰۰ مرد برهنه در مرز میان یونان و ترکیه «عمیقاً ناراحت» است.

 

یونان تقصیر را به گردن ترکیه انداخته و «رفتار» این کشور را «شرم تمدن» خوانده است.

 

ترکیه ادعای کشور همسایه خود را «خبر جعلی» خوانده و این کشور را متهم به «ظلم» کرده است.

 

پولیس یونان گفته که ۹۲ مرد برهنه که برخی از آنان جراحت بر بدن شان داشتند را روز جمعه در نزدیک مرز شمالی این کشور با ترکیه یافته و نجات داده است. 

 

این افراد عمدتاً اهل افغانستان و سوریه هستند.

 

یک مقام یونانی مدعی شد که بسیاری از این مهاجران گفته‌اند که «سه موتر ارتش ترکیه آنها را به رودخانه‌ای مرزی بین دو کشور انتقال داده‌اند».

 

نوتیس میتاراچی؛ وزیر مهاجرت یونان هم گفته که رفتار ترکیه با مهاجران مایه «شرم تمدن» است.

 

یک مقام ترکیه اما این اتهامات را «بیهوده و مضحک» خواند و یونان را به خاطر نشر تصویر به بی‌احترامی به پناهجویان متهم کرده است.

 

واقعیت پشت پرده در این رویداد منزجرکننده هنوز مشخص نیست؛ اما یک نکته مشخص است و آن اینکه هردو کشور ترکیه و یونان، کارنامه ای شرم آور و غیرقابل دفاع در زمینه حقوق پناهجویان دارند.

 

ترکیه به عنوان یک کشور مسلمان در سال اخیر، مرکز اجتماع و مسیر عبور صدها هزار پناهجو از کشورهایی مانند افغانستان، عراق و سوریه بوده است. صرف نظر از اینکه ترکیه به عنوان یک کشور عضو ناتو و دولت متجاوزی که چه از طریق تجاوز مستقیم به کشورهای همسایه و منطقه و چه از راه حمایت پیدا و پنهان از گروه های نیابتی و تروریستی، چه سهم و نقشی در ایجاد ناامنی و بحران و بی ثباتی و در نتیجه دامن زدن به سیل مهاجرت های میلیونی از مبدأ کشورهای یادشده داشته، از منظر حقوق بشری باید در برابر جامعه جهانی، مسئول باشد و سیاست های ضد مهاجرت خود را تعدیل کند.

 

به جز طرد تحقیرآمیز نزدیک به ۱۰۰ پناهجو با بدن های برهنه که می تواند در تاریخ مهاجرت در دوران معاصر، بی سابقه باشد و به عنوان یک حرکت عمیقا ضد انسانی و ضد اسلامی ثبت شود، خبرهای فراوان دیگری نیز درباره بدرفتاری های شنیع و خشن و زننده و زیانبار نیروهای امنیتی ترکیه با پناهجویان به ویژه پناهجویان افغان، منتشر شده است.

 

بربنیاد برخی مستندات که اخیرا در شماری از شبکه های اجتماعی و رسانه های خبری بازتاب یافته، پولیس ترکیه پناهجویان افغان را در حد مرگ مورد لت و کوب، شکنجه و آزار قرار می دهد و شماری از این افراد به صورت نیمه جان به کشور بازگردانده شده و یا از طریق مرزهای زمینی به کشورهای همسایه ترکیه، طرد شده اند.

 

این رفتار شنیع و ضد انسانی، هرگز در شأن کشوری نیست که تظاهر به اسلام گرایی می کند، خود را دوست و یاور ملت افغانستان می خواند و با اعزام «قطار دوستی»، خود را حامی نیازمندان در داخل کشور نشان می دهد.

 

از سوی دیگر، ترکیه به عنوان یک کشور اروپایی عضو ناتو که برای پیوستن به اتحادیه اروپا تقلا می کند، دست کم در ظاهر امر باید به ادعاها و شعارهای غرب درباره حقوق بشری پناهجویان پایبند باشند و حتی اگر این پناهجویان مسلمان و از کشورهای همسایه ترکیه هم نباشند، حداقل انسان اند و از نظر حقوق بشر ادعایی غرب، شایسته تکریم و احترام انسانی می باشند.

 

عامل دیگر وضعیت رقت بار و تحقیرآمیز پناهجویان، کشور اروپایی یونان است؛ کشوری فقیر اما با تمدنی پرافتخار که به یک معنا نماد دموکراسی غربی به حساب می آید و باید براساس معیارهای غرب، در برابر حقوق انسانی پناهجویان، مسئولیت پذیر و پاسخگو باشد.

 

در این شکی نیست که یونان از نظر اقتصادی، عقب افتاده است؛ اما برای رسیدگی به پناهجویان، از حمایت سازمان ها و قدرت های غربی برخوردار است و به طور مشخص در این زمینه از اتحادیه اروپا پول و کمک دریافت می کند؛ با اینهمه، وضعیت پناهجویان در آن کشور بسیار تکان دهنده و هولناک است. اردوگاه مشهور «مورا» و دیگر کمپ های پناهجویی به یک جهنم زنده شباهت دارد که در آنها پناهجویان بدون هیچگونه حقی مانند زندانیان فاقد آزادی، نگه داری می شوند. بهداشت درمان، غذا، امکانات رفاهی، آموزش و... در این کمپ ها فراهم نیست و فساد و ناامنی و تبهکاری ناشی از فقر و درماندگی به اوج خود رسیده است.

 

در این میان، برخورد سازمان های بین المللی و کشورهای مدعی حقوق بشر در قبال وضعیت تکان دهنده پناهجویان در ترکیه و یونان نیز بسیار شرم آور و زننده است؛ زیرا آنها نمی خواهند مسئولیت و تعهد متحدان خود در زمینه بدیهی ترین اصول حقوق بشر را زیر سؤال ببرند؛ اما در کشورهایی مانند ایران اگر خواسته یا ناخواسته حق یک پناهجو ضایع شود، تبلیغات سیاسی سازمان های به اصطلاح حقوق بشری و رسانه های غربی، گوش فلک را کر می کند. این نشان می دهد که متاسفانه با مساله مهاجرت نیز برخوردی کاملا سیاسی و تبعیض آمیز صورت می گیرد و به این ترتیب، پناهجویانی که در مسیرهای مرگبار ترکیه و یونان، آماج ضد انسانی ترین رفتارها قرار می گیرند، به طرز بی رحمانه ای قربانی این استندرد دوگانه غرب و حقوق بشر غربی واقع می شوند.