خبرگزاری صدای افغان(آوا) - نگاه روز: حمله هوایی امریکا بر کابل در حالی صورت می گیرد که امریکا و «امارت اسلامی» یک توافقنامه تاریخی صلح امضا کرده اند که بر بنیاد آن، امریکا از افغانستان خارج می شود و دیگر حق ندارد حریم هوایی و زمینی کشور را به بهانه های گوناگون نقض کند.

«امارت اسلامی» دوشنبه، ۱۰ اسد تایید کرد که حمله روز شنبه در کابل توسط هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی انجام شده و آن را محکوم کرد.
 
ذبیح ‌الله مجاهد؛ سخنگوی حکومت «امارت اسلامی» در بیانیه ‌ای نوشت که حمله روز ۳۱ جولای علیه یک خانه مسکونی در ناحیه شیرپور کابل انجام شده ‌است.
 
او گفت: «ماهیت این حادثه در ابتدا روشن نبود. سازمان‌ های امنیتی و اطلاعاتی امارت اسلامی درباره حادثه تحقیق کردند و دریافتند که حمله توسط هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی انجام شده‌ است.»
 
او این حمله را محکوم کرده گفت که این حمله اصول بین ‌المللی و موافقتنامه دوحه را نقض کرده ‌است.
 
به این ترتیب، «امارت اسلامی» تاکنون رسما درباره مرگ رهبر القاعده در این حمله، موضع گیری نکرده است؛ بنابراین آنچه از سوی امریکا بیان شده، صرفا یک ادعا است که می تواند درست باشد یا نباشد.
 
با این حال، واقعیتی که درباره درستی آن تردیدی وجود ندارد این است که امریکا بار دیگر حریم هوایی و حاکمیت ملی افغانستان را نقض کرد و بر قلب پایتخت کشور، حمله هوایی انجام داد.
 
مقام هایی امریکایی به صراحت گفته اند که برای حمله بر اهداف مورد نظر خود از هیچکس اجازه نمی گیرند. این زورگویی، سلطه طلبی و تجاوز وقیح و آشکار به حاکمیت ملی کشورهای مستقل است.
 
به این ترتیب، امریکا عملا قوانین و قواعد بین المللی و منشور سازمان ملل متحد را نقض می کند؛ همان قواعدی که خود به بهانه دفاع از آن دیگر کشورها را هدف قرار می دهد و نظام های مستقر را سرنگون می کند.
 
حمله هوایی امریکا بر کابل در حالی صورت می گیرد که امریکا و «امارت اسلامی» یک توافقنامه تاریخی صلح امضا کرده اند که بر بنیاد آن، امریکا از افغانستان خارج می شود و دیگر حق ندارد حریم هوایی و زمینی کشور را به بهانه های گوناگون نقض کند.
 
«امارت اسلامی»‌ نیز در نتیجه دو دهه مبارزه با اشغال و تجاوز خارجی توانست به پیروزی دست یابد؛ بنابراین در صورتی که اشغال و تجاوز همچنان جریان داشته باشد، پس هیچ توافقنامه صلحی اعتبار ندارد و رسالت «جهادی» امارت اسلامی برای دفاع از وطن و مقابله با اشغالگران و متجاوزان نیز به پایان نرسیده است.
 
امریکا در حالی بر کابل، حمله هوایی کرد که خود بارها به «امارت اسلامی»‌ هشدار داده است که از خاک افغانستان امنیت کشورهای دیگر هدف قرار نگیرد. «امارت اسلامی» نیز بر پایبندی خود به این تعهد، تاکید می ورزد؛ اما این امریکاست که آن را نقض می کند؛ زیرا به طور یکجانبه به خود حق می دهد تا کشورهای دیگر را به بهانه های واهی، آماج قرار دهد. با این حساب، آیا دیگر حق ندارند پاسخ تجاوزهای امریکا را بدهند؟
 
امریکا ادعا کرده که در این حمله، ایمن الظواهری را کشته است. برای اثبات این ادعا هیچ سندی ارائه نشده است؛ همانطور که درباره مرگ اسامه بن لادن هیچ سندی منتشر نشد و امریکایی ها به دروغ مدعی شدند که جسد او را به دریا انداخته اند!
 
چه بسا این ادعای تازه نیز یک دروغ بزرگ برای توجیه تجاوز هوایی امریکا بر افغانستان و جلوگیری از واکنش «امارت اسلامی» به آن باشد. شاید دولت دموکرات مسلط بر کاخ سفید برای مصارف سیاسی و تبلیغاتی اش در آستانه انتخابات، نیاز به یک خوراک تبلیغاتی تازه داشته است تا خود را مؤثر و مسلط بر اوضاع نشان دهد.
 
شاید بایدن برای بی اثر کردن انتقادهای گسترده از عملکرد فاجعه بار و شرم آور او در جریان عملیات فرار از افغانستان و پیامدهای خطرناک آن برای امنیت ملی ایالات متحده، این حمله صحنه سازی شده را سازمان دهی کرد و بعد مدعی شد که ایمن الظواهری را کشته تا به این ترتیب، به مخالفانش پیام دهد که با وجود خروج مفتضح از افغانستان، هنوز می تواند رهبران گروه های «جهادی» را در قلب کابل، هدف بگیرد و بکشد.
 
این همان چیزی بود که در واکنش باراک اوباما هم مشهود بود. او گفت که این حمله نشان داد که امریکا حتی بدون نیاز به جنگ در افغانستان هم می تواند با تروریزم مبارزه کند. او در این زمینه، جو بایدن را تحسین کرد.
 
این موضع تبلیغاتی اوباما نشان می دهد که هدف کاخ سفید از اجرای این سناریو که به بهای نقض حاکمیت ملی یک کشور مستقل صورت گرفت، مهار منتقدان خروج شرم آور بایدن از افغانستان و بهبود موقعیت سیاسی خود در برابر جمهوری خواهان در معادلات داخلی ایالات متحده بوده است.