۲۰ جون، روز جهانی پناهندگان در حالی فرارسیده است که انواع مختلفی از مهاجرت با عوامل گوناگون در دنیا وجود دارند و هر روز به این عوامل افزوده می‌شود.

خبرگزاری صدای افغان(آوا): روز جهانی پناهندگان توسط سازمان ملل متحد برای گرامی‌داشت از پناهندگان در سراسر جهان تعیین شده است. این روز فرصتی برای ایجاد همدلی و درک مصیبت و به رسمیت شناختن انعطاف‌پذیری مهاجرین در بازسازی زندگی آنها است.

این روز به دنبال این است تا با افرادی که مجبور به فرار می‌شوند، محترمانه رفتار شود. در این میان باید دانست که هر کسی می‌تواند به دنبال حمایت باشد، صرف نظر از اینکه چه کسی است یا به چه چیزی اعتقادی دارد.

حقوق بشر پناهندگان یعنی باید از افرادی که مجبور به فرار می‌شوند، استقبال کرد.  پناهندگانی که از سراسر جهان می‌آیند برای رهایی از خطر، ممکن است با هواپیما، قایق یا پیاده سفر کنند. حق بشری پناهنده، جستجوی امنیت است.

همچنین حقوق پناهندگان یعنی هر زمان که مردم مجبور به فرار می‌شوند، حق دارند از آنها محافظت شود. تهدید هر چه باشد اعم از جنگ، خشونت، آزار و اذیت؛ همه مستحق حمایت هستند.

عوامل مختلفی که باعث مهاجرت اشخاص به دیگر سرزمین‌ها می‌شوند، انواع مختلفی از ترک موطن‌ها را نیز تشکیل می‌دهند که از لحاظ نوع مهاجرت و تعاریف با یکدیگر متمایز هستند.

در ابتدا باید تعریف "پناهندگان" از نظر حوامع بین‌المللی پرداخت:
بنا بر تعریف کنوانسیون ۱۹۵۱، پناهنده کسی است که به علت «ترس موجه از آزار و اذیت به دلیل نژاد، مذهب، ملیت، عضویت در یک گروه اجتماعی خاص یا عقاید سیاسی» از خانه و کشور خود گریخته است. بسیاری از پناهندگان برای فرار از اثرات بلایای طبیعی یا ساخته دست بشر در تبعید هستند.

امروز هزاران پناهنده افغانستانی بنا بر مشکلات موجود، به سراسر دنیا پناهنده شده‌اند که هنوز شماری زیادی از آنان موفق به دریافت پناهندگی از این کشورها نشده‌اند.

در تازه‌ترین مورد امروز ۲۰ جون، روز جهانی پناهندگان؛ پناه‌جویان افغانستانی در شهر سورابایای اندونیزیا به سرک‌ها ریخته و خواستار اسکان در یکی از کشورهای مهاجرپذیر شدند.

پناهجویان نیز تعریفی جداگانه‌ی دارند: پناهجویان مانند پناهندگان خانه‌های خود را ترک کرده‌اند، اما ادعای آنها برای پناهندگی هنوز به طور قطعی در کشوری که به آنجا گریخته‌اند ارزیابی نشده است.

جابه‌جاشدگان اجباری داخلی (آواره داخلی) که در افغانستان از آن به عنوان بی‌جاشدگان داخلی یاد می‌شود:

جابه‌جا شدگان افرادی هستند که از مرزهای بین‌المللی عبور نکرده اند اما به منطقه‌ای متفاوت از منطقه‌ای که در کشورشان خانه می‌گویند، نقل مکان کرده‌اند.

در افغانستان طی بیست سال گذشته صدها هزار تن بنا بر جنگ و درگیری از خانه‌های خود بی‌جا و به مکان امنی پناه برده‌اند که پس از ختم درگیری شماری زیادی از آنان دوباره به خانه‌های خود برگشته‌اند.

افراد بدون تابعیت نیز بخش دیگری از مهاجرین را تشکیل می‌دهند؛ این افراد تابعیت رسمی نداشته و به هیچ کشوری تعلق ندارند. وضعیت‌های بی‌تابعیتی معمولاً به دلیل تبعیض علیه گروه‌های خاص ایجاد می‌شود.  عدم شناسایی آنها – نداشتن تذکره – می‌تواند آنها را از دسترسی به خدمات مهم دولتی، از جمله مراقبت‌های صحی، تحصیلی یا اشتغال محروم کند.

عودت کنندگان از دیگر گروه مهاجران و به عبارت دیگر، پناهندگان سابقی هستند که پس از مدتی در تبعید به کشور یا مناطق مبدا خود باز می‌گردند. عودت‌کنندگان به حمایت مستمر و کمک برای ادغام مجدد نیاز دارند تا اطمینان حاصل شود که می‌توانند زندگی خود را در خانه بازسازی کنند.

از 20 جون، روز پناهندگان در حالی تجلیل می‌شود که مهاجرت روزافزون در دنیا در حال وقوع است و در این میان شمار آوارگان به بیش از ۱۰۰ میلیون نفر رسیده‌ است.