محققان دانشگاه "تسینگهوا" در چین موفق به ساخت ربات کوچکی شده اند که می‌تواند زخم معده را با چاپ سلول‌های زیستی بر روی زخم، درمان کند.

زخم های باز روی دیواره معده در صورت عدم درمان می‌توانند به مشکل بزرگی بدل شوند و گاهی به عمل جراحی نیاز دارند. با این وجود، در آینده نه چندان دور ممکن است یک ربات کوچک بتواند سلول های جدیدی را درون بدن بر روی این زخم ها "زیست چاپ"(bioprint) کند.
در حالی که قبلاً از زیست چاپگرهای طراحی شده برای کمک به بهبود زخم ها شنیده‌ایم، این دستگاه ها معمولاً نسبتاً بزرگ بوده اند و بنابراین به استفاده در آسیب‌های خارجی محدود می‌شوند. اما پروفسور "تائو شو" از دانشگاه تسینگهوا(Tsinghua) در چین تصمیم به تغییر آن گرفته است.
وی با همکاری "ونشیانگ ژائو" دانشجوی دکترای این دانشگاه، نمونه اولیه ای از یک ربات، شبیه مار ساخت که می تواند از طریق آندوسکوپی وارد معده بیمار شود. این ربات یک ربات دلتا است، به این معنی که سر آن دارای یک پایه سفت و سخت است که توسط سه بازوی متحرک مستقل احاطه شده است.
این ربات برای وارد شدن به بدن تا می شود تا حجم کمی را اشغال کند و راحت وارد بدن شود و سپس بعد از رسیدن به محل زخم، باز می شود.
پس از آن، بازوهای آن لوله ای را هدایت می کند که به دو نوع جوهر زیستی هیدروژلی مجهز است و می تواند آنها را به بیرون بپاشد. یکی از این جوهرها حاوی سلول های اپیتلیال معده انسان است، در حالی که دیگری حاوی سلول های عضله صاف معده انسان است. این جوهرها در دو لایه جداگانه پاشیده می شوند و داربستی را تشکیل می دهند که زخم را می پوشاند.
"ژائو" می‌گوید: ما این سیستم را از دو طریق آزمایش کردیم. اول با یک مدل بیولوژیکی از معده انسان و یک آندوسکوپ برای شبیه سازی فرآیند ورود و چاپ. دوم اینکه ما یک آزمایش چاپ زیستی را در یک ظرف کشت سلول انجام دادیم تا بتوانیم اثربخشی و کارآمدی دستگاه را در چاپ سلول ها و ترمیم زخم ها بسنجیم.
وی افزود: یک کِشت سلولی 10 روزه نشان داد که سلول های چاپ شده دوام بالا و تکثیر پایداری دارند که نشان دهنده عملکرد بیولوژیکی خوب سلول ها در داربست های بافت چاپ شده است.

پروفسور "شو" نیز می گوید که هنوز کارهای بیشتری مانند کوچک سازی بیشتر بستر چاپ ربات و پالایش جوهرهای زیستی باید انجام شود. در واقع ما اخیراً در مورد یک جوهر بیولوژیکی شنیده ایم که به طور خاص برای استفاده در داخل بدن طراحی شده است.
این مطالعه در در مجله Biofabrication منتشر شده است.