وکلا و فعالین مدنی از مقامات امنیتی می خواهند که تبعیض را کنار گذاشته و به وعده های خود در قسمت تأمین امنیت مناطق مرکزی عمل کنند. این وکلا می گویند که مناطق مرکزی یک ساحه وسیع است که برای تأمین امنیت آن تشکیل قول اردو لازم است.

خبرگزاری صدای افغان(آوا) - غزنی: حسن رضا یوسفی؛  یک عضو شورای ولایتی غزنی از نبود امنیت در مسیر های مواصلاتی کشور و بخصوص مناطق مرکزی انتقاد کرده و به آوا گفت: متاسفانه مقامات جز خاک زدن به چشم مردم و دادن وعده های دروغین کدام طرح عملی برای تأمین مردم ندارند و همه روزه مردم در مسیرها به خاک و خون کشیده می شوند.

یوسفی افزود که حکومت وعده ایجاد هشت کندک اردوی ملی را در مناطق مرکزی داده بود و هچنین وعده ایجاد 9 بیز در مسیر دره قیاق، ولی تا هنوز بخش زیادی از این وعده ها عملی نشده است که به همین دلیل دره قیاق به قتلگاه مسافران بی گناه مبدل شده است.

 این عضو شورای ولایتی اظهار داشت که حکومت مسول تأمین امنیت همه شهروندان کشور بدور از تبعیض در هر نقطه افعانستان است و باید دولت باید یک قول اردو در مناطق وسیع مرکزی را ایجاد کند که شامل ولایات بامیان، دایکندی و بخش های از ولایات غور و غزنی و ولایت میدان وردک را در بر می گیرد.

به گفته وی، تنها در جنوب افعانستان، سه قول اردو شامل تُندر، میوند و اَتل هستند، ولی در مناطق مرکزی یک قول اردو ایجاد نشده است که این خودش تبعیض آشکار است.

بسیاری از باشنده های مناطق مرکزی نیز نگران از بدتر شدن اوضاع امنیتی بوده و خواهان ایجاد قول اردو در این مناطق اند. 

محمد علی یک باشنده مناطق مرکزی در این رابطه به آوا گفت: اگر قول اردو در مناطق مرکزی وجود می داشت و حکومت معضل کوچی ها و دهنشینان را هم به شکل عادلانه حل می کرد، دیگر نیاز به این نبود که خود مردم مجبور به تفنگ شانه کردن می شدند و نه تنش های قومی افزایش می یافت.

این شهروند از دولت خواست که یک قول اردو در مناطق مرکزی ایجاد کند.

هر چند که تا حال حکومت وعده ایجاد قول اردو در مناطق مرکزی را نداده است، اما وعده ایجاد هشت کندک اردو از سوی مقامات داده شده بود. با وجود تماس های مکرر، موفق به دریافت نظر مسوولان نشدیم که آیا این وعده در حال عمل شدن است و یا نیست.

باید یاد آور شد که هرچند در طول  سالیان گذشته تنها منطقه امن افعانستان همین مناطق مرکزی بوده است؛ اما طی دو سه سال اخیر، طالبان حملات و تحرکات خود را برای نا امن سازی این مناطق نیز آغاز کرده است و در همین راستا بالای ولسوالی های جاغوری و مالستان غزنی نیز دو سال قبل حملات گسترده خود را انجام دادند، هر چند که موفق به تصرف این مناطق نشدند.
تنها نیروی دفاعی در این مناطق، تعدادی از نیروهای پولیس است و در کنار آنها تعدادی از نیروهای خیزش مردمی.