با اینکه حکومت افغانستان بیشتر از سه هزار زندانی طالب را برای آغاز روند مذاکرات بین الافغانی و حسن نیت از زندانها رها ساخت، اما این گروه همچنان در نقاط مختلف کشور بر حملات خود ادامه دادند و هیچ تغییری در رویکردشان برای صلح دیده نمی شود. به باور بسیاری از آگاهان، این کار طالبان در حقیقت دفاع از حیات سیاسی و نظام امارتی آینده شان می باشد.
 
خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل: "جاوید فیصل" سخنگوی شورای امنیت ملی افغانستان در یک کنفرانس خبری گفت که گروه طالبان مانع صلح است.
 
به گفته فیصل، گروه طالبان هنوز گامهای اساسی را برای گفتگو برنداشته است و آنها پس از آتش بس سه روزه در ایام عید فطر، دوباره حملات خود را شدت بخشیدند.
 
 اظهار بی اعتمادی حکومت نسبت به گروه طالبان و عملی نشدن گام به گام مواد توافق نامه قطر، در چنین شرایطی که قرار است به زودی گفتگو های بین الافغانی آغاز شود، اکنون سئوالهای زیادی را در اذهان مردم خلق کرده است.
 
"سید عبدالمقدم امین"؛ کارشناس امور سیاسی و نظامی در مصاحبه با آوا تاکید می کند که توافق نامه قطر ابعاد بین المللی دارد و باید تمام مواد آن از هردو طرف عملی شود.

نقطه ای که به باور امین، امروز بسیار سوال برانگیز است، مشخص نبودن جایگاه دولت افغانستان در این توافق نامه است، بنابراین حکومت نمی تواند به نمایندگی از مردم و همچنین دست آوردهای هجده ساله و نظام کنونی سیاسی یک طرف قضیه در مذاکرات بین الافغانی باشد.
 
 از سویی هم به گفته امین، تفاوت دیدگاه و نگرانی ها در میان سیاسیون کشور بسیارعمیق است و از طرفی هم نشست و برخواست امریکایی ها با سران نظام کاملا بُعد امنیتی دارد و در کل می توان گفت که تمام قضایای صلح و جنگ اکنون از مجرای استخبارات تنظیم می شود، نه مردم میدانند که به کجا روان هستند و نه دولت جایگاهش تثبیت شده است، به همین دلیل حکومت گاهی عکس العمل نشان میدهد تا تکلیفش در این آشفته بازار حداقل روشن شود.
 
او، در پاسخ به اینکه از نظر بسیاری از آگاهان آزادی زندانیان گام بسیار کوچک در باب آغاز مذاکرات بین الافغانی شمرده می شود، اما مهم نظام آینده است کشور است، با این وجود آیا جنگ آینده جنگ جمهوریت و امارت خواهد بود یا خیر؟ گفت: دولت افغانستان ضمن اینکه کاملا بی ریشه است، آهسته اهسته به بیراهه نیز می رود، بحث جمهوریت یک فلسفه جهانی سیاسی دارد، جمهوریت یعنی افکار مردم، نظام و قدرت مردم، بنابراین اکنون ما چه جمهوریتی داریم که بر آن مبنی یک طرف قضیه قرار بگیریم؟ یا بحث امارت اسلامی که در شرایط امروزی قطعاً جوابگو نیست و منتفی می باشد.
 
به عقیده امین، کوتاه ترین راه این است که مذاکرات بین الافغانی یا گفتمان ملی  وقتی که آغاز می شود ایجاب می کند که روی یک ساختار سیاسی قناعت دهنده برای مردم افغانستان و طرفهای درگیر فکر شود، فرق نمی کند که نامش چه باشد، در دنیای امروز نزدیک به پانزده نوع نظام وجود دارد. لذا هرکدام که پاسخگو و مطابق شرایط کشور باشد، باید مورد توجه قرار گیرد.
 
 
در همین حال "سید برهان الطافی"؛ استاد دانشگاه درمصاحبه با آوا می گوید: اگر جنبش طالبان به دنبال تشکیل امارت اسلامی در افغانستان باشد و از خواست خود نگذرد و از طرف دیگر رییس جمهور غنی هرگز از قدرت کنار نرود، درچنین وضعیتی، مسئله مذاکرات صلح میان طالبان و حکومت افغانستان به بن بست خواهد رسید.
 
به گفته الطافی؛ به نظر می رسد که روند مذاکرات صلح بین حکومت افغانستان و جنبش طالبان طولانی خواهد بود و رییس جمهور غنی، برای حفظ جان شهرواندن، تامین امنیت، حفظ ارزشهای حقوق بشری و آزادی های اساسی باید به پیش شرط های طالبان توجه کند، و اگر توجه نکند هر روز اوضاع امنیتی کشور بدتر خواهد شد و روند مذاکرات صلح نیز بیشتر به تأخیر خواهد افتاد.
 
او افزود که دلیل اینکه طالبان به گامهای اولیه که در باب مذکرات صلح برداشته شده و آنها نسبت به این اقدام بی توجه هستند، این مسئله به منطق واقع گرایی وعمل گرایی طالبان بر می گردد، لذا تا اعتماد کامل جنبش طالبان در باب مذاکرات صلح و خلوص نیت حکومت افغانستان برای آنها ثابت نشود، روند مذاکرات صلح آغاز نخواهد شد. پس باید برای آغاز روند مذاکرات صلح بین الافغانی، راهکار و مکانیزم تعریف گردد که خواسته های دولت افغانستان و خطوط اصلی قانون اساسی و همچنین مطالبات جبنش طالبان تامین گردند.