بنیاد دیانت جمهوری ترکیه به مناسبت ماه مبارک رمضان برای 700 خانواده در ولایت بلخ مواد غذایی کمک نمود. از سویی رئیس شورای ولایت بلخ از عملکرد حکومت مرکزی در قبال این ولایت اعلان نارضایتی میکند.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) -مزارشریف: عبدالجلیل آلپ قرای مسئول بنیاد دیانت جمهوری ترکیه در شمال افغانستان به خبرنگاران گفت که شیوع ویروس کرونا امسال مانع کمکهای گستردهی بنیاد دیانت در ماه مبارک رمضان گردیده است، اما با آن هم ما کمکهای غذایی را برای 700 خانواده افغان در نظر گرفتهایم.
وی افزود: بنیاد دیانت به آن عده از افراد و خانوادههایی کمک میکند که تاکنون به آنها کمکی صورت نگرفته باشد.
شوکی سچکین آلپای سرکنسل سفارت جمهوری ترکیه در رابطه با توزیع کمکهای مواد غذایی از سوی بنیاد دیانت میگوید: معارف ترکیه در بخش آموزش فرزندان افغانستانی از طریق رسانههای داخلی این کشور فعالیت میکند. در کنار این دفتر تیکا ترکیه یکصد هزار ماسک را تولید و به ولایات شمالی توزیع نمود. با آن هم بنیاد دیانت جمهوری ترکیه در نظر دارد که به مناسبت ماه مبارک رمضان برای 1100 خانواده مواد غذایی توزیع کند.
در همین حال داکتر محمد افضل حدید با ابراز سپاس و قدردانی از جمهوری ترکیه گفت: در شرایط فعلی که شیوع ویروس کرونا دامن مردم ما را گرفته و با طرح قرنطین میخواهیم در مقابل این ویروس کشنده ایستادگی کنیم و فقر و بیکاری نیز بیداد میکند، نیاز است تا نهادهای خیریه دست مردم را بگیرند.
وی گفت: وزارت مبارزه با حوادث در عرصه کمکرسانی برای مردم ناکام بوده و تاکنون هیچ نوع کمکی از این آدرس برای مردم بلخ نرسیده است.
آقای حدید از حکومت مرکزی خواست تا مسئولیت خود را در قبال ولایت بلخ ادا نماید.
رئیس شورای ولایتی بلخ میگوید که حکومت مرکزی قرار بود 2 هزار تن گندم به این ولایت بفرستد اما تاکنون نرسیده و توزیع کمکهای اوزبکستان در 5 ولایت عملی نشده است؛ در صورتی که ولایت بلخ بستری برای بیجاشدگان داخلی بخصوص ولایات شمال میباشد.
قابل ذکر است؛ بستههای مواد غذایی که شامل برنج، روغن، مکرونی، لوبیا و شکر میباشد، میان هفتصد خانواده بیجاشده توزیع گردیده است.
بیشتر این خانوادهها که به دلیل جنگ از ولایات شمالی کشور بیجا شدهاند و امکاناتی ندارند، از ریاست امور مهاجران خواهان کمکهای بیشتری هستند.
این کمکها در کمپهای مهاجرنشین اطراف شهر مزارشریف مانند کمپ حضرت بلال و دشت شادیان صورت گرفته است. بیشتر این خانوادهها بر اثر جنگهای متعدد مجبور به ترک خانه هایشان شدهاند.