کارشناسان مسایل نظامی بر این باورند که برخی از این افراد، نفوذی گروه طالبان در بدنۀ ارتش هستند. برخیها هم ساکن مناطقی هستند که خانههایشان و یا اعضای خانوادهشان هدف حملات هوایی خارجی قرار گرفته و آنان برای انتقامجویی از چنین فرصتهایی استفاده میکنند. این کارشناسان همچنین نشر فیلمهای اهانتآمیز علیه مسلمانان و اعتقادات آنان در غرب را نیز بر وقوع چنین حملاتی تاثیرگذار میدانند.
دو روز قبل یک نظامی ارتش افغانستان با حمله بر سربازان امریکایی، دو تن از آنان را کُشت و شش تن دیگر را زخمی کرد. کارشناسان نظامی میگویند که طالبان بوسیله نفوذیهای خود، دست به چنین حملاتی میزنند.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) -کابل: دو روز قبل یک سرباز ارتش در ولسوالی شیرزاد ولایت ننگرهار، بر تعدادی از سربازان امریکایی آتش گشود که در نتیجه این حمله، دو سرباز امریکایی کشته و شش تن دیگرشان زخمی شدند.
سانی لگت سخنگوی نیروهای امریکایی در افغانستان با انتشار بیانیهای گفت که در تیراندازی فردی که لباس نیروهای امنیتی افغانستان به تن داشت به نیروهای آمریکایی در شرق افغانستان، دو سرباز امریکایی کشته و شش سرباز دیگر زخمی شدند.
اما نیویورک تایمز نوشت که در اثر درگیری میان سربازان افغان و نیروهای امریکایی در ساختمان ولسوالی شیرزاد، در جریان یک برنامه آموزشی مشترک، شش سرباز امریکایی و شش سرباز افغان جان باختند.
کارشناسان نظامی میگویند که طالبان از سالها قبل، برنامههایی برای انجام حملات اینچنینی روی دست گرفته بودند و با این نوع حملات، موفقیتهایی را نیز بدست آوردهاند.
جاوید کوهستانی نظامی سابق و کارشناس مسایل امنیتی به آوا گفت که تعدادی از افرادی که در صفوف ارتش، پولیس ملی و حتی امنیت ملی حضور دارند، توسط طالبان استخدام میشوند تا دست به چنین حملاتی بزنند.
آقای کوهستانی بیان کرد که طالبان با استفاده از امکانات در دست داشتهشان و نفوذیهایی که دارند، تلاش میکنند تا به نفع خویش در موقعیتهای مناسب استفاده ببرند.
او افزود: سقوط پاسگاههای دولتی در برخی از نقاط از جمله شمال کشور، زابل، هلمند و نقاط دیگر به دلیل حضور همین نفوذیهای طالبان است که آنان در همکاری با یکدیگر دست به چنین حملات نفوذی میزنند و از سالها قبل چنین برنامههایی روی دست داشتند.
در همین حال؛ نقیب الله میاخیل ماستر علوم جنایی در مورد انجام این حملات به خبرنگار آوا گفت که چنین حملاتی، ریشههای مختلفی دارد که باید هر کدام به شکل جداگانه مورد بررسی قرار گیرد.
آقای میاخیل گفت که برخی از این افراد ساکن مناطقی هستند که خانههایشان و یا اعضای خانوادهشان هدف حملات هوایی خارجی قرار گرفته و آنان برای انتقامجویی از چنین فرصتهایی استفاده میکنند.
میاخیل گفت: از سویی دیگر میتوان به عوامل نفوذی گروه طالبان در بدنه ارتش نیز اشاره کرد که این افراد برای چنین مواردی گماشته شده و هدف آنان فقط ضربه زدن به نظامیان خارجی و یا هم داخلی است.
او افزود: باید به این موضوع اشاره کرد که نشر فیلمهای اهانتآمیز علیه مسلمانان و اعتقادات آنان در غرب، نیز بر وقوع چنین حملاتی تاثیرگذار است.
پیش از این فواد امان معاون سخنگوی وزارت دفاع ملی در رابطه با حضور نفوذیهای طالبان در ارتش افغانستان به آوا گفته بود که در گذشته تعدادی از این افراد در ارتش حضور داشتند، اما در سال های اخیر با روش های سختگیرانه تعداد نفوذی های طالبان در بدنه نیروهای امنیتی کاسته شده است.
تا سال ۲۰۱۰ میلادی نیروهای خارجی به منظور سرکوب طالبان، عملیات مستقل را اجرا میکردند اما این عملیات، منجر به تلفات زیاد غیرنظامیان شد و برای جلوگیری از این چالش، دولت افغانستان و ناتو عملیاتی مشترک را آغاز کردند.
برای اولین بار، این عملیات در ولسوالیهای نادعلی و مارجه ولایت هلمند راهاندازی شد که در واقع، بزرگترین عملیات مشترک پس از سقوط رژیم طالبان در افغانستان توصیف میشد.
آغاز عملیات مشترک بین نظامیان افغان و نیروهای خارجی، زمینه را برای حمله علیه خارجیها آغاز کرد. این گونه درگیریها حمله سبز علیه آبی نام گرفت؛ سبز نماد کلاه سربازان افغان و آبی نیز رنگ کلاه سربازان ناتو است.
حملات سبز علیه آبی، از زمان شکلگیری ارتش و پولیس ملی و آموزش آنان از سوی سربازان ناتو آغاز شد، اما از سال ۲۰۱۲ گسترش و افزایش بیشتری پیدا کرد.
این گونه حملهها که به حملات خودی نیز شناخته میشود، نخست از سوی سربازان افغان علیه همقطارانشان صورت گرفت، اما بعدتر به نیروهای بینالمللی هم گسترش یافت. حتی در سال ۲۰۱۴ یک سرباز افغان، هیرالد گرینی، جنرال دو ستاره امریکایی را داخل یک دانشگاه نظامی کشت.
شش سال قبل جنرال مارتین دمپسی رئیس وقت ستاد مشترک ارتش امریکا، برای بررسی این موضوع به کابل آمد و یک رشته تدابیر اضطراری برای کاهش حملات سربازان افغان علیه نیروهای خارجی روی دست گرفت.
بنابر گزارشها؛ این تدابیر شامل وضع قیودات در روند جلب و جذب نیروهای جدید در میان نیروهای امنیتی افغان، تقویت استخبارات، ایجاد سیستم گزارشدهی و هشداردهی در خصوص علایم مشکوک بود.
قابل ذکر است که طی بیشتر از یک سال اخیر، نمایندگان طالبان و دیپلماتهای امریکایی یازده مرتبه با یکدیگر نشستهایی داشتند که خروج نیروهای خارجی از آجندای اصلی این مذاکرات بوده است؛ اما تاکنون مذاکرات دو طرف با شکست روبرو شده و نتیجه قابل ملاحظهای را در برنداشته است.