روزنامه غربی طی یک گزارش از وضعیت اسف‌بار زندگی حدود 6 هزار کودک در اردوگاه مهاجران جزیره «لسبوس» یونان، شیوع بیماری‌های مزمن کودکان از قبیل سرطان و چادرهای در محاصره گل و لای و زباله آنها خبر داد.

یک روزنامه انگلیسی خبر داد که حدود ۶۰۰۰ کودک در اردوگاه مهاجران در جزیره «لسبوس» یونان زندگی کرده و از انواع بیماری‌های مزمن و چادرهای سرد رنج می‌برند.

 «دیلی‌میل» با تاکید بر گیر افتادن حدود ۶۰۰۰ هزار کودک مهاجر در گل و لای و کثافت اردوگاه «موریا» در جزیره لسبوس، این موضوع را یک «بحران شرم آور» برای کشورهای عضو اتحادیه اروپا خوانده است و می‌نویسد: «دلیل همه اینها آن است که بروکسل هنوز هم نتوانسته به این کابوس پایان دهد».

به نوشته این رسانه، «در ایام کریسمس هزاران نفر در بزرگ‌ترین اردوگاه مهاجران اروپا دارند زندگی می‌کنند؛ جایی که در آن خشونت و وضعیت بد بهداشتی، منجر به افزایش بیماری‌های مزمن در کودکان در اردوگاه موریا در جزیره لسبوس یونان شده است اما طبق مقررات اتحادیه اروپا آنها باید در این کثافت که زباله در اطراف سکونت‌گاه‌های اسف‌بارشان انباشه شده است، زندگی کنند. وضعیت کثیفی آن چنان است که نباید انتظار داشت حتی هیچ فرد بزرگسالی بتواند این وضع را تحمل کند چه برسد به کودکان».

روزنامه انگلیسی سپس گزارشی درباره وضعیت ساکنان اردوگاه مهاجران در لسبوس ارائه می‌کند و می‌نویسد: «با این حال هزاران نوجوان در ایام کریسمس در اردوگاه موریا در جزیره لسبوس یونان، بزرگ‌ترین اردوگاه مهاجران اروپا زندگی می‌کنند، اردوگاهی که در آن آنها در معرض خشونت هستند، مجبور می‌شوند بدون دارو و جای خواب به چادرهای نازکی بروند که در آنها دمای هوا در شب صفر درجه است. وضعیت ناگوار بهداشتی، نبود آب گرم، فقدان غذا، دود ناشی از اجاق گازهای موقت و سرازیر شدن گل و لای ناشی از بارش‌های زمستانی سبب افزایش شدید بیماری‌های مزمن در اردوگاه موریا شده است اما طبق مقررات اتحادیه اروپا آنها باید در این وضعیت کثافت که زباله‌ها در اطراف خانه‌های اسفبارشان انباشته شده، زندگی کنند تا وضعیت درخواست خانواده‌های آنها برای مهاجرت مورد بررسی (اتحادیه اروپا) قرار گیرد. بسیاری ماه‌ها است که در وضعیت برزخ قرار دارند چرا که بخش عمومی یونان بعد از افزایش ورودی مهاجران از ترکیه طی امسال، برای بررسی تقاضاهای مهاجرت در تنگنا هستند البته در جایی در لسبوس که قبلا میزبان گردشگران ساحلی بوده است، یک مدرسه و شهرک شنی ایجاد شده است و به کودکان امید داده است».

به گفته این رسانه، «برخی‌ (از ساکنان اردوگاه‌ در لسبوس) درباره بازگشت به سرزمین خودشان صحبت می‌کنند تا به احیای قانون و نظم در وطنشان کمک کنند، آشوبی که سبب شده بود آنها با خانواده‌هایشان از کشورشان متواری شوند. دیگران هم با استفاده از درس‌هایی که به آنها گفته می‌شود، به دنبال تحقق آرزوهایشان در اروپا و تبدیل شدن به پزشک، پرستار یا پلیس هستند».

طبق این گزارش، «حدود ۶۰۰۰ کودک در این اردوگاه زندگی می‌کنند. سن اکثر آنها ۱۲ ساله و یا کمتر از ۱۲ سال است و با خانواده‌شان در چادر یا کانتینر زندگی می‌کنند؛ خانواده‌ای که به ادعای متواری شدن از کشورشان به خاطر جنگ و یا تحت تعقیب بودن به دنبال دریافت پناهندگی هستند. حدود ۱۱۴۹ کودک هیچ همراهی (خانواده‌ای) ندارند».

«نازیلا خیراه» دختر ۱۱ ساله افغانستانی درباره اقامتش در اردوگاه لسبوس به این رسانه انگلیسی گفت: «زندگی در افغانستان واقعا خطرناک است و من نمی‌خواهم به آنجا برگردم. من واقعا درباره شرایطم در اردوگاه نگران شده‌ام چرا که درگیری‌های افراد با یکدیگر را می‌بینم. سخت‌ترین بخش، زندگی در چادر است. نمی‌توانیم گرم شویم و به اندازه کافی بخوابیم».

او که به همراه والدین و چهار خواهر و برادرش در این اردوگاه زندگی می‌کند، خطاب به رهبران اتحادیه اروپا گفت: «خواهش می‌کنم ما را از اینجا بیرون ببرید».

یک دختر دیگر ۱۱ ساله افغانستانی هم به دلیلی میل گفت: «آرزوی من این است که در یک منزل زندگی کنم و زندگی راحتی داشته باشم و به وطنم برگردم و یک افسر پلیس بشوم تا بتوانم وضعیت کشورم را بهتر کنم».

به گفته او، «زندگی کردن در چادرها، سخت است. سخت‌ترین بخش این است که در چادر بخوابی و در صف غذا بایستی، گاهی اوقات ما سه ساعت در صف می‌ایستیم».

والدین کودکانی که دیلی میل با آنها مصاحبه کرده است، به این رسانه گفتند، برای رسیدن به جزیره لسبوس از طریق ترکیه، هزاران پوند به قاچاقچیان پول دادند و با ماشین از ایران و ترکیه سرانجام خود را به این جزیره رساندند.

طبق گزارش دیلی میل، اردوگاه موریا در لسبوس برای میزبانی از حدود ۳۰۰۰ نفر ساخته شد اما در حال حاضر ۱۸۵۰۰ نفر در آن حضور دارند. سال قبل در این اردوگاه حدود ۷۰۰۰ نفر اقامت داشتند.

سازمان «پزشکان بدون مرز» که یک کلینیک در جزیره لسبوس دایر کرده است، از مشکلات عدیده پزشکی، زیستی و روانی حاضران در این جزیره به ویژه کودکان خبر داده است. مادران و پدران حاضر در لسبوس هر روز برای دریافت کمک بهداشتی و پزشکی برای فرزندان خردسالشان به این کلینیک رجوع می‌کنند.

«مارکو ساندرون» یکی از مقام‌های ارشد پزشکان بدون مرز درباره وضعیت ناگوار حاضران در لسبوس و همچنین تعداد بالای کودکان در آن به شدت ابرز نگرانی کرده است. به گفته او، گزارش‌هایی درباره زیاد شدن خودزنی‌های مهاجران در لسبوس و همچنین صحبت‌های آنها با روان شناسان پزشکان بدون مرز درباره تمایلشان برای خودکشی وجود دارد.

ساندرون گفت: «اردوگاه (موریا) یک کابوس است و زندگی در اینجا حتی برای یک هفته هم اثرات ویرانگری روی ذهن هر فردی می‌گذارد (با این حال) کودکان ماه‌هاست که اینجا زندگی می‌کنند».

وی افزود: «ما یک لیست بلند بالا از کودکان دارای بیماری‌های پیچیده داریم، بیماری‌های از قبیل سرع، عوارض قلبی، دیابت، مشکلات تنفسی و حتی سرطان. نوزادان تازه متولد در چادرهایی زندگی می‌کنند که دمای هوای آنها فقط ۵ درجه است و شب‌ها دما از این هم پایینتر می‌رود، چادرهایی که گل و لای اطراف آن را پوشانده است، اینها مشکلات بزرگی هستند».  

دیلی میل در ادامه گزارش خود از ناچاری زنان و مادران حاضر در اردوگاه مهاجران لسبوس به تن فروشی هم خبر داده است.

در گزارش آمده است: «چندین تن از فعالان سازمان‌های امدادی گفتند که آنها گزارش‌هایی درباره روسپی‌گری زنان اردوگاه در ازای غذا، دارو یا پول دریافت کرده‌اند».
فعالان سازمان‌های خیریه و گروه‌های امدادی، رهبران اتحادیه اروپا را به دلیل ناکامی در حصول به یک توافق برای تقسیم تعداد مهاجران بین کشورهای عضو مقصر دانسته‌اند.

دیلی‌میل گزارش تکان‌دهنده خود را با آماری از ملیت‌های مهاجران گیر افتاده در اردوگاه موریا در جزیره لسبوس یونان پایان می‌دهد.

در گزارش آمده است: «حدود ۷۰ درصد از ساکنان اردوگاه موریا اهل افغانستان هستند و ۱۳ درصد از اهل سوریه و ۴ درصد هم اهل کشورهای آفریقایی هستند. تنها در سال جاری (۲۰۱۹) بیش از ۷۰۰۰۰ نفر وارد یونان شدند و این تعداد به نسبت سال گذشته، به دو برابر افزایش پیدا کرده است».