مبنای صلح با گروه طالبان بايد حفظ منافع و ارزش‌های مشترک انسانی و ملی باشد، در غير این صورت نتیجۀ مذاکرات صلح چیزی جز مشروعيت دادن به يک گروه تروريستی نخواهد بود.

به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)؛ گفتمانی تحت عنوان "مبانی صلح در اسلام" از سوی این خبرگزاری در كابل برگزار شد.

عبدالغفار ناظر سيغانی؛ كارشناس اين گفتمان، صلح ميان طرف‌های درگير مسلمان را باعث ازدياد ابهت اسلام و قدرتمند شدن مسلمانان در برابر دنيای كفر عنوان كرده افزود: صلحی كه در قرآن از آن نام برده شده، ميان دو گروه متخاصم با هويت اسلامی است. وگرنه صلح با كفار يا دشمن اسلام مفهوم ديگری غير از اين دارد.

به گفته او صلح با گروه‌های تروريستی مانند طالب و القاعده كه با عنوان اسلام می‌جنگند، از اين لحاظ كه نام اسلام را يدک می‌كشند و با انگيزه‌های عقيدتی و يا گاهی به دليل نارضايتی در برابر نظام می‌ايستند و عامل بسياری از بدبختی‌ها می‌شوند برای كاهش خشونت‌ها صلح معتبر است تا جنگ، زيرا ادامه نزاع با گروه‌های تكفيری و بنيادگرا باعث آسيب‌های جدی در جامعه می‌شود.

سيغانی ادامه داد: امروز در ميان كشورهای جهان، افغانستان بيشتر از همه درگير نزاع‌های داخلی با تحريک خارجی‌ها می‌باشد بنابراين کشور ما نياز شديدی به برقراری صلح و ختم جنگ دارد و اين امر مهم برآورده نخواهد شد مگر اينكه تمام عوامل جنگ‌ها به بررسی گرفته شوند.

به باور او، فقر اقتصادی، فرهنگی نبود يك نظام كارا و پاسخگو و همچنين تنش‌های قومی، سمتی و حزبی، همواره از عوامل عمدۀ جنگ‌ها در افغانستان بوده و لازم است كه برای تامين صلح پايدار تمام اين عوامل واکاوی شوند.

به عقيده این كارشناس يكی از مشكلات عمده در افغانستان در طول تاريخ چه در زمان شاهی مشروطه، مطلقه و چه هم دوره دموكراسی، نبود استراتژی دوامدار برای اداره مملكت بوده است و با آمدن هر سياست‌مداری بر سر قدرت، سياست از پايه تغیير می‌کند و به همين دليل نظم مديريتی نيز تغیير می‌كند.

سيغانی تصريح كرد كه به خاطر نبود يك شيوه مديريتی ثابت در عرصه‌های مختلف دينی و سياسی است كه افراط‌گرايی روز به روز در افغانستان در حال توسعه است و دامن مدارس، دانشگاه‌ها و حتی مكاتب را می‌گیرد.

او همچنان خاطرنشان كرد كه اگر امروز برخی از مدارس دينی به خاستگاه انديشه افراطيت تبديل شده و يا از داخل و خارج تمويل می‌شوند، عمده دليل آن نبود نظارت درست از سيستم آموزشی است كه آن هم به ضعف مديريت حكومت‌ها بر می‌گردد.

به هر صورت اصلاح باورها از پايه و اساس، كاری دشوار بوده و زمان زيادی لازم دارد اما فعلا بايد برای قطع جنگ و برقراری صلح از هر راه ممكن تلاش كرد، زيرا جنگ‌های طولانی تمام هست و بود مردم افغانستان را نابود كرده است.
 
از سويی هم آقای سيغانی برخی از دست‌آوردهای ١٨ ساله در كشور را در سايۀ صلح با گروه طالبان در خطر می‌بيند.

از ديد سيغانی صلح با گروه طالبان زمانی مثمر ثمر و مفيد خواهد بود كه تمام دست‌آوردها در همه عرصه‌ها حفظ و از شدت خشونت‌ها نيز كاسته شود، اما اين همه در سايه صلح با اين گروه كه اغلب تحت امر بيرونی‌ها نيز می‌باشد ميسر نخواهد بود.

وی تاكيد كرد كه مبنای اصلی صلح طبق دستور اسلام بايد حفظ ارزش‌های مشترک انسانی باشد در غير این‌صورت صلح با گروه طالبان جز مشروعيت دادن به يک گروه تروريستی چيز ديگری نخواهد بود.