سید محمد هاشمی راستی در ابتدای صحبت های خود گفت:در سوره نحل آیه 97 خداوند می فرماید:هر کس از مرد و زن، عمل شایسته و صالح داشته و مومن باشد او را با زندگی پاکیزه، حیات می بخشیم؛ حیات طیبه یقینا همان حیات و زندگی اولیا الهی است. انبیا و ائمه ی طاهرین، حیات و زندگی شان، حیات طیبه ای است که قرآن مجید از آن سخن به میان آورده است.

وی در تشریح مطلب فوق اظهار داشت: در رابطه با مبانی حیات طیبه این نکته را هم لازم است توجه کنیم که حیات طیبه ای که انبیا و اولیا الهی داشته اند بهترین و مناسب ترین الگو های عملی برای همه ی انسان ها در همه ی ادوار و اعصار است. انسان ها با تاسی و الگو گیری از این حیات طیبه می توانند به خوبی در مسیر سعادت و کمال انسانی قرار بگیرند.

هاشمی بیان کرد: در رابطه با معانی حیات طیبه مفسرین قرآن مجید مباحث متعدد و مفصلی را تفسیر کرده اند. چون خود حیات طیبه به لحاظ معانی دامنه ی وسیعی دارد. اما بنده خواستم به عنوان عصاره ای از تمامی مباحث تفسیری که حول این کلمه و این جمله مطرح است به نکته ای اشاره کنم،حیات طیبه یعنی حیاتی که بدور از هرگونه آلودگی و ناپاکی باشد، حیات طیبه آن حیات و زندگی است که به دور از هرگونه غفلت و بی خبری و بی توجهی و بی تفاوتی باشد، حیات طیبه زندگی ای است به دور از هرگونه زشتی و پلیدی و در نهایت حیات طیبه، حیاتی ست سرشار از ایمان و معنویت.

او با بیان این که حیات طیبه بر دو پایه ایمان به خدا و عمل صالح استوار است، افزود:
عمل صالح، عمل شایسته و عمل نیکو ، یکی از پایه های اساسی حیات طیبه است که حیات طیبه بر آن استوار است و پایه ی دیگرش ایمان است، هرقدر ایمان راسخ تر و قوی تر باشد انسان را در میدان عمل با موفقیت های بیشتری مواجه می کند؛ عمل صالح انسان را به مدارج بالاتری از ایمان و یقین می برد و می رساند.

این عالم دین گفت:جلوه های عینی و عملی حیات طیبه که قرآن با صراحت به آن اشاره دارد میبینیم که جلوه های بارز و برجسته ی آن در نهضت عاشورا ظهور و بروز پیدا کرده است.

مسوول بخش علمای مرکز تبیان، زیباترین و عالی ترین نوع حیات طیبه را عجین شدن عقیده با زندگی انسان عنوان کرد و گفت: اگر ادامه زندگی چه در بعد مسائل فردی و چه در بعد مسائل اجتماعی همراه با اعتقادات بود این زندگی طیبه است،قدم هایی که برداشته می شود،قدم های استوار در استمرار و ادامه ی حیات طیبه و زندگی پاکیزه ای است که قرآن مجید از آن یاد کرده است.

سید محمد هاشمی به اهداف امام حسین اشاره کرد و گفت:یکی از اصلی ترین و اساسی ترین اهداف امام حسین رساندن مردم به وادی نور و حیات طیبه بود. امام حسین(ع) با این قصد و با این هدف به سوی کوفه و کوفیان حرکت کردند.

وی در تکمیل مطلب فوق گفت:کسانی که بر علیه امام حسین برخسته بودند،سال ها از حیات طیبه دوره شده و به مادیات دنیایی فکر می کردند؛هم چنین پایه های ولایت ائمه در وجود آن ها تضعیف شده بود،در واقع ولایت پذیری آن ها به صفر رسیده بود.با توجه به این که حقایق را می دانستند ولی دست به جنایتی فاجعه آفرین زدند.


مسوول بخش علما مرکز تبیان بیان کرد: امام حسین طی سخنانی فرمودند:به سخنان من گوش بدید، سخنان مرا بشنوید، سخنان امام حسین چیست؟ با فریاد رسا فرموده اند: آی مردم خدا را عبادت کنید و قطعا اگر دقت کنیم در نظر امام، مقصود از آن که خدا را عبادت کنید این نیست که تنها شما ذکر ها و ورد ها را بخوانید، صرفا شما دعا بخوانید و فقط و فقط مشغول نماز و عبادت و نیایش ها باشید. امام با این بیان خواستند بیداران و آگاهان را به استقامت و مقاومت دعوت کنند. امام با این حرکت و با این قیام تاریخ ساز خواستند به خواب رفتگان، بی خبران، و بی تفاوت ها را به هوشیاری و بیداری بکشاند.  مقصود شریفشان این بود که بیداری فهم قوی، خروج انسان ها از جهالت و گمراهی و تبعیت آنان از حق و حقیقت است. فریاد امام شامل همه ی این اهداف و همه ی این معانی است؛ در سال 61 هجری رابطه ی عمیق و پیوند های اعتقادی، آن طور که باید با امام برقرار می شد، نبود و ما امروز موظف هستیم که با برقراری ارتباط و پیوند های عمیق اعتقادی خط امام حسین را به خوبی بشناسیم.