در مكتب حسين (ع)، زن و مرد از حقوق سياسی و اجتماعی خود بهره‌مند هستند. حضرت امام حسین (ع)، در واقعه‌ی عاشورا به زنان اجازه‌ی حضور در صحنه را داد تا بعد از هزار و اندی سال، مردمِ دنيا قضاوت كنند كه شيوه‌ی حكومت آرمانی امام حسين (ع) مردم‌سالاری بوده است؛ نوعی از حکومت که زمامداران امروز به صورت دروغین و برای بقای قدرت خود در راهِ آن گلو پاره می‌كنند.

نقش زنان همان‌گونه كه در ادامه‌ی انقلاب امام حسين (ع) پررنگ و قابل ملاحظه است، در شكل‌گيری نهضت عاشورا نيز برجسته و شايسته‌ی ارزيابی و دقت است.

حجت‌الاسلام والمسلمين حسين عارفی كارشناس امور دينی در مصاحبه با آوا، با ابراز مطلب فوق افزود: حكايت زن ظهير بن قين و حبيب ابن مظاهر كه مردان خود را به ياری حسين تشویق کردند و پوشيدن رزم‌جامه در راه امام و حجت خدا را برای آنان شیرين‌تر از زندگی ذلت‌بار دنيا جلوه دادند از ديد تاريخ پوشيده نيست.

ظهير بن قين كه همبازی دوران كودكی امام بود و خاک پای حضرت را سرمه چشم می‌كرد، به صورت ناگهانی دچار انحراف فكری شد و از امام فاصله گرفت و حتی در راه حجاز و عراق كه نزديک به قافله امام حركت می‌كرد تلاش داشت با امام روبرو نشود تا از او كمک نخواهد. وقتی كه امام حسين (ع) او را نزد خود طلبيد، اجابت نكرد تا اينكه زن مومنه‌اش گفت پسر رسول خدا از تو دعوت كرده، از انصاف دور است كه اجابت نكنی. آنقدر گفت تا ظهیر مجاب شد و دعوت حضرت را لبيک گفت. اين بدان معنی است كه اگر زنِ ظهير نبود او دعوت امام را قبول نمی‌كرد و اصحاب مورد نظر امام بدون ظهیر تكميل نمی‌شد.

او همچنان اظهار داشت كه نقش إيثارگری و فداكاری زنان در نهضت عاشورا كمتر از مردان نبود؛ چنانچه مادر وهب تنها فرزند تازه‌دامادش را به ياری حسين تشويق می‌كند، در حالی كه می‌داند مرگ او قطعی است و هيج راه گريزی هم نيست.

به گفته آقای عارفی، پس از حادثه المناک كربلا باز هم می‌بينيم كه زنان به سرداری حضرت زينب (س) نقش حياتی را در جنگ تبليغاتی و ادامه انقلاب بازی می‌كنند و مبارزات سياسی را به نفع خاندان اهل‌بيت به صورت شايسته مديريت می‌كنند.

امام كه خواهرش زينب (س) را بيشتر از همه می‌شناخت، به عنوان ذخیره‌ی روزهای سرنوشت‌ساز پس از حادثه كربلا با خود همراه كرد تا دستگاه حكومت يزيد نتواند ماهيت انقلاب را در اذهان مردم وارونه جلوه داده و امام را كه برای اقامه‌ی حق و برپایی عدالت به پا خواسته‌بود، يک شورشی معرفی كند.

به گفته اين عالم دينی، حضرت زينب و ساير زنان حرم به كمک امام زين‌العابدين (ع) صحنه‌های سياسی را از كربلا تا مدينه بگونه‌ای مديريت كرد كه انقلاب‌های آزادی‌خواهی پس از آن در دنيای اسلام فراگير شد و حكومت مقتدر و بلامنازع اموی را كاملا در تنگنای سياسی قرار داده و منزوی ساخت.

او تاكيد كرد كه زنان از سال ٦١ هجری تاكنون در ترويج فرهنگ عاشورایی پابه‌پای مردان نقش ارزنده‌ای را بازی كرده و گاهی با شور و شوق بيشتر در صحنه‌ها حضور پيدا می‌كنند تا جایی كه محافل و مجالس عزاداری بدون حضور آنها كم‌رنگ به نظر می‌رسد.

در همين حال محمد علی فطري عضو شورای اخوت اسلامی در مصاحبه با آوا، نقش زنان را در شكل‌گيری نهضت عاشورا و ادامه انقلاب امام حسين (ع) برجسته عنوان كرده افزود: در واقع نيروی انقلابی امام متشكل از زنان و مردان نخبه بود كه خالصانه در راه حجت خدا امام زمان‌شان بدون كوچكترين شک و ترديدی فداكاری می‌کردند.

به گفته او اگر وهب در ميدان جنگ جان‌نثاری كرد، مادرش در حالی كه صحنه مرگ جوانش را می‌ديد خم به ابرو نياورد و لحظه‌ای از كارش پشيمان نشد. اگر ظهير در زير شمشير دشمنان پاره‌پاره می‌شد زنش بر چنين مرگ باعزتی می‌باليد و خودش را نزد فاطمه زهرا (س) رو سفيد می‌ديد.

فطری علاوه كرد که در مكتب حسين (ع)، زن و مرد از حقوق سياسی و اجتماعی خود بهره‌مند هستند. حضرت به زنان اجازه حضور در صحنه را داد تا بعد از هزار و اندی سال، مردمِ دنيا قضاوت كنند كه شيوه‌ی حكومت آرمانی امام حسين (ع) مردم‌سالاری بوده است. حکومتی که زمامداران امروز به صورت دروغین و برای بقای قدرت خود در راهِ آن گلو پاره می‌كنند.

او در پايان از زنان مسلمان و پيروان امام خواست كه تنها با گريه و ابراز احساسات، از عاشورا استقبال نكنند، بلكه در راه ترويج فرهنگ عاشورا و درس‌های نهضت بزرگ امام حسين (ع) در هر شرايطی مبادرت بورزند.