محمد داوود افشار فعال فرهنگی و آگاه امور سیاسی در هرات، طی یک سخنرانی در محفلی که به مناسبت ولادت امام هادی علیه‌السلام در مسجد و حسینیه شاهد ولسوالی انجیل ولایت هرات برگزار شده بود، مردم را به فراگیری سواد رسانه‌ای دعوت کرد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)؛ آقای افشار گفت: "امروز بخش بزرگی از مشکلات مردم افغانستان به دلیل نداشتن سواد رسانه‌ای است، زیرا ما هنوز قادر نیستیم رسانه معتبر و نامعتبر را تفکیک کرده و خبر درست و نادرست را بشناسیم."
وی از سواد رسانه‌ای به عنوان یک مانع در برابر انتشار شایعات یاد کرد و گفت: مردم افغانستان به دلیل نداشتن سواد رسانه‌ای سال‌ها رنج کشیده و ناخواسته در گسترش خبرهای دروغ و نادرست نقش داشته اند.
طبق گفته‌‌های آقای افشار، در سال‌های اخیر یونسکو تعریف جدیدی از سواد ارائه داده و آن را به چهارده نوع تقسیم کرده که شمار زیادی از آنها را باید در خانه و در نزد پدر و مادر آموخت.
بر بنیاد اظهارات وی سواد رسانه‌ای، سواد عاطفی و سواد ارتباطی شامل دسته‌هایی است که از سوی نهاد یونسکو نام برده شده و تعریف گردیده است.
این فعال فرهنگی در هرات گفت: "کسانی که در زندگی‌شان قادر نیستند با خانواده، دوستان و همکاران‌شان روابط عاطفی برقرار کنند هرگز موفق نخواهند بود."
وی محبت و صمیمیت پیامبر (ص) با امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را به عنوان نمونه و پیامی برای فراگیری سواد عاطفی از سوی پیامبر گرامی اسلام به مسلمانان عنوان کرد.
کدورت‌های طولانی‌مدت میان مسلمانان و رفتارهای تبعیض‌گونه والدین با فرزندان نمونه‌هایی از بی‌سوادی عاطفی است که آقای افشار از آن نام برد.
سومین سواد، سواد ارتباطی است که محمد داوود افشار برای فراگیری و بالابردن مهارت در برقراری آن تاکید کرد.
بنابر اظهارات این فعال فرهنگی، احادیث و روایاتی که در دین اسلام در رابطه با حقوق همسایه گفته شده و بر رعایت حقوق همسایگان تاکید کرده نمونه‌ای از سواد ارتباطی است که مسلمانان باید به آن توجه کنند.
وی از مسجد به عنوان یک وسیله و محور ارتباطی مسلمانان با همدیگر در دین اسلام یاد کرد.
آقای افشار بیان داشت: "سواد ارتباطی نیز مانند سایر موارد در دین اسلام حیاتی دانسته شده و برای مهم جلوه دادنش روایات بی‌شماری آمده است."
بر اساس بیان آقای افشار، در دین اسلام و بر اساس علم هیچ چیزی به نام شانس وجود ندارد بلکه یک شخص صرفا با داشتن سواد می‌تواند در زندگی خود موفق شود.
سوادی که هیچ ارتباطی به داشتن مدارک تحصیلی شخص ندارد، بلکه وی بدون داشتن مدارک تحصیلی قادر است بر اساس آموخته‌های خود زندگی‌اش را دستخوش تغییرات مثبت نماید.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)؛ آقای افشار گفت: "امروز بخش بزرگی از مشکلات مردم افغانستان به دلیل نداشتن سواد رسانه‌ای است، زیرا ما هنوز قادر نیستیم رسانه معتبر و نامعتبر را تفکیک کرده و خبر درست و نادرست را بشناسیم."
وی از سواد رسانه‌ای به عنوان یک مانع در برابر انتشار شایعات یاد کرد و گفت: مردم افغانستان به دلیل نداشتن سواد رسانه‌ای سال‌ها رنج کشیده و ناخواسته در گسترش خبرهای دروغ و نادرست نقش داشته اند.
طبق گفته‌‌های آقای افشار، در سال‌های اخیر یونسکو تعریف جدیدی از سواد ارائه داده و آن را به چهارده نوع تقسیم کرده که شمار زیادی از آنها را باید در خانه و در نزد پدر و مادر آموخت.
بر بنیاد اظهارات وی سواد رسانه‌ای، سواد عاطفی و سواد ارتباطی شامل دسته‌هایی است که از سوی نهاد یونسکو نام برده شده و تعریف گردیده است.
این فعال فرهنگی در هرات گفت: "کسانی که در زندگی‌شان قادر نیستند با خانواده، دوستان و همکاران‌شان روابط عاطفی برقرار کنند هرگز موفق نخواهند بود."
وی محبت و صمیمیت پیامبر (ص) با امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را به عنوان نمونه و پیامی برای فراگیری سواد عاطفی از سوی پیامبر گرامی اسلام به مسلمانان عنوان کرد.
کدورت‌های طولانی‌مدت میان مسلمانان و رفتارهای تبعیض‌گونه والدین با فرزندان نمونه‌هایی از بی‌سوادی عاطفی است که آقای افشار از آن نام برد.
سومین سواد، سواد ارتباطی است که محمد داوود افشار برای فراگیری و بالابردن مهارت در برقراری آن تاکید کرد.
بنابر اظهارات این فعال فرهنگی، احادیث و روایاتی که در دین اسلام در رابطه با حقوق همسایه گفته شده و بر رعایت حقوق همسایگان تاکید کرده نمونه‌ای از سواد ارتباطی است که مسلمانان باید به آن توجه کنند.
وی از مسجد به عنوان یک وسیله و محور ارتباطی مسلمانان با همدیگر در دین اسلام یاد کرد.
آقای افشار بیان داشت: "سواد ارتباطی نیز مانند سایر موارد در دین اسلام حیاتی دانسته شده و برای مهم جلوه دادنش روایات بی‌شماری آمده است."
بر اساس بیان آقای افشار، در دین اسلام و بر اساس علم هیچ چیزی به نام شانس وجود ندارد بلکه یک شخص صرفا با داشتن سواد می‌تواند در زندگی خود موفق شود.
سوادی که هیچ ارتباطی به داشتن مدارک تحصیلی شخص ندارد، بلکه وی بدون داشتن مدارک تحصیلی قادر است بر اساس آموخته‌های خود زندگی‌اش را دستخوش تغییرات مثبت نماید.
