کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در کابل اعلام کرد که با وجود برخی از پیشرفت ها، امنیت و چالش های اجتماعی و اقتصادی زیادی برای عودت کنندگان و بیجاشدگان در افغانستان پابرجاست.
به گزارش خبرگزاری آوا، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) امروز چهارشنبه (12 سرطان) یافته های نظرسنجی که به هدف جمع آوری معلومات واقعی برای درک بهتر و تحلیل و تجزیه شرایط زندگی عودت کنندگان افغان طی دو سال گذشته، بیجاشدگان داخلی ناشی از جنگ و جوامع میزبان آنها صورت گرفته اعلام کرد.
براساس یافته های این نهاد بین المللی، دسترسی پسران و دختران به آموزش و پرورش و سایر خدمات پس از بازگشت بهبود و استفاده از کودکان برای کار کاهش یافته است.
این نظرسنجی نشان میدهد که حدود 61 درصد از پسران و 36 درصد از دختران که در سال 2018 به افغانستان بازگشته اند، در مقایسه با 55 درصد از کودکان پسر و 30 درصد دختران در سال 2017، درحال حاضر در مکاتب مصروف درس هستند. تنها 5 درصد از عودت کنندگان سال 2018 اتکا برای کار کودکان به عنوان وسیله امرار معیشت و مکانیزم مقابله، در مقایسه با 16 درصد سال گذشته نموده اند.
دسترسی به مراقبت های صحی اندکی بهبود یافته است چون 27 درصد از عودت کنندگان 2018 قادر به دسترسی به مراقبت های صحی نبودند درحالی که در سال 2017 میزان عدم دستری آنها به 31 درصد می رسید. دسترسی به آب آشامیدنی و مدارک مدنی همچنان به سطع گذشته باقی مانده است.
فقدان مسکن، شغل، درآمد، امنیت غذایی، مراقبت های صحی و معیشت به عنوان موانع اصلی ادغام مجدد پایدار عودت کنندگان و سایر افغان های بیجاشده می باشد. این عوامل نیز سبب افزایش جمعیت درحال حرکت گردیده و با مقایسه به سال 2017 تمایل عودت کنندگان سال 2018 نسبت به زندگی شان در مناطق اصلی شان کمتر می باشد.
در حالی که تصورات از بهبود امنیت در میان عودت کنندگان و بیجا شدگان که ممکن منجر به کاهش جمعیت درحال حرکت گردد وجود دارد، نظر سنجی افزایش میل ترک محلات بیجاشدگی فعلی در میان جمعیت بیجاشدگان داخلی را در مقایسه با سال 2017 را نشان می دهد.
در گزارش گفته شده است که این بررسی به درک بهتر ما از روند بازگشت، تاثیر ویژگی های خانواده ها و ملحوظات اقتصادی و امنیتی و شرایط زندگی افغان ها که به افغانستان بازگشته اند، کمک می کند. به عنوان مثال، این نظرسنجی نشان می دهد که امنیت غذایی در میان جمعیت میزبان از سال 2017 بهبود یافته است، در حالی که در میان افراد عودت کننده و بیجاشدگان داخلی بدتر شده است.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در نوامبر 2018، نهاد تحقیقاتی اورنج دور(Orange Door ) را جهت انجام برسی با استفاده از نظر سنجی توسط تلفن همراه برای جمع آوری اطلاعات واقعی از عودت کنندگان، بیجاشدگان داخلی و جمعیت جامعه میزبان را راه اندازی نمود.
تقریبا 14،500 تن درین نظرسنجی که بین نوامبر 2018 تا آپریل 2019 انجام شد شرکت نمودند که اطلاعات بدست آمده یک دیدگاه دقیق از طیف وسیعی چالش های حمایتی، اجتماعی و اقتصادی عودت کنندگان و بیجاشدگان داخلی در افغانستان را به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد جهت رسیدگی موثر ارایه نموده است.
تقریبا 15،700 پناهنده افغان در سال 2018 تحت برنامه عودت داوطلبانه تسهیل شده کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد عودت نمودند که اکثریت شان از پاکستان و تعداد اندکی آنها از ایران و سایر کشورها بوده اند. این رقم 73٪ کمتر از سال 2017 زمانی که 58800 پناهنده عودت نمودند، میباشد، که معمولاً به وضعیت امنیتی و اقتصادی نا مناسب در افغانستان نسبت داده میشود.
عودت کنندگان از کاهش درآمد شان در سال 2018 نیز ذکرکرده اند. تقریبا 56 درصد از عودت کنندگان سال 2017 حداقل دستمزد 5000 افغانی (تقریبا 67 دالر) در هر ماه داشتند در حالی که تنها 47 درصد از عودت کنندگان 2018 چنین درآمدی را گزارش داده اند و این نشان می دهد که درآمد در میان عودت کنندگان اخیر کمتر است. درآمد در میان بیجاشدگان داخلی نیز در مقایسه با سال گذشته کاهش یافته است.
هیچ بهبود قابل توجهی و یا بدتر شدن تنش میان عودت کنندگان و جوامع میزبان دیده نشده است. افزایش احساسات بی طرفی نسبت به عودت کنندگان یک روند اساسی بوده است. نظرسنجی نشان می دهد که روند مشابهی برای افراد بیجاشده نیز دیده شده است.
این نظر سنجی نشان می دهد که 96 درصد از مردم رضایت خود را از کمک های دریافت شده از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد نه تنها مساعدت های نقدی پس از بازگشت، بلکه هنگامی که تلاش می کنند در جوامع خود مجددا ادغام شوند، ابراز نموده اند.
به گزارش خبرگزاری آوا، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) امروز چهارشنبه (12 سرطان) یافته های نظرسنجی که به هدف جمع آوری معلومات واقعی برای درک بهتر و تحلیل و تجزیه شرایط زندگی عودت کنندگان افغان طی دو سال گذشته، بیجاشدگان داخلی ناشی از جنگ و جوامع میزبان آنها صورت گرفته اعلام کرد.
براساس یافته های این نهاد بین المللی، دسترسی پسران و دختران به آموزش و پرورش و سایر خدمات پس از بازگشت بهبود و استفاده از کودکان برای کار کاهش یافته است.
این نظرسنجی نشان میدهد که حدود 61 درصد از پسران و 36 درصد از دختران که در سال 2018 به افغانستان بازگشته اند، در مقایسه با 55 درصد از کودکان پسر و 30 درصد دختران در سال 2017، درحال حاضر در مکاتب مصروف درس هستند. تنها 5 درصد از عودت کنندگان سال 2018 اتکا برای کار کودکان به عنوان وسیله امرار معیشت و مکانیزم مقابله، در مقایسه با 16 درصد سال گذشته نموده اند.
دسترسی به مراقبت های صحی اندکی بهبود یافته است چون 27 درصد از عودت کنندگان 2018 قادر به دسترسی به مراقبت های صحی نبودند درحالی که در سال 2017 میزان عدم دستری آنها به 31 درصد می رسید. دسترسی به آب آشامیدنی و مدارک مدنی همچنان به سطع گذشته باقی مانده است.
فقدان مسکن، شغل، درآمد، امنیت غذایی، مراقبت های صحی و معیشت به عنوان موانع اصلی ادغام مجدد پایدار عودت کنندگان و سایر افغان های بیجاشده می باشد. این عوامل نیز سبب افزایش جمعیت درحال حرکت گردیده و با مقایسه به سال 2017 تمایل عودت کنندگان سال 2018 نسبت به زندگی شان در مناطق اصلی شان کمتر می باشد.
در حالی که تصورات از بهبود امنیت در میان عودت کنندگان و بیجا شدگان که ممکن منجر به کاهش جمعیت درحال حرکت گردد وجود دارد، نظر سنجی افزایش میل ترک محلات بیجاشدگی فعلی در میان جمعیت بیجاشدگان داخلی را در مقایسه با سال 2017 را نشان می دهد.
در گزارش گفته شده است که این بررسی به درک بهتر ما از روند بازگشت، تاثیر ویژگی های خانواده ها و ملحوظات اقتصادی و امنیتی و شرایط زندگی افغان ها که به افغانستان بازگشته اند، کمک می کند. به عنوان مثال، این نظرسنجی نشان می دهد که امنیت غذایی در میان جمعیت میزبان از سال 2017 بهبود یافته است، در حالی که در میان افراد عودت کننده و بیجاشدگان داخلی بدتر شده است.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در نوامبر 2018، نهاد تحقیقاتی اورنج دور(Orange Door ) را جهت انجام برسی با استفاده از نظر سنجی توسط تلفن همراه برای جمع آوری اطلاعات واقعی از عودت کنندگان، بیجاشدگان داخلی و جمعیت جامعه میزبان را راه اندازی نمود.
تقریبا 14،500 تن درین نظرسنجی که بین نوامبر 2018 تا آپریل 2019 انجام شد شرکت نمودند که اطلاعات بدست آمده یک دیدگاه دقیق از طیف وسیعی چالش های حمایتی، اجتماعی و اقتصادی عودت کنندگان و بیجاشدگان داخلی در افغانستان را به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد جهت رسیدگی موثر ارایه نموده است.
تقریبا 15،700 پناهنده افغان در سال 2018 تحت برنامه عودت داوطلبانه تسهیل شده کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد عودت نمودند که اکثریت شان از پاکستان و تعداد اندکی آنها از ایران و سایر کشورها بوده اند. این رقم 73٪ کمتر از سال 2017 زمانی که 58800 پناهنده عودت نمودند، میباشد، که معمولاً به وضعیت امنیتی و اقتصادی نا مناسب در افغانستان نسبت داده میشود.
عودت کنندگان از کاهش درآمد شان در سال 2018 نیز ذکرکرده اند. تقریبا 56 درصد از عودت کنندگان سال 2017 حداقل دستمزد 5000 افغانی (تقریبا 67 دالر) در هر ماه داشتند در حالی که تنها 47 درصد از عودت کنندگان 2018 چنین درآمدی را گزارش داده اند و این نشان می دهد که درآمد در میان عودت کنندگان اخیر کمتر است. درآمد در میان بیجاشدگان داخلی نیز در مقایسه با سال گذشته کاهش یافته است.
هیچ بهبود قابل توجهی و یا بدتر شدن تنش میان عودت کنندگان و جوامع میزبان دیده نشده است. افزایش احساسات بی طرفی نسبت به عودت کنندگان یک روند اساسی بوده است. نظرسنجی نشان می دهد که روند مشابهی برای افراد بیجاشده نیز دیده شده است.
این نظر سنجی نشان می دهد که 96 درصد از مردم رضایت خود را از کمک های دریافت شده از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد نه تنها مساعدت های نقدی پس از بازگشت، بلکه هنگامی که تلاش می کنند در جوامع خود مجددا ادغام شوند، ابراز نموده اند.