رقابت های کوپا آمه‌ریکای 2019 تا اینجا انتظارات را برآورده نکرده و بازی های سرد و نمایش های ضعیف، خاطره ویژه ای برای هواداران رقم نزده است.

به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) بازی نیمه‌نهایی در یک تورنمنت معتبر مسابقه خاصی است اما اگر یک هوادار بی‌طرف فوتبال انگیزه و اشتیاق چندانی برای تماشای بازی دوم نیمه‌نهایی کوپاآمه‌ریکای 2019 بین پرو و شیلی از خودش نشان ندهد نباید سرزنش شود.

هیچ کدام از دو تیم در دو بازی آخرشان گل نزده‌اند. پرو تنها یک گل در چهار مسابقه زده و در دو تای آخر حتی به گلزنی نزدیک هم نشده و با این وجود به جمع 4 تیم برتر قدیمی‌ترین تورنمنت قاره‌ای جهان رسیده. برای بدتر شدن اوضاع، بازی بامداد پنجشنبه در زمین رقت‌انگیز پورتو آلگره برگزار می‌شود.

البته نکات مثبتی هم وجود دارد. رینالدو روئدا مربی شیلی که به شدت مورد انتقاد قرار گرفته بود به‌عنوان یکی از ستاره‌های تورنمنت مطرح شده به خاطر آنکه توانسته سبک بازی‌اش را با تیم مسنی که در اختیار دارد، منطبق کند. شیلی تیم جذابی است و پرو بعد از باخت ویران‌کننده مقابل برزیل خودش را جمع کرد تا بتواند مقابل اروگوئه خوب دفاع کند اما حداقل روی کاغذ این بازی نمادی از یک تورنمنت ناامیدکننده است.
تورنمنت‌های مهم معمولا به خاطر اتفاقات مراحل حذفی در خاطرها می‌مانند و چیز زیادی از چهار بازی یک‌چهارم ‌نهایی این جام که تنها یک تیم موفق به گلزنی شد، در ذهن باقی نمی‌ماند.
 

توضیحات زیادی وجود دارد که برخی از آنها عمومیت دارد و برخی مختص این رقابت‌ها است. فرمت کوپا یک نقطه ضعف است. از 12 تیم، هشت تا به یک‌چهارم‌ نهایی می‌روند که در پایان 90 دقیقه به ضربات پنالتی کشیده می‌شود و این یعنی رسیدن به جمع 4 تیم پایانی کار زیادی لازم ندارد و پرو به خوبی این را ثابت کرد. خیلی زمین‌ها غیراستاندارد بوده و لیونل مسی سردسته منتقدان بود. مقامات برزیلی هم چندان قبول نداشتند تا اینکه تیم کشورشان مقابل پاراگوئه به تقلا افتاد. زمین‌های بد بلای جان تیم‌های هجومی است.

ماهیت خیلی از بازی‌ها هم تغییر کرده بود. تعداد خطاها بسیار زیاد بود؛ بعضی از مسابقات در آمریکای جنوبی به همان اندازه که توپ در جریان است، به خاطر خطاها متوقف می‌شود. استفاده بیش از حد از کمک داور ویدئویی هم ریتم و ثبات مسابقات را به هم زده.
یک تضاد دیگر هم هست. این تورنمنت مثل خیلی‌های دیگر در پایان یک فصل خسته‌کننده باشگاهی برگزار می‌شود و این مانع از آماده‌سازی کامل تیم‌های ملی است. مثل دوره‌های اخیر کوپا، برزیل 2019 شروع یکسری مسابقات رسمی است اما مقدماتی جام جهانی این بار دیرتر شروع می‌شود چون قطر 2022 در پایان سال و نه در اواسط آن به انجام می‌رسد. فرآیند صعود که معمولا در شهریور و مهر شروع می‌شود، این‌بار تا حدود اسفند آغاز نخواهد شد و این حس ضرورت را از کوپا می‌گیرد. خیلی تیم‌ها تازه مربی‌شان را انتخاب کرده‌اند، آرژانتین هنوز با مربی موقت کار می‌کند، تیم‌ها ناآماده به برزیل آمده‌اند و سعی می‌کنند در طول تورنمنت به هماهنگی لازم برسند. یک علاقه تاکتیکی به تغییرات و تلاش برای انطباق با آن به چشم می‌خورد و این یعنی بیشتر شاهد پیش‌پرده نمایش هستیم نه یک نمایش آماده.
بازی نیمه‌نهایی اول می‌تواند همه اینها را از بین ببرد. هیچ پیش‌پرده‌ای قابل تصور نیست وقتی در یک مسابقه رسمی برزیل و آرجنتاین روبه‌روی هم قرار می‌گیرند.
سه‌شنبه شب بلوهوریزونته میزبان مسابقه‌ای است که می‌تواند آبروی کوپا را بخرد.
 

آرجنتاین مقابل برزیل ناب‌ترین رقابت فوتبالی است. هیچ موضوع تاریخی مهمی میان این دو همسایه وجود ندارد و همه به برتری در سطح فوتبال مربوط می‌شود.

بازیکنان در هوای تقابل‌های فوق‌العاده گذشته نفس می‌کشند؛ نه فقط در مقدماتی جام جهانی در استادیوم مینیرائو در سال‌های 2004 و 2008 و 2017 بلکه هر مسابقه بزرگی که میان دو تیم بوده.

هر اتفاقی که در این مسابقه رخ دهد، تا مدتی در اذهان می‌ماند. برای برزیل، این نخستین بار است که ترکیب بعد از جام جهانی‌اش واقعا عاقلانه به نظر می‌رسد. بعد از حذف از یک‌چهارم‌ نهایی جام جهانی سال گذشته به وسیله بلژیک، تیته در تیمش تغییراتی به وجود آورد تا بین حمله و دفاع تعادل ایجاد کند. رقبا تا اینجای کوپا به ندرت وارد نیمه زمین برزیل شده‌اند اما آرجنتاین چنان قدرت خط آتشی دارد که می‌تواند به برزیل ضربه بزند و این مسابقه محک خوبی است برای نشان دادن پیشرفت تیم تیته.

آرجنتاین اما احتمالا یک پروژه کاملا جدید را شروع می‌کند وقتی کوپا تمام شود. یک شکست تحقیرآمیز در این بازی شاید پایان دوران ملی چند نفری را رقم بزند اما یک بازی خوب به معنای آن است که چند تا از آنها که توسط لیونل اسکالونی معرفی شده‌اند، بخشی از رژیم جدید خواهند بود. خیلی از بازیکنان برای آینده ملی‌شان مبارزه می‌کنند.

و البته مسی هست. با اعتراف خودش، تورنمنت خوبی نداشته. اینکه آرژانتین بدون مشارکت موثر شماره 10 خود موفقیت بزرگی به دست آورد، غیرقابل تصور است و اگر او کاملا روی فرم باشد آیا آرجنتاین می‌تواند به خوبی از او کنار دو مهاجم تخصصی دیگر استفاده کند؟ مدافعان کناری‌شان در برابر بال‌های پرنده برزیل باید چطور دفاع کنند؟

اگر بازی دوم نیمه‌نهایی هیجان لازم را ندارد، بازی اول اصل هیجان است. خودتان را برای مهم‌ترین مسابقه تورنمنت آماده کنید.