دهم ماه جون مصادف با روز جهانی صنایع دستی است. اما زنان سازنده‌ی صنایع دستی در بلخ، از نبود بازار فروش صنایع ساخت خودشان شکایت داشته و دولت را به بی‌توجهی در امر فراهم کردن زمینه‌ی فروش محصولات‌شان متهم می‌کنند.

به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)؛ خانم شاه‌جهان بیگزاده؛ یکی از زنان صنعت‌کار در بلخ، در مصاحبه با آوا، نبود بازار فروش و عدم حمایت دولت از صنایع دستی زنان را از مشکلات عمده سد راه فعالیت‌شان در این ولایت می‌داند.

خانم بیگزاده می‌افزاید که طی سه سال اخیر فروش صنایع دستی در بلخ بسیار کم‌رنگ بوده و در سال جاری حتی فروش این صنایع به صفر نزدیک شده است.

به گفته‌ی وی، دولت در بخش صنایع دستی زنان در بلخ توجهی نداشته که این مسئله باعث پایین آمدن فروش محصولات آنان گردیده است.



خانم بیگزاده از بیست سال بدین‌سو صنایع دستی می‌سازد و از این طریق مخارج فرزندانش را فراهم می‌کند، اما از آغاز سال جدید تاکنون فروشی نداشته است.

به گفته‌ی او صنایع دستی زنان از اهمیت خاصی برخوردار بوده و با ظرافت خاصی تهیه می‌گردد که در سطح جهان نیز بسیار باارزش است، اما متاسفانه در افغانستان کسی به صنعت آنان اهمیتی نمی‌دهد.

این بانوی صنعت‌کار می‌گوید که توان انتقال اموال تولیدی خود به خارج از کشور را ندارد و دولت بایستی زمینه صدور تولیدات دستی آنان را به خارج از کشور مساعد سازد.

خانم بیگزاده تاکید داشت: در دوکان او اموال به ارزش بیش از پنج هزار افغانی وجود دارد، ولی در سال جاری هیچ نوع فروشی نداشته‌ که این وضعیت برای او بسیار دشوار است.

همچنان خانم رقیه برمکی یکی از زنان صنعت‌کار بلخ، در مصاحبه با خبرنگار آوا، می‌گوید که وی چادر، گلیم، لباس و دستکول دستی می‌سازد و در بازار می‌فروشد، اما در سال جاری بازار فروش صنایع دستی در ولایت بلخ بسیار کم‌رنگ بوده است.

وی می‌گوید که پول و سرمایه‌اش را خرج ساخت این صنایع دستی کرده است، اما بازار فروش وجود ندارد و زنان صنعت‌کار از سوی دولت حمایت نمی شوند.



از سویی هم شیراحمد سپاهی‌زاده رئیس صنعت و تجارت بلخ، در مصاحبه با خبرنگار آوا، علت کمرنگ بودن بازار فروش صنایع دستی زنان بلخی را معیاری نبودن تولیدات‌شان می‌داند و می‌افزاید که تولیدات دستی زنان بلخ نمی‌توانند به عنوان یک کالا در بازارهای بین‌المللی رقابت کنند.

به گفته‌ی وی، زنان صنعت‌کار باید کیفیت تولیدات‌شان را بالا ببرند، تا هم بازار فروش‌شان افزایش یابد و هم بتوان محصولات‌شان را به خارج صادر کرد.

آقای سپاهی‌زاده خاطرنشان ساخت: حدود 1000 خانم در بلخ در بخش صنایع دستی مصروف فعالیت هستند که کارهای سوزن‌دوزی، قالین‌بافی، ساخت لباس و گندهای افغانی را پیش می‌برند.

این در حالی‌ست که فقر اقتصادی در افغانستان سبب گردیده تا مردم کمتر بتوانند اجناسی با قیمت بالا را خریداری نمایند. از آنجا که کالاهای خارجی مشابه ارزان بوده، مردم از آنها استفاده می‌کنند.