در سومین گزارش یوناما در مورد مبارزه علیه فساد تحت عنوان "مبارزه افغانستان در برابر فساد؛ کار اساسی برای صلح و رفاه" پیشرفت هایی را که افغانستان در بخش معرفی اصلاحات برای مبارزه با فساد اداری داشته است بررسی شده  و پیشنهاداتی را برای بهبود بخشیدن به زندگی تمام شهروندانی که مجبور اند روزانه با این مسئله چالش برانگیز دست و گریبان شوند ارایه نموده است.

این گزارش توضیح می دهد که فساد چگونه تمام عرصه های زندگی در افغانستان را به صورت مداوم متاثر می سازد، چگونه اعتماد مردم به نهاد های دولتی را کاهش داده و چگونه مانع تلاش ها برای تامین صلح و رفاه پایدار در کشور می گردد.

در این گزارش به نقل از نماینده خاص ملل متحد که ریاست یوناما را نیز به عهده دارد،آمده است: "فساد حاکمیت قانون را ضعیف و زمینه را برای جنایات بیشتر مساعد می سازد که این امر منتج به ایجاد حلقه خبیثه گردیده که فرهنگ معافیت از مجازات را تقویه می کند. از همه مهمتر این که فساد حتی چشم انداز صلح را در معرض خطر قرار می دهد، در حالیکه راه حل مبتنی به مذاکرات برای آینده افغانستان باید بر اساس صداقت و عدالت باشد."

این گزارش چندین پیشنهاد را ارایه و خاطرنشان می سازد که تلاش های جاری دولت در خصوص مبارزه با فساد روی زندگی شمار زیاد افغان ها بی تاثیر بوده است و به این نتیجه رسیده است که با وجود بسیاری از اصلاحات در عرصه های حقوقی و پالیسی، فساد هنوز هم منحیث مانعی اساسی بر سر راه رسیدن به صلح و رفاه دایمی افغانستان قرار دارد.

پیشنهاد عمده گزارش این است که افغانستان باید یک استراتیژی دراز مدت مبتنی به دست آورد های حاصله از روند اصلاحات را تهیه نماید و از اراده ملی منحیث اهرمی برای مبارزه با فساد استفاده نماید.

یاماموتو نماینده خاص ملل متحد گفت: "ملل متحد از تلاش های دولت برای اصلاحات بنیادی طی سال جاری و سال گذشته قدردانی می نماید و ما نهاد های مربوط را به اصلاحات بیشتر تشویق می نماییم. انتخابات آینده آزمونی برای تطبیق تجربه های حاصله می باشد."

ملل متحد به پشتیبانی از افغانستان در جهت تطبیق مکلفیت هایش در مطابقت با کنوانسیون ملل متحد علیه فساد اداری که افغانستان در سال ۲۰۰۸ آن را پذیرفت، متعهد باقی می ماند.
کنوانسیون ملل متحد علیه فساد اداری یگانه وسیله الزامی برای مبارزه با فساد در جهان است.

روش جامع این کنوانسیون و مشخصه های الزامی بیشتر ماده های آن، این سند را وسیله ای منحصر به فرد برای رسیدگی به این معضل مبدل می سازد. اکثریت کشور های عضو ملل متحد عضویت این کنوانسیون را دارند.