سخنگوی وزارت زراعت گفت: در سال گذشته ۳۵۲ هزار تن شالی در کشور برداشت شده که ولایت قندوز بیشترین سهم را در آن داشته است.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، اکبر رستمی سخنگوی وزارت زراعت در رابطه با کشت شالی به خبرنگار آوا گفت: شالی در کشور بقدری کشت می شود که نیاز های داخلی را مرفوع می سازد.
وی افزود: در سال گذشته حدود ۱۵۰هزار قطعه نمایشی از کشت شالی در کشور انجام شده و ساحات کشت در مجموع ۱۱۷هزارو پنجصد هکتار زمین بوده است.
رستمی ادامه داد: کشت شالی در سال ۱۳۹۷نسبت به سال قبل حدود ۷درصد رشد داشته است.
سخنگوی وزارت زراعت ادامه داد: در مجموع نیاز سالانه افغانستان به برنج در حدود ۵۷۴هزار تن است که دهاقین کشور توانسته اند در سال گذشته ۳۵۲ هزار تن را تولید نمایند که در حدود ۶۰درصد نیازها را تولیدات داخلی تامین می کند.
وی اظهار داشت: شالی در ۱۷ ولایت و ۸۱ ولسوالی کشور کشت می شود که ولایات قندوز، هرات، بغلان، تخار، بلخ، خوست، بدخشان، پکتیا، و کابل به ترتیب از جمله بیشترین برداشت شالی را دارا می باشند.
وی یادآور شد: مرفوع ساختن نیاز های کشاورزان از جمله وسایل، تکنالوژی و کود های کیمیاوی از جمله برنامه های وزارت زراعت می باشد.
رستمی خاطر نشان ساخت: صادرات برنج به خارج با پیمانه بسیار کم صورت می گیرد و بیشتر ولایاتی که برداشت می کنند به ولایات همجوار نیز می فرستند.
عبدالشکور وهاب زی رییس زراعت ولایت قندوز در ادامه به خبرنگار آوا گفت: یکی از مواد خوراکه لازمی در خانه ها برنج بوده که در قندوز به پیمانه زیاد کشت می شود چنانچه در سال گذشته ۵۰هزاردوصدو ده هکتار زمین در ولایت قندوز شالی کشت شده و در حدود ۲صدوهشت هزاروپنجصدوشانزده تن شالی از این ساحات برداشت شده است.
وهاب زی تصریح کرد: شالی هایی که در این ولایت کشت شده توسط شرکتی بنام فیصل به کشور تاجکستان صادر می شود که رونق زیادی داشته و همچنین جهت فروش به ولایت کابل نیز فرستاده می شود.
رییس زراعت قندوز اظهار داشت: برنج های مشهور که در این ولایت کشت می شود از جمله برنج باره، لوانگین و سرخه زراعتی می باشد که شالی بیشتر در زمین هایی که مواد عضوی زیاد، اب غنی و خاک های سندی لوم کشته شده که برای برداشت بهتر باید این شرایط مساعد باشد.
وی گفت: کشاروزان داخلی باید جهت بهتر شدن کیفیت برنج روش کشت شان را تغیر داده تا کشور خود کفا شده و دیگر مواد از خارج وارد نشود بدلیل اینکه برنج هایی که از دیگر کشور ها وارد می شود بازار فروش داخلی را از بین برده و ضرر زیادی به کشاورزان داخلی می زند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، اکبر رستمی سخنگوی وزارت زراعت در رابطه با کشت شالی به خبرنگار آوا گفت: شالی در کشور بقدری کشت می شود که نیاز های داخلی را مرفوع می سازد.
وی افزود: در سال گذشته حدود ۱۵۰هزار قطعه نمایشی از کشت شالی در کشور انجام شده و ساحات کشت در مجموع ۱۱۷هزارو پنجصد هکتار زمین بوده است.
رستمی ادامه داد: کشت شالی در سال ۱۳۹۷نسبت به سال قبل حدود ۷درصد رشد داشته است.
سخنگوی وزارت زراعت ادامه داد: در مجموع نیاز سالانه افغانستان به برنج در حدود ۵۷۴هزار تن است که دهاقین کشور توانسته اند در سال گذشته ۳۵۲ هزار تن را تولید نمایند که در حدود ۶۰درصد نیازها را تولیدات داخلی تامین می کند.
وی اظهار داشت: شالی در ۱۷ ولایت و ۸۱ ولسوالی کشور کشت می شود که ولایات قندوز، هرات، بغلان، تخار، بلخ، خوست، بدخشان، پکتیا، و کابل به ترتیب از جمله بیشترین برداشت شالی را دارا می باشند.
وی یادآور شد: مرفوع ساختن نیاز های کشاورزان از جمله وسایل، تکنالوژی و کود های کیمیاوی از جمله برنامه های وزارت زراعت می باشد.
رستمی خاطر نشان ساخت: صادرات برنج به خارج با پیمانه بسیار کم صورت می گیرد و بیشتر ولایاتی که برداشت می کنند به ولایات همجوار نیز می فرستند.
عبدالشکور وهاب زی رییس زراعت ولایت قندوز در ادامه به خبرنگار آوا گفت: یکی از مواد خوراکه لازمی در خانه ها برنج بوده که در قندوز به پیمانه زیاد کشت می شود چنانچه در سال گذشته ۵۰هزاردوصدو ده هکتار زمین در ولایت قندوز شالی کشت شده و در حدود ۲صدوهشت هزاروپنجصدوشانزده تن شالی از این ساحات برداشت شده است.
وهاب زی تصریح کرد: شالی هایی که در این ولایت کشت شده توسط شرکتی بنام فیصل به کشور تاجکستان صادر می شود که رونق زیادی داشته و همچنین جهت فروش به ولایت کابل نیز فرستاده می شود.
رییس زراعت قندوز اظهار داشت: برنج های مشهور که در این ولایت کشت می شود از جمله برنج باره، لوانگین و سرخه زراعتی می باشد که شالی بیشتر در زمین هایی که مواد عضوی زیاد، اب غنی و خاک های سندی لوم کشته شده که برای برداشت بهتر باید این شرایط مساعد باشد.
وی گفت: کشاروزان داخلی باید جهت بهتر شدن کیفیت برنج روش کشت شان را تغیر داده تا کشور خود کفا شده و دیگر مواد از خارج وارد نشود بدلیل اینکه برنج هایی که از دیگر کشور ها وارد می شود بازار فروش داخلی را از بین برده و ضرر زیادی به کشاورزان داخلی می زند.
