امنیت خارجی ها مهم است و باید سد آهنین در اطراف کمپ ها ایجاد شود اینها برای چیست؟ چرا اینها امنیت مردم را تامین نمی کنند و اصولاً برای چه اینجا هستند آیا برای مزاحمت هستند؟ اگر مردم با وجود اینها امنیت ندارند در حقیقت اینها بار دوش مردم افغانستان خواهند بود و این مزاحمت را مردم بر نمی تابند.

نماز پر فیض عبادی سیاسی جمعه ی این هفته با حضور صدها تن مسلمان نمازگزار در فضای اخوت و برادری در مسجد جامع وزیر محمد اکبرخان شرق کابل به امامت داکتر ایاز نیازی اقامه شد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، آقای نیازی در خطبه های نماز جمعه گفت: هرکس حقوق خود را باید در چوکات قانون اسلام تعریف کند.
 در حالیکه به گفته نیازی، این رعایت نمی شود، ظالم حدود ظلمش معلوم نیست و مظلوم هم معلوم نیست به چه اندازه زجر می کشد. این کار امروز بیشتر دامنگیر کشورهای اسلامی به خصوص افغانستان است.
به گفته او، هر مقدار انسان ها از حقوق اساسی خود دور شوند تجاوز در حق دیگران بیشتر می شود و در نتیجه باعث گسترش ظلم می گردد و زمینه زندگی مساملت آمیز از بین می رود.
او به حدیثی از پیامبر(ص) شاره کرد و گفت: آن حضرت بیان کرده است، انسان ها در سه چیز با هم شریک  هستند، در آتش، درآب، در گیاهان زمین که مالک شخصی ندارند، البته این سه چیز در زمان پیامبر زیاد مهم بوده، اما خطاب در حقیقت عمومی است یعنی هر چیزی که انسانها به آن نیاز دارد، از جمله زمین و محتویات آن.
به گفته نیازی، اولین نیاز بشر زمین است که همه حق مساوی در آن دارند و اگر این زمین توسط یک عده غصب شود، یقیناً ظلم بالای دیگران است. چنانچه امروز غصب زمین در افغانستان به یک رسم تبدیل شده است و یک عده هزاران جریب زمین دارد درحالیکه کسانی هستند که سرپناه هم ندارند.
به گفته نیازی، چگونه ادعا کنیم که عدالت اجتماعی در میان بشریت امروز به خصوص مسلمانان تامین شده است، در حالیکه زورمندان و افراد بی انصاف این گهواره آسایش متعلق به همه را از آن خود میدانند و برای افراد ما حول خود حقی قائل نیستند.
او تصریح کرد: امروز کسانی هستند که نه تنها به فقرا و کسانیکه سرپناه ندارند کمک نمی کنند، بلکه طعنه می زنند که خداوند این حالت را بالای شما آورده است. پس ما چرا کمک کنیم در حالیکه فقرا عیال خدا و اغنیا وکلای وی هستند که باید به این عیال رسیدگی کنند.
او ایجاد محدودیت بیش از حد بشر بالای دیگری را ظلم خواند و گفت: امروز در امریکا، یکی از موضوعات حاد میان کانگرس و رییس جمهور، ایجاد دیوار در مرز این کشور و کشور دیگر است که می گوید نباید کسی از سرحد امریکا استفاده کند و یک عده هم با این تصمیم ترامپ مخالف هستند.
به گفته نیازی، از نگاه قانونی و حقوق جغرافیایی و کشوری درست است که مرز معین وجود داشته باشد، اما نباید تمام رفت و آمد میان انسانها قطع شود. بنا بر این اگر دیوار بلند می کنند به این معنی است که می خواهد رابطه را قطع کند این خود ظلم است.
نیازی اظهار داشت: اگر از امریکا و سایر کشورهای جهان بگذریم در افغانستان حریم ها زیاد شکسته می شود، در برخی موارد راه را با دیوارهای سمنتی بند می کنند و کوچه را تنگ می سازند و مزاحمت ایجاد می کنند، این ظلم است بله تامین امنیت از مسوولیت های دولت است، اما که باید انجام وظیفه کند اما نه به قیمت مزاحمت بالای مردم.
 اگر امنیت خارجی ها مهم است که دیوار سمنتی می گیرند، امنیت مردم مهم نیست، اینها امنیت مردم را باید تامین کنند و نمی کنند اصولاً برای چه اینجا هستند، آیا برای مزاحمت؟ اگر مردم با وجود اینها امنیت ندارند در حقیت باری هستند بر سر شانه های مردم افغانستان که باید رفع زحمت کنند.
نیازی خاطرنشان کرد: در منطقه ی قابل‌بای کابل این چهارمین بار است که حمله صورت می گیرد، به دلیل اینکه کمپ خارجی ها در آنجا وجود دارد. آنوقت سخنگوی وزارت خارجه با بی حیایی می گوید؛ "الحمد لله به خارجی ها آسیب نرسیده است" درحالی که این کمپ‌ها به خاطر از بین بردن مردم افغانستان کلان ذلت است.
به گفته این عالم دینی، در اطراف خارجی ها و سران حکومت سپردفاعی قرار دارد و در امان هستند و فقط مردم بی پناه همواره قربانی هستند، در حالیکه این سفارت خانه هایی که مردم را سپر قرار داده اند، جز جاسوسی کاری دیگری نمی کنند.
 او از حکومت خواست که این تحفه ها را بجای دیگر انتقال دهد تا مردم بتوانند حداقل زندگی بخور نمیر خود را بگذرانند.
او تاکید کرد که مشکل دیگر خود داخلی ها هستند که بعضی ها با ایجاد دیوارهای سمنتی کوچه ها را بند کرده و برخی دیگر نیز در حال عبور راه را بند می کنند، آخر چرا؟ اینها برای مردم چه کرده اند که به زندگی مردم مزاحمت ایجاد می کنند.
به گفته وی، رییس جمهور محمد داود خان، در میان مردم با موتر شخصی می گشت و هیچ هراسی هم نداشت در حالی که او مثل دیگران دشمن داشت، اما حداقل برای مردم مزاحمت ایجاد نمی کرد و این اخلاق اجتماعی را رعایت می کرد.