قتل عام مردم یکه ولنگ در سال 1379 توسط گروه طالبان نسل کشی صریح و جنایت علیه بشریت بود، باید برای به محاکمه کشاندن عاملین این جنایت بزرگ و سایر فجایع در کشور یک نهاد دادخواهی دائمی ایجاد شود.

به گزارش خبرگزرای صدای افغان (آوا) از هجدهمین سالگرد شهادت شهدای "یکاولنگ" ولایت بامیان امروز جمعه 21 جدی از سوی خانواده ها، علما، متنفذین، و اقشار مختلف مردم در کابل گرامیداشت شد.

"محمد اکبری" وکیل مردم بامیان در پارلمان فاجعه ی خونین یکاولنگ و ده ها حادثه دیگر پس از آن را مداخلات بی وقفه ی بیگانه ها در امور داخلی کشور و نارسایی ها در حکومت مجاهدین و همچنین زیاده طلبی های برخی از عناصر و افراد به نام رهبران جهادی عنوان کرد.

آقای اکبری همچنان افزود: پس از سقوط حکومت داکتر نجیب هفتصد حکومت محلی و مرکزی تشکیل شد و بیش از دو میلیون تن در سراسر افغانستان مسلح گردید.

 به گفته این رهبر جهادی پس از سقوط آخرین حکومت کمونیستی، روحیه تسلیحاتی و نظامی برهمه چیز غالب و مستولی بود و بسیاری از رهبران مجاهدین به این باور بودند که باید قضایای مورد اختلاف را از راه میل تفنگ حل و فصل کرد.

به باور اکبری قدرت طلبی سران مجاهدین و بی توجهی به ثمره ی جهاد پرافتخار کشور سبب شد که فجایع خانمان سوز جنگ داخلی بوجود بیاید و در پی آن گروه خون آشام طالبان بر اوضاع مسلط شود و جبهه های مقاومت یکی پس از دیگری سقوط کند.

به گفته وی ناتوانی رهبران مجاهدین و ضعف مدیریت در ایجاد یک حکومت اسلامی و همه شمول باعث شد تا سپاه صحابه کراچی به همکاری وهابیت عرب در افغانستان یورش ببرند و سبب فجایع هولناکی در کشور شوند که قتل عام مردم "یکاولنگ" بامیان یکی از نمونه های آن به شمار می رود.

اکبری به اوضاع جاری کشور نیز اشاره کرده و از تلاشهای جامعه جهانی و کشورهای منطقه برای تامین صلح در کشور قدردانی کرد.

 او اظهار داشت که مردم افغانستان آرزوی صلح و ختم جنگ در چوکات قانون را دارند و خواهان زندگی محترمانه برای خود و گروه های مخالف هستند، اما هیچ کشور و گروهی حق ندارند که منهای مردم و حکومت افغانستان برای آینده کشور تصمیم بگیرند.

 در همین حال "سید حسین عالمی بلخی"  وزیر مهاجرین و عودت کنندگان در وصف شهید و واژه شهادت از دیدگاه قرآن صحبت کرد و گفت: در فرهنگ دینی ما شهادت از جایگاه ویژه ای برخوردار است و به فرموده قرآن کریم شهدا زنده هستند و در نزد خداوند مشمول نعمت و روزی می باشند.

او در ادامه سخنان خود علت اصلی فجایع در افغانستان به خصوص فاجعه ی سال 1379 ولسوالی "یکاولنگ" را فاصله گرفتن سران مجاهدین از معیارهای اسلامی و انسانی خواند و تاکید کرد که عمده ترین معیار برتری در اسلام تقوا است که متاسفانه رهبران سیاسی و در مجموع مردم افغانستان آ نرا در مراحل مختلف فراموش کردند.

او تاکید کرد: تا زمانیکه مردم به معیارهای که باعث سعادت بشر می شود برنگردند نه به صلح می رسند و نه از نگاه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی وضعیت بهبود پیدا می کند.

به گفته وزیر مهاجرین امروز در برخی از کشورهای پیشرفته ی دنیا بیش از دو صد قوم زندگی می کنند، اما هیچ اختلافی بین آنها وجود ندارد، زیرا بر اساس معیارهای انسانی، منطقی و معقول حرکت می کنند و همواره در حال پیشرفت هستند.

"سید جعفر عادلی" مسوول کمیسیون فرهنگی شورای اخوت اسلامی افغانستان که در این محفل صحبت می کرد نیز فاجعه سال 1379 در ولسوالی "یکاولنگ" بامیان توسط گروه طالبان را یک جنایت بشری و نسل کشی عنوان کرد و برای به محاکمه کشاندن عاملین این حادثه ی خونین و سایر حوادث تلخ و تاقت فرسا خواهان ایجاد یک نهاد داد خواهی دائمی شد.

او با تاکید بر اینکه امروز تجلیل از شهدا به میدان بازی سیاسی میان افراد و اشخاص تبدیل شده است افزود: یک عده به خاطر گرایشهای قومی، سیاسی و حزبی خود هر  مرده ای را تجلیل می کنند در حالیکه شهدای واقعی و آنانیکه در راه خدا و برای آزادی وطن به شهادت رسیده اند به فراموشی سپرده شده است.

احمدی یک تن از فعالین مدنی نیز گفت: علاوه بر گروه طالبان که باعث فاجعه بزرگ در یکاولنگ هستند، کسانی که به عنوان رهبر جهادی از مردم همواره امتیاز گرفته اند و در جریان قضایا قرار داشتند نیز در برابر مردم افغانستان پاسخگو هستند.

در پایان این محفل قطع نامه ای از سوی وارثین شهدای نوزدهم جدی "یکاولنگ" نیز قرائت گردید.

نام گذاری نوزدهم جدی به نام شهدای "یکاولنگ در تقویم رسمی کشور، اعطای بورسیه های تحصیلی برای بازماندگان شهدا و اشتغال زایی بعد از فراغت، جلوگیری از غصب زمینهای وارثین شهدا و ترمیم قبور شهدای یکاولنگ از موضوعاتی بود که بازماندگان شهدا در این قطع نامه از حکومت خواستند.

گفتنی است که در نوزدهم جدی سال 1379 مردم ولسوالی یکاولنگ ولایت بامیان در حالیکه پرچم های سفید را به رسم تسلیم و وفاداری برداشته بودند مورد هجوم بی رحمانه گروه طالبان قرار گرفتند که بیش از 300 تن افراد ملکی و بیگناه اعم از جوانان، زنان پیرمردان و کودک به شهادت رسیدند.