عبدالرئوف ابراهیمی ؛ رئیس پارلمان افغانستان در دومین کنفرانس رؤسای مجالس 6 کشور آسیایی پیرامون چالش‌های تروریسم و ارتباطات درون منطقه‌ای گفت: افغانستان تنها کشوری است که در دو دهه اخیر جولانگاه تروریست‌های داخلی و خارجی بوده و در این رابطه بیشترین آسیب را دیده است، از طرف دیگر متأسفانه علیرغم حضور نیروهای نظامی خارجی، تروریست‌ها بیشتر در کشور ما فعال بوده‌اند.
   
وی با اشاره به حضور فعال تروریست‌ها در افغانستان و عدم همکاری کشورهای منطقه گفت: متأسفانه کشورهای منطقه نتوانستند نقش خود را در این رابطه ایفا کنند. از طرف دیگر در حالی که منطقه ما موقعیت ژئوپلتیک از نظر سیاسی و اقتصادی دارد، قطعاً با همکاری همه جانبه کشورها می‌توان به توسعه و پیشرفت دست یافت و همه کشورها را به رشد اقتصادی و اجتماعی برساند.
ابراهیمی با بیان اینکه خشونت و ناامنی برگرفته از اقدامات تروریستی، آسایش و آرامش را از مردم ما سلب کرده است، گفت: این مسئله قطعاً ثبات و توسعه را از بین می‌برد. از طرف دیگر به طور حتم برگزاری نشست‌هایی مانند کنفرانس مبارزه با تروریسم می‌تواند به توسعه روابط کشورهای مذکور و تقویت همکاری‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بینجامد البته 6 کشور از روابط قابل قبولی برخوردار بوده و منافع مشترکی دارند؛ حال عامل اصلی این حرکت پارلمان‌ها گسترش روابط و همچنین روش مبارزه با چالش‌ها به ویژه معضل تروریسم است که باید مورد توجه قرار گیرد.
   
رئیس مجلس ملی کشورمان با بیان اینکه ترورسیم چالش اساسی برای روابط منطقه‌ای است، گفت: باید در این رابطه راهکارهای مناسبی پیش‌بینی شود تا عوامل رشد و فعالیت تروریست‌ها شناسایی و با تصویب قوانین در مجالس زمینه مبارزه با آنها فراهم شود؛ از طرف دیگر تقویت روابط منطقه‌ای لازمه مبارزه با تروریسم است.
وی گفت: در پایان باید از تلاش‌ها و اقدامات جمهوری اسلامی در میزبانی اجلاس مبارزه با تروریسم تشکر کنیم.
 متن بیانیه آقای ابراهیمی به شرح ذیل می باشد:
لالتمآب دکتر روحانی، رئیس جمهوری اسلامی ایران،
جلالتمآب محترم رئیس کنفرانس،
خانم ها و آقایان گرامی !
السلام وعلیکم و رحمة الله و برکاته !

نخست از همه می خواهم بهترین سلام ها، احترامات وتمنیات نیک خودم، هیئات همراهم، اعضای مجلس نمایندگان و کافۀ ملت افغانستان را حضورتان تقدیم نمایم.

در حالیکه از این نشست با اشتراک دوستان حاضر، در خصوص مبارزه با چالش های تروریزم و تقویت اتصال منطقوی، استقبال می کنم، حمایت پارلمان افغانستان را در امر مبارزه با این پدیدۀ انسان دشمن اعلام داشته، و بر تعهد کشورم در تحکیم هر چه بیشترِ روابط بین المنطقه ای، پیوسته به گذشته تأکید می نمایم.

زیرا، تروریستان بر هیچ کیش و آئین پایبند نبوده، وحشت ناک ترین اعمال ضد انسانی و جنایات هولناک ضد بشری را مرتکب می شوند. آنها اجیران جنگی هستند که در مقابل پول، از هر طرفی که برایشان مهیا شود، در جهت تطبیق اهداف و تحقق منافع آنطرف، به قتل و کشتار مردم بی گناه و تخریب زمینه های زندگی آنها می پردازند.

در این میان، افغانستان یگانه کشوری است که طی بیشتر از دو دهه، جولانگاه تروریستان داخلی و بین المللی بوده، بیشترین تلفات انسانی و بزرگترین خسارات مادی را متحمل گردیده است، و متأسفانه علی الرغم حضور بالفعل نیروهای نظامی جامعه جهانی، تروریستان در این کشور، بیشتر از پیش فعال بوده و همه روزه صد ها تن از مردم افغانستان را به قربانی می گیرد.

حضور فعال ترویستان در افغانستان و عدم همکاری لازم توسط کشور های منطقه، باعث شده است که این کشور در ایفای نقش خود به حیث حلقۀ وصل کشور های منطقه، کوتاه بیاید و آنچنان که موقعیت جغرافیای اش میان شرق و غرب، و شمال و جنوب آسیا، ایجاب می نماید، تحقق برنامه های زیر بنایی منطقوی در آن به کندی پیش برود، که پروژه های انتقال گاز (تاپی)، انتقال برق کاسا یکهزار، تمدید خط راه ابریشم و لاجورد، از نمونه های آن است.

در حالیکه منطقۀ ما، با درنظرداشت موقعیت  ژیوپولیتیک و ژیواستراتیژیک خود، دارای فرصت های کلان اقتصادی وسیاسی است، که با تأمین و توسعه همکاری های همه جانبه میان کشورهای ما، می تواند، صفحۀ زرین و پر ازدستآوری را برای مردمان ما ورق بزند، و همۀ ما را به خود کفایی و رشد و انکشاف اقتصادی و اجتماعی برساند.

همینگونه، تهدیدها و چالش های فراوان دیگری که زاییدۀ فضای نا امن بوجود آمده از حضور تروریزم در کشور ما می باشد، نیز فرا راه ما قراردارد که زمینه های  کشت، تولید و قاچاق مواد مخدر، و ظهور گروه های سازمان یافته جنایت کاران را، مساعد ساخته است، که خشونت های ناشی از آن، نه تنها آسایش و آرامش مردمان ما را با خطر مواجه نموده، بلکه به حیث یک منبع عایداتی به تروریزم، موانعی را فرا راه تحقق اهداف اتصالات منطقوی، نیز به وجود آورده است.

دوستان عزیز!
خوشبختانه اعضای این نهاد پارلمانی نو بنیاد، که اینک در دومین نشست سالیانه آن قرار داریم، از روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تاریخی بر خوردار بوده، و در عین حال دارای مناقع مشترکی هستند که از تقویت ارتباطات منطقوی، بیشترین حاصل را بدست آورده می توانند.

بدون شک عامل اساسی این حرکت پارلمانی نیز، جز جستجوی راه های تقویت و گسترش این روابط، و یافتن روش های مبارزه با چالش های آن نمی باشد، و یقینا در رأس همه چالش ها، تروریزم و خشونت های تروریستی است که در مسیر این هدف بزرگ واقع گردیده، و مانع اساسی برای اتصالات منطقه یی گردیده است.

بدینترتیب، با تشخیص اینکه تروریزم نه تنها خود یک چالش است، در عین زمان، چالش اساسی برای ارتباطات منطقوی نیز می باشد، برای مبارزه با آن، راهکار هایی پیشبینی شود که در آن، زمینه های ایجاد، عوامل رشد و فرصت های فعالیت آنها، شناسایی و قوانین مدل در پارلمانهای ما، طرح و تصویب گردد.  در عین حال، برای مبارزه با تروریزم، همکاری های منطقوی با تقویت ارتباطات منطقوی نیز لازم است. بدون اعتماد به همدیگر و همکاری های صادقانه با یکدیگر و هماهنگ سازی فعالیت های مبارزه با تروریزم، نمی توان علیه تروریزم به موفقیت رسید.