از آغاز امسال تا کنون، بیش از هشت چرخ‌بال نیروهایی هوایی اردوی ملی در بخش‌های گوناگون کشور سقوط کرده‌اند که مرگ‌بار بوده‌اند.

در تازه ترین رویداد، روز چهارشنبه یک چرخ‌بال «می ۱۷» ارتش که از فراه به سوی هرات می‌رفت سقوط کرده و ۲۷سرنشین آن – مشمول معاون قول اردوی ۲۰۷ ظفر و رییس شورای ولایتی فراه - جان باختند.
هرچند علت دقیق سقوط این چرخ‌بال روشن نیست، اما این چرخ‌بال دو برابر حد مجازش سرنشین انتقال داده است.
خیر محمد نورزی، معاون شورای ولایتی فراه در این باره می‌گوید: «دیگر از طیاره‌های تاریخ گذشته و ویران کار نگیرند.»
اردوی ملی علت سقوط این چرخ‌بال را خرابی هوا گفته است، اما طالبان با پخش خبرنامه‌ و تصویری‌که گفته‌اند متعلق به این چرخ‌بال است، گفته‌اند که آنان این چرخ‌بال را سقوط داده اند.
اما چرا نیروهای هوایی بیشترین زیان‌ها را از رهگذر سقوط چرخ‌بال‌ها متحمل می‌شوند؟
عتیق الله امرخیل، فرمانده پیشین قوایی هوایی و از خلبانان پیشین به تلویزیون یک گفته است، «پس از ترمیم اساسی و دادن ریسرس نو از ۱۸نفر باید بالا نباشد؛ و آن هم در صورتی که هیچ باری نداشته باشد - چرا به این چرخبال‌ها ریسرس اولی نیست.»
اضافه وزن بودن و پرواز در هوای نامناسب، نبود ترمیم‌گاه‌های معیاری، کهنه و فرسوده بودن این چرخ‌بال‌ها و سنگینی کار در نیروهای هوایی ارتش از چالش‌های دیگری می باشند  که گفته می‌شود چرخ‌بال‌ها دچار مشکل می‌‎سازند.

در گذشته نیز چرخ بال نیروهای دولتی به دلیل نقص فنی سقوط کرده است. در آخرین مورد، در 23 سنبله ی سال جاری، بر اثر نشست اضطراری و انفجار یک چرخبال در فراه، 5 سرنشین آن جان باختند.
همچنین جنرال محی‌الدین غوری، فرمانده قول اردوی ۲۰۷ ظفر از اثر سقوط چرخ‌بال حاملش در ولسوالی بالامرغاب ولایت بادغیس جان باخت