در یک دهه اخیر فعالیت رسانه های چاپی در بلخ بسیار کمرنگ شده است. ناظران، معیاری‌نبودن کار نشرات این رسانه ها، افزایش رسانه های تصویری و مشکل مالی را از عوامل اصلی این امر می‌‌دانند.
 
صالح‌محمد خلیق؛ رئیس اطلاعات و فرهنگ ولایت بلخ درمصاحبه با خبرگزاری آوا، فعالیت رسانه‌های چاپی در بلخ را کمرنگ می خواند و می‌گوید که در یک دهه اخیر،‌رسانه های چاپی در ولایت بلخ از چشم مردم افتاده است.
 
رئیس اطلاعات و فرهنگ بلخ می گوید: با آنکه هیچ چالشی در راه رسانه‌های چاپی در ولایت بلخ وجود ندارد و دولت و ریاست اطلاعات و فرهنگ، پشتیبان رسانه های چاپی است؛ ولی بازهم کارکرد رسانه های چاپی در بلخ کمرنگ است.
 
خلیق تاکید کرد که مشکل اساسی رسانه چاپی، نداشتن کادر مسلکی است.
 
وی افزود: روزنامه ها و بعضی دیگر از رسانه های چاپی، نه معیار خبرنگاری را رعایت می‌کنند و نه از نگاه نوشتاری، معیاری هستند و به همین لحاظ، علاقمندان خود را از دست داده اند.
 
این مسؤول فرهنگی بلخ، ادامه داد: رسانه های چاپی بخش اساسی جامعه فرهنگی را تشکیل می دهد و اگر به صورت معیاری چاپ شود، بسیار مفید واقع می‌شود.
 
آقای خلیق تصریح کرد: بعد از سال 1381 رسانه های چاپی خصوصی به فعالیت آغاز کردند. در پهلوی یک نشریه دولتی که تحت نظر ریاست اطلاعات و فرهنگ در شهر مزار شریف، کار می کند و ماهنامه ها و فصل‌نامه ها را به نشر می‌رساند.
 
 به گفته رئیس اطلاعات و فرهنگ بلخ، در این ولایت، بیش از 30 رسانه چاپی فعالیت می کند که از آن جمله، دانشگاه دولتی بلخ، ادارات دولتی و نهادهای غیردولتی به چاپ روزنامه ها و ماهنامه ها می پردازند.
 
خلیق، افزایش تعداد رسانه های تصویری، اینترنیت و کمبود سواد را عوامل کمرنگ‌شدن رسانه های چاپی است.
 
با اینهمه، به باور رئیس اطلاعات و فرهنگ بلخ، رسانه های چاپی نسبت به رسانه‌های دیگر، ماندگارتر هستند و او از مردم خواست تا فرهنگ روزنامه خوانی را در بلخ حفظ نمایند.
 
در همین حال، فاطمه جعفری؛ محصل در دانشگاه بلخ هم به خبرنگار آوا می گوید که فعالیت رسانه های چاپی در بلخ بسیار کمرنگ است و تأکید می‌کند که او تنها روزنامه ها را در نانوایی‌ها و برگرفروشی‌ها دیده است.
 
این دانشجو معتقد است که فرهنگ روزنامه‌خوانی در مزار شریف، تقریبا وجود ندارد و مردم به رسانه های چاپی توجه ندارند.
 
خانم جعفری، علت کمرنگ‌بودن رسانه‌های چاپی را خودخواهی زورمندان می‌داند و می‌گوید که اگر رسانه‌های چاپی حقایق را انعکاس دهند مورد تهدید زورمندان قرار می‌گیرند، بنابراین نمی‌توانند درست فعالیت کنند.
 
قابل ذکر است که در دیگر کشورها، همزمان با افزایش رسانه‌های تصویری، رسانه‌های چاپی نیز فعالیت می‌کنند و هیچگاه مانند افغانستان، این فرهنگ از بین مردم از بین نرفته است و مردمان شان به رسانه‌های چاپی و فرهنگ روزنامه‌خوانی بسیار ارزش قائل هستند؛ ولی در افغانستان مردم، رسانه های تصویری و فضای مجازی را جایگزین رسانه‌های چاپی کرده‌اند.