همزمان با هفتم ثور، گفتمان علمی‌پژوهشی تحت عنوان "هفت و هشت ثور؛ نگاه نسل امروز به کارنامه‌ی نسل دیروز" از سوی مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان در کابل برگزار شد.

به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، عبدالقادر حسنی اسرار، دانش آموخته رشته ادبیات دانشگاه بامیان و طلبه‌ی حوزه جامعة المصطفی کابل، در این گفتمان پژوهشی با آنکه غلبه مجاهدین در هشتم ثور سال 1371 علیه شوروی‌سابق و رژیم کمونیستی در کشور را یک دست‌آورد عنوان کرد؛ اما یادآور شد که این غلبه یک پیروزی به تمام معنی نیست.

به گفته‌ی آقای اسرار؛ پیروزی به غلبه و طغیان علیه وضعیت موجود و رسیدن به وضعیت مطلوب که با تیوری‌های علمی قابل بحث است اطلاق می‌شود؛ اما در افغانستان ما اگر پیروزی مجاهدین را با این تطابق بدهیم می‌بینیم که به قول معروف "از زیر باران بلند شده و زیر ناودان نشستیم".

به باور اسرار؛ پیروزی مجاهدین در افغانستان در حقیقت جا بازکردن برای مداخلات امریکا در کشور بود.

او اضافه کرد که ما در ظاهر شاهد شکست یک ارتش قدرتمند به نام کمونیسم هستیم؛ اما به ‌محض خروج شاهد مداخلات یک قدرتمند دیگر (امریکا) هستیم.

او اشاره کرد که با آغاز جهاد مردم افغانستان در مقابل نورمحمد تره‌کی، پایگاه اطلاعاتی و جاسوسی امریکا به صورت نا مریی و غافلگیرانه مداخله را شروع کردند؛ اما رهبران جهادی کشور از این مداخلات بی‌خبر بودند.

اسرار؛ نگاه نسل امروز به نسل دیروز که بیشتر متوجه دست‌آورد پیروزی مجاهدین در افغانستان است را بیشتر انتقادی خواند تا افتخارآمیز و افزود که مردم ما این همه کشته، معلول، معیوب و مهاجر دادند؛ اما در نهایت جای پا برای ابرقدرت خطرناک تر از روسیه در کشور باز شد.

او تاکید کرد که جهاد مردم افغانستان هیچ پیامد مثبت در پی نداشت، چون سر آغاز تباهی تاریخی و جنگ‌های داخلی در کشور بود.

به گفته‌‌ی اسرار؛ پیروزی جهاد مردم افغانستان اگر به تمام معنی پیروزی می‌بود ما امروز شاهد استقلال می‌بودیم؛ در حالیکه ما امروز در هیچ زمینه‌ی استقلال نداریم.

او همچنین قیام و خیزش‌های مردمی علیه رژیم کمونیستی را یک واکنش اجتماعی خواند که در برابر فشارهای وارده به وجود آمده بود.

در همین حال علیرضا رضوی، خبرنگار خبرگزاری صدای افغان(آوا) و یکی از کادرهای مرکزتبیان در این گفتمان علمی‌پژوهشی یادآور شد: کودتای کمونیستی هفتم‌ثور سال 1357 و سرنگونی حکومت تازه تاسیس جمهوری افغانستان به رهبری سردار محمد داوود خان بهانه‌ی برای کشانیدن افغانستان به کام چندین‌دهه جنگ، خونریزی، در بدری و مهاجرت شد که تاکنون نیز ادامه دارد.

آقای رضوی به‌عوامل وقوع کودتای کمونیستی هفتم‌ثور سال 1357 اشاره کرد و افزود که رابطه‌ی نزدیک سیاسی و اقتصادی دولت وقت افغانستان به رهبری داوودخان با شوروی و بعداً روگرداندن از شوروی و تمایل به امریکا؛ همچنین اعتماد بیش از حد بالای نیروهای چپی که در شوروی سابق تحصیل کرده بودند و به ایدولوژی مارکسیست گراییش پیدا کرده بودند؛ از عوامل عمده وقوع کودتای کمونیستی هفتم ثور بود.

به گفته‌ی رضوی؛ یکی از اشتباهات عمده داوودخان که منجر به ختم حکومت و حیات اش شد؛ این بود که او در ابتداء با بلکوک شرق خیلی گرم گرفت؛ اما به یکبارگی با این بلوک قطع رابطه کرد و تمایل به برقراری رابطه با بلوک غرب از خود نشان داد.

او اضافه کرد که سردار داوود خان، به‌جای رجوع به توده مردم که به حکومتش مشروعیت می بخشیدند، دست به‌دامن محمد رضا شاه (ژاندرم امریکا در منطقه) شد، که این به مزاج نیروهای چپ‌گرای کمونیست که در رده‌های بالای حکومت قرار داشتند، خوش نخورد و آنان جریان را به باداران روسی خود گزارش دادند.

رضوی همچنین بابیان اینکه نگاه نسل امروز به نسل دیروز عبرت آمیز باید باشد؛ اضافه کرد که در طول تاریخ در افغانستان و یا سایر کشورها زعیمانی که دست به دامان عوامل خارجی می‌شوند، در حقیقت حکم نابودی خودشان را امضاء می‌کنند.

او یادآور شد که اگر داوود به جای دست به دامان شدن غرب به مردم رجوع می‌کرد و مشروعیت خود را از مردم می‌گرفت به این روز دچار نمی‌شد. عدم اتکاء داوود به مردم و اقشار مختلف باعث شد که داوود به این روز برسد.

به گفته‌ی رضوی؛ در منابع دینی هم نقش مردم پر رنگ تر از هر چیزی است.

رضوی همچنین به حمایت امریکا از مجاهدین افغانستانی اشاره کرد و یادآور شد که امریکا برای پیروزی مجاهدین از آنان حمایت نکرد؛ بلکه برای ادامه جنگ و از پا انداختن و فرو پاشاندن روسیه به مجاهدین کمک کرد.

به گفته‌ی او امریکا از این فرصت بهترین سود را برد؛ در حالیکه منافع ما فدای منافع دیگران شد.