مستشرقین علت گسترش اسلام در مدت زمان کوتاه را اخلاق نیک پیامبر عنوان می‌کنند در حالی که خود حضرت در ابتدای بعثت فرمودند "به‌راستی که من مبعوث شدم تا شرافت‌های اخلاقی را کامل و تمام کنم ".

به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، عصر روز گذشته طی برگزاری گفتمانی از سوی دفتر نمایندگی مرکز تبیان در هرات، از سالروز مبعث حضرت محمد مصطفی(ص) گرامیداشت به عمل آمد.
"نفیسه حفیظی"، آگاه امور دینی و فعال فرهنگی در هرات ابتدا در مورد علت مبعوث شدن پیامبران در ادوار مختلف سخن گفت با طرح سوالی چون "آیا پیامبران و دین اساسا برای اداره‌ی زندگی دنیا آمده، یا برای آخرت و یا برای هردو و یا برای هیچکدام؟".
او گفت: یک دیدگاه که دیدگاه روشنفکری دینی است و اخیرا طرفدارانی پیدا کرده، معتقد است که انبیا فقط آمده‌‌اند که دست ما را بگیرند و با پدیده‌ای بنام علم به غیب و توحید آشنا کنند. یعنی انبیا نیامده‌اند که برای زندگی ما برنامه بریزند و ما را با مبدا آشنا کنند. خدا کیست و چه نسبتی باید با او داشته باشیم و معاد وجود دارد یا خیر و برای ان روز چه تدابیری بسنجیم.
به گفته‌ی او؛ دیدگاه دوم معتقد است که دین و انبیا آمده‌اند که نه تنها ما را با غیب آشنا کنند، بلکه آمده‌اند برنامه زندگی از ابتدا تا انتها به ما بدهند.
این فعال فرهنگی می‌گوید: معتقدیم که دین و مشخصا دین اسلام دینی است که برای اداره‌ی زندگی دنیا و آخرت آمده و برای اثبات آن هم می‌شود نگاه درون دینی و هم بیرون دینی داشت و با عقل پیش رفت.
خانم حفیظی با تاکید بر این موضوع که انسان دارای دو حیات است، افزود که انسان موجودی است دارای روح و جسم، پس حیات جسمانی و روحانی دارد و اساس زندگی انسان را هم روح تشکیل می‌دهد.
او خاطر نشان ساخت که انسان برای تکامل خلق شده است؛ خداوند می فرماید آیا گمان می‌کنید ما شما را باطل آفریده‌ایم؟
به باور وی، خداوند موجودی بنام "ملک" داشت که او را همواره عبادت کند، پس هدف از خلقت بشر همان است که بتواند از میان خیر و شر، راهش را انتخاب کند و در این دنیا تغییر بیاورد.
این فعال فرهنگی تاکید کرد که رشد انسان در بستر اجتماع تحقق پیدا می‌کند؛ اگر اجتماع صالح باشد، انسان در آن رشد مثبت خواهد کرد و اگر محیط آلوده باشد، انسان نمی‌تواند رشد کند.
حفیظی در ادامه یادآور شد؛ برعکس دین اسلام، بودیزم این باور را دارد که به شخص انسان دستور داده شده و کاری به محیط اجتماعی ندارد، اما انسان چنین نیست. وقتی تربیت و رشد ما در بستر جامعه رخ می‌دهد، پس باید امور دنیا و هم آخرت تدوین شود.
 او به مساله‌ی بعثت و مفهوم آن پرداخت و گفت که بعثت یعنی ارتباط بنده با خدا و کانال ارتباطی که خداوند از طریق آن می‌خواهد معرفت‌هایی به بشر بدهد که بشر نمی‌تواند از طریق عادی آن را بدست آورد.
اگر انبیا و بعثت نمی‌بود، شاید هرگز نمی‌توانستیم بفهمیم که عالم غیب هم وجود دارد. اینکه معنای زندگی چه چیزی می‌تواند باشد، پرسشی است که پاسخ به آن جز از این طریق و کانال مشخص نمی‌شود.
وی تاکید کرد که بعثت یک رویداد و اتفاق است؛ انبیا با حق ارتباط برقرار می‌کنند و از جانب حق دین می‌آورند. اگر بخواهیم به این قضیه فکر کنیم، انسان خاکی روی زمین می‌آید و با منبع هستی ارتباط برقرار می‌کند که تمام سرچشمه ی هستی است.
اما چرا پیامبر توانست در مدت کمی مرزهای اسلام را گسترش دهد؟ این آگاه امور دینی می‌گوید که "مستشرقین می‌گویند که اخلاق نیک پیامبر باعث شد تا اسلام خیلی زود رشد کند. دین اسلام دین اخلاق است و درصد بالایی از قرآن نیز به همین مساله پرداخت است". پیامبر(ص) فرمود که به‌راستی که من مبعوث شدم تا شرافت‌های اخلاقی را کامل و تمام کنم.

انبیاء آمده‌اند تا توحید را معرفی کنند
این آگاه امور دینی می‌گوید که تمام انبیا آمده‌اند تا توحید را در جامعه معرفی کنند.
مکه با آنکه خانه خدا را در خود داشت، این خانه پر از بت شده بود. این بت‌ها هنوز هم هست اما اکنون شکل آن‌ها تغییر کرده است. آن زمان از سنگ و چوب بود اما امروز بت‌ها درونی شده است مانند بت هوا و هوس.
وی تاکید کرد که پیامبران مبعوث شدند تا توحید را احیا کرده و مردم را به معاد دعوت کنند؛ اعتقاد به معاد نقش پر رنگی در زندگی بشر خواهد داشت.
او بر این باور است که وارونه جلوه داده اعتقادات باعث شده تا جهان اسلام بجایی برسد که هم‌کیشان خود را فدا کند. اگر بزرگان دین اسلام ترس از خدا و باور به معاد می‌داشتند، جهان اسلام را به سمتی که الان رفته است، نمی کشاندند.