در ادامه این گزارش آمده است: ترامپ در اقدامی تعجب‌آور، با دعوت مقامات کوریای جنوبی به دفتر خود در کاخ سفید، در نشست امنیتی که قرار بود بین این مقامات و معاونان بلندپایه وی برگزار شود، مداخله کرد. او در این دیدار بر سر اجلاس تاریخی با کیم جونگ اون، رهبر کوریای شمالی، که با ریسک بالایی همراه است، توافق کرد. وی سپس در مقابل ساختمان بخش اجرایی کاخ سفید به طور علنی این خبر را اعلام کرد که به طور مستقیم از تلویزیون پخش شد.

در ادامه این گزارش آمده است: این خبر همه را در واشنگتن، سئول و کشور‌های دیگر غافلگیر کرد. اما گفته می‌شود در کاخ سفید، رئیس جمهور -که گوشه کنایه ها، و تهدیدهایش علیه کیم جونگ اون ماههاست شمال شرق آسیا را در آستانه رویارویی نظامی احتمالی قرار داده است،از اعلام این خبر بزرگ خرسند است؛ خبری که اعلام آن، رسوایی فزاینده درباره رابطه‌اش با یک ستاره فیلم‌های مستهجن و نگرانی‌ها درباره وضع تعرفه (واردات فولاد و آلومینیوم) را تحت‌الشعاع قرار داد.

مشارکت شخصی ترامپ در بررسی‌های کاخ سفید درباره جدی‌ترین و نگران کننده‌ترین وضع امنیتی جهان، رئیس جمهوری - را که خود را ماهرترین فرد در انعقاد قرارداد می‌داند- در نگران‌کننده‌ترین رویارویی، در سن ۷۱ سالگی قرار داده است. هر گونه پیشرفت که موجب کاهش تهدید هسته‌ای پیونگ‌یانگ شود، دستاوردی برای ترامپ خواهد بود که معرف میراث وی به عنوان رئیس جمهور خواهد بود. در مقابل، هر گونه بن بست ممکن است موجب از هم پاشیدن ائتلاف‌های آمریکا، و مایه شرمسازی شدید (آمریکا) شود.

واشنگتن‌پست افزود: اما چیزی دیگری که نشست آن روز بعدازظهر در کاخ سفید روشن کرد، این بود که ترامپ در دوره ریاست جمهوری نامعمول خود -که به طرز چشمگیری مبتنی بر شخصیت وی است- چندان نگران فقدان کارکنان ذی‌صلاح نیست؛ چرا که خود را دیپلمات، مذاکره‌کننده و کارشناس راهبردی خود می‌داند.

سارا سندرز، سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید، گفت: «زمانی که صحبت از هر گونه گفتگو است، رئیس جمهور مذاکره کننده و توافق‌کننده نهایی است، و ما درباره موقعیتی که در آن هستیم، بسیار مطمئن هستیم.».

اما سؤال این است که کاخ سفید دقیقاً در چه موقعیتی قرار دارد و چگونه به اینجا رسید. پاسخ این سؤال در اظهارات روز جمعه مشاوران ترامپ در این باره روشن نبود.

آن‌ها تلاش می‌کردند توضیح دهند که آیا اتخاذ تدابیر ملموس از سوی پیونگ‌یانگ برای خلع سلاح هسته‌ای، پیش شرط برگزاری هر گونه اجلاس است، و اینکه دستورکار مذاکرات شامل چه چیز‌هایی خواهد بود، و رئیس جمهور چگونه می‌خواهد خود را برای (مذاکره) با دشمنی آماده کند که مقامات اطلاعاتی آمریکا چیز زیادی درباره آن نمی‌دانند.