کاهش ۵۰ درصدی بارش برف و باران در زمستان جاری، کشاورزان بامیانی را نگران کرده است؛ ولایتی که اکثر ساکنان آن، متکی به درآمد حاصل از زمین داری، زراعت و مالداری اند.

به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، هر سال با برفباری در فصل زمستان و آب شدن برف‌ها ذخیره‌گاه‌های بزرگ آب که برای آبیاری زمین‌های زراعتی ساخته شده اند پر از آب شده و مردم از این آب ذخیره‌شده، زمین های زراعتی شان ‌را آبیاری می‌کنند.

اما در زمستان جاری، بسیاری از شهروندان و زارعین بامیان امید شان را برای کشت و زراعت از دست داده و از اینکه بتوانند در سال آینده حاصلاتی را از زمین های زراعتی شان به‌دست بیاورند قطع امید کرده اند.

محمد امان؛ یکی از دهاقین ولایت بامیان در گفتگو با آوا می‌گوید: «در بیشتر مناطق ولایت بامیان زمین‌های زراعتی از آبِ برف و باران آبیاری می‌شوند؛ اما در سال جاری نباریدن باران و برف، ضربه‌ سنگینی بر دهاقین و مردم این ولایت خواهد زد.»

وی افزود: «نه تنها نباریدن برف سبب خشکسالی و عدم حاصل دهی زمین های زراعتی می‌شود؛ بلکه چراگاه‌ها را نیز کاهش داده و برای مالداران بامیانی مشکلاتی را ایجاد می‌کند.»

جعفر؛ یکی دیگر از دهقانان در ولسوالی سیغان ولایت بامیان می‌گوید: «بیش از ۷۰ درصد از زمین های زراعتی باشنده های ولسوالی سیغان از طریق آب‌های برف که از کوه‌ها سرازیر می‌شود، آبیاری می‌شوند که بدبختانه در سال جاری تمام کوه‌های سیغان عاری از برف بوده و احتمال اینکه بهای مواد غذایی به بالاترین قیمت برسد نیز وجود دارد.»

سید اسد؛ یکی از متخصصان در بخش زراعت می‌گوید: «نبود بندهای آبگردان در بامیان مشکلات مردم این ولایت را افزایش داده و عدم بارش برف که یک ذخیره گاه مهم آبی برای دهاقین و زمین داران می‌باشد می‌تواند تأثیر بسیار زیان‌باری بر زندگی مردم بگذارد.»

از سوی دیگر، مسؤولان ریاست زراعت بامیان هم از نباریدن برف در سال جاری ابراز نگرانی کرده می‌گویند که عدم بارش برف در بامیان نگرانی ها را به وجود آورده و تاثیرات منفی را روی زراعت بامیان خواهد گذاشت.

عبدالوهاب محمدی؛  رییس زراعت، مالداری و آبیاری بامیان در گفتگو با آوا گفت: «در سال جاری بارش برف و باران نسبت به سال‌های قبل ۵۰ درصد کاهش را نشان می‌دهد و این رقم نگران کننده ای برای دهاقین و سکتور زراعت می‌باشد.»

وی عدم بارش برف در بامیان را معضلی جدی در عرصه زراعت بامیان  توصیف کرده می افزاید:‌ «بیش از ۳۰ درصد از زمین های زراعتی ولایت بامیان از طریق آب‌های برف آبیاری می‌شود که امسال متاسفانه بیشتر کوه های بامیان عاری از برف می‌باشد و امکان اینکه تعداد زیادی از زمین ها از زراعت بازمانند نیز وجود دارد.»

رییس زراعت بامیان افزود که در سال جاری خشکسالی در سراسر کشور وجود داشته و بر همین اساس، وزارت زراعت تلاش دارد تا بیشتر در بخش للمی‌کاری سرمایه گذاری کند تا زارعان بتوانند مایحتاج شان را از طریق کشت للمی تهیه نمایند.»

در کنار زراعت، دام‌پروری و مالداری نیز در بامیان رشد کرده و مردم این ولایت از طریق آن امرار معاش می‌کنند که کوهستانی بودن بامیان و علفچرهایی که در دشت ها و کوه‌هایی که در این ولایت وجود دارد زمینه خوبی را برای مالداری ایجاد کرده است.

اما به دلیل نباریدن برف و باران در سال جاری، تعداد زیادی از مالداران بامیانی امید شان را از این علفچرها قطع کرده و از بابت تهیه علوفه حیوانات شان نگرانی دارند.

محمد تقی؛ یکی از مالداران بامیان می‌گوید: «بیش از ۱۲۰ راس گوسفند دارم. هر سال در دشت های هموار شیبرتو ییلاق می‌رفتم و جایی مناسب برای چراندن گوسفندان و مواشی ما بود؛ اما در سال جاری بعید به نظر می‌رسد که بتوانیم چراگاه‌هایی برای مواشی مان پیدا کنیم.»

ولایت بامیان تنها ولایتی است که بیشترین کشت کچالو در آن صورت می‌گیرد. به گفته مسؤولان وزارت زراعت بیش از ۶۰ درصد  کچالوی مورد نیاز افغانستان از ولایت بامیان تأمین شده و سالانه مقداری هم به خارج صادر می‌شود.

اما زراعت بامیان همه ساله متاثر از میزان بارش برف و باران بوده و میزان حاصل برداری از زمین های زراعتی این ولایت ارتباط مستقیم با بارش برف و باران دارد.

 ایجاد بندهای آبگردان و ذخیره‌گاه های بزرگ آبی از جمله نیازمندی های اساسی باشنده های این ولایت می‌باشد و آنان خواهان ایجاد ذخیره‌گاه های آب در کوه‌پایه های این ولایت هستند.

ولایت بامیان در سال ۱۳۹۰ نیز تجربه‌ یک دوره‌ خشکسالی را پشت سر گذاشته است که در این سال باعث آسیب‌پذیری و کوچ خانواده‌های زیادی در بعضی از ولسوالی‌ها گردید و ۵۰ درصد از زمین‌های زراعتی از کشت بازمانده بود.