اشرف‌غنی؛ رییس جمهوری گفته است که طرح صلح‌ اش با طالبان موفق خواهد شد. این در حالی است که طالبان در نخستین واکنش به این طرح آن را «توطئه»ای برای تسلیم‌شدن آن گروه خوانده و رد کرده اند.

حتی اگر این واکنش طالبان نیز ابراز نمی‌شد، از همان ابتدا تردیدهایی جدی در باره موفقیت این طرح وجود داشت. کمترین مانعی که در برابر آن، قرار دارد، نبود یک پشتوانه ملی قدرتمند، فراقومی و فراجناحی برای تأیید این طرح است.

صلاح‌الدین ربانی؛ وزیر خارجه که همزمان نقش رهبر اپوزیسیون را نیز بازی می‌کند، نخستین کسی بود که وجود اجماع ملی در باره این طرح صلح را زیر سؤال برد و آن را تلویحا یک طرح قومی خواند که اولویت‌ها و دغدغه‌های اقوام، احزاب و جریان‌های سیاسی دیگر را نادیده گرفته است.

عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی نیز راه دست یافتن به صلح را طولانی خواند و به این ترتیب، به صورت غیر مستقیم، نسبت به موفقیت این طرح صلح، دست کم در آینده نزدیک، ابراز تردید کرد.

این چالشی بزرگ در برابر موفقیت این طرح است؛ ضمن آن‌که طالبان هم عملا آن را رد کرده و گفته اند که هدف از آن، مجبور کردن آن گروه به تسلیم شدن در برابر دولت کابل است.

با اینهمه طرح پیشنهادی آقای غنی، با حمایت گسترده مجامع بین‌المللی و قدرت های بزرگ مواجه شده است؛ اما مواضع خارجی نمی‌تواند معضل صلح و جنگ افغانستان را برطرف کند؛ این چیزی است که تجربه ۱۷ سال آخر آن را نشان می‌دهد. در حالی که حکومت‌های مسلط بر کابل در طول این مدت، از حمایت بی‌قید و شرط خارجی برخوردار بودند؛ اما در هیچ‌یک از زمینه‌ها، آنگونه که انتظار می‌رفت، موفق نبوده اند.

نظر شما در این باره چیست؟
آیا طرح صلح اشرف‌غنی با طالبان، موفق خواهد شد؟
موانع موجود در این مسیر، کدام‌ها هستند و آقای غنی چگونه می‌تواند بر آنها غلبه کند؟