به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) احمدولى مسعود در صفحه فیسبوک خود به پروسه که قرار است فردا برگزار شود واکنش نشان داده و اینگونه نشست کابل را نقد کرده است.
بدون ترديد، افغانستان یا در نتيجه وفاق ملی ميتواند به صلح پايدار و ثبات اجتماعى برسد و یا هم در پناه تقارن منافع خارجی توانسته است به آرامش نسبى دست يابد.
توافق روس و انگلیس يك سده پيش با حایلی تعريف کردن افغانستان كه با اعلام سند استقلال كشور همراه بود، سرانجام در ۱۹۷۹ با تجاوز ارتش سرخ برهم خورد، موازنه از بين رفت و كشور ما تا امروز در میدان جنگ هاى نيابتى ناشى از بى موازنه گى ميسوزد.
نمونه جديد توافقات قدرت هـاى خارجى، آغاز عملى پروژۀ تاپی TAPI پس از دو دهه جنگ و خونریزی (هـرچند توأم با چالش های بزرگ درونی و بیرونی آينده) ميباشد. TAPI پروژه‌ای كه در ۱۹۹۵ میان آمریکا و پاکستان، كمى بعدتر با تفاهمنامۀ ترکمنستان به امضاء رسيد، در ۲۰۰۸ شامل هـند نيز گرديد، سالهـا بعد بود كه بنا بر مجبوريت اقتصادى عبور لوله‌ی گاز از خاك ما، براى افغانستان حق العبور قائل شدند. نقش حکومت موجود در پروژۀ TAPI از اشتراک در محفل و نواختن زنگ آغاز کار عملی فراتر نرفت، روي هـم رفته فعاليت هـاى مهره هايى از حکومت در جنگ های نیابتی در تبانی با طالبان و پاکستان در كشمكش هـاى این پروژه برجسته ميباشد.
با ذكر این واقعیت های تاریخی، دیده شود که قدرت های خارجی با منافع ناسازگار استراتژيك در بحبوحه‌ی سياست خارجى نامتعادل و سياست قومى نا متعادل تَر حكومت افغانستان، بالاى بستۀ ظاهـرآ پیشنهادی کابل در آوردن صلح و مقابله با تروريزم به توافق ميرسند يا خير!؟
اما از آنجائيكه حکومت كابل در نبود تفاهـم داخلى، نبود تعادل درون نظام، با ضعف توان و اعتماد ملی در يك سرآشيبى فروپاشى دست و پا ميزند، بسيار بعيد بنظر ميرسد كه "پروسه كابل" با توافق بازيگران پرقدرت بیرونی به موفقيت بيانجامد.
