خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشته است که گروه تروریستی داعش، سلطۀ خود را در افغانستان تا کابل و خطرناکترین مناطق این کشور گسترش داده است. بر اساس این گزارش، داعش توانسته است از میان طبقۀ متوسط، دانشجویان، اساتید دانشگاه، تجار و کسبه افغانستان عضوگیری کند. گروه داعش که تا پیش از این در شرق افغانستان مستقر بود طی ۱۸ ماه گذشته مسؤولیت حدود ۲۰ حملۀ نظامی و عملیات تروریستی را در پایتخت افغانستان بر عهده گرفته است. در این گزارش، از قول کارشناسان نقل شده که کسانی که جذب داعش در افغانستان می شوند متعلق به نسلی هستند که هرگونه حساسیت را نسبت به جنگ و خشونت از دست داده‌اند. یک مقام امنیتی افغانستان هم گفته است که نیروهای داعش را در افغانستان نه کشاورزان که افراد تحصیلکرده تشکیل می دهند. صفوف این گروه به یاری شبکه های اجتماعی، مساجد و همچنین مدارس و دانشگاه های افغانستان رو به توسعه است. این گزارش یکبار دیگر، خطر واقعی داعش در افغانستان را یادآور می شود؛ خطری که نه به واسطه حمله های خونین و وحشیانه انتحاری بر غیر نظامیان، اجتماعات مدنی، مساجد، حسینیه ها، مراکز فرهنگی و رسانه ها؛ بلکه از جانب لشکر جنگ نرم ایدئولوژي منحط و مبتذل ترور و تکفیر و تفرقه، متوجه نسل امروز و نسل های بعدی افغانستان است. آنچه زیر نام داعش در افغانستان وجود دارد، یک پوشش ریاکارانه برای پیشبرد و عملیاتی سازی پیچیده ترین نقشه های شوم دست های آلوده ای است که در صدد ایجاد جدایی و فاصله میان شیعه و سنی به عنوان اصل بنیادین این تفکر مبتنی بر تکفیر و تفرقه می باشد. ارتش سخت افزاری این جریان خطرناک نیز آگاهانه مرکز دینی، اجتماعات سیاسی، نمازگزاران و اماکن دینی و مذهبی شیعیان را آماج قرار می دهند. اینکه پس از هر حمله بر این مراکز، موجی از هجمه های سازماندهی شده، بر علیه قربانیان داعش نیز شروع می شود، هرگز تصادفی نیست. این همان چیزی است که می توان از آن به عنوان هماهنگی مشترک ارتش های سخت افزاری و نرم افزاری جریانی یاد کرد که زیر نام داعش در افغانستان، فعالیت می کند. نمونه بارز آن، در مورد حمله خونین اخیر بر مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری آوا، اتفاق افتاد که طی آن، نزدیک به ۱۵۰ فعال فرهنگی و رسانه ای، دانش آموز، دانشجو، طلبه، عالم دینی و... جان های شان را از دست دادند یا به شدت آسیب دیدند؛ اما ارتش نرم افزاری داعش، هرگز خون پاک این جمعیت انبوه را ندید، زخم های عمیق زخمی های آن فاجعه را به دید نیاورد و در برابر، از خون آن عزیزان، بی رحمانه در راستای تعمیق شکاف های قومی و مذهبی و طیف بندی های مخرب مردم افغانستان به نفع این یا آن قدرت خارجی، بهره گرفت. این همان چیزی است که داعش یا حرکتی که به نام داعش در افغانستان، آغاز شده را به عنوان یک خطر واقعی، در برابر نسل امروز و نسل های آینده افغانستان قرار می دهد. مردم افغانستان، در گذشته نشان داده اند که می توانند از پس سال ها جنگ و خشونت و خون ریزی و تباهی و ویرانی و رنج و بی سرپناهی، بار دیگر به زندگی در کنار همدیگر فارغ از اینکه به چه مذهبی تعلق دارند و به کدام جریان سیاسی یا فرهنگی، گرایش دارند، ادامه دهند؛ اما این بار، دشمن، بسیار حساب شده وارد عرصه شده است. دشمن، رمز پایداری ملت افغانستان را دریافته و به این نتیجه رسیده که این ملت نه با سرکوب و اختناق و خفقان، نه با راکت باری های وحشیانه، نه با جنگ های نامحدود داخلی، نه با آوارگی های مدام، نه با استقرار تروریست های خون آشام بین المللی و نه با انتحار و انفجار و کشتار و ترور، به پایان نمی رسد، متوقف نمی شود و از میان نمی رود؛ زیرا مردمان ساکن این سرزمین، هنوز به چیزی به نام وحدت، ایمان دارند. با این حساب، دشمن این بار آمده است تا وحدت را از ما بگیرد و این همان مسؤولیتی است که ارتش نرم افزاری داعش شامل کاربران شبکه های اجتماعی، رسانه های گروهی، طیفی از دانشجویان و اساتید دانشگاه و افراد نخبه و تحصیلگرده، مشغول آن اند. مبارزه با این ارتش محدود اما خطرناک، به مراتب سخت تر از مبارزه با تفنگداران آماده انتحار است. مردم، رسانه ها، علما، حوزه های علمیه، دانشگاه ها، مراکز علمی و فرهنگی، نهادهای مدنی و کاربران شبکه های اجتماعی، باید بر علیه این نیروی جهنمی، بسیج شوند.