حجت الاسلام و المسلمین سید عیسی حسینی مزاری، رییس مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان و همچنین صاحب امتیاز خبرگزاری صدای افغان(آوا)، با انتشار بیانیه ای، به بیان هویت شخصیتی شهدا و زوایای پیدا و پنهان حمله تروریستی روز پنج شنبه(۷ جدی) بر دفتر مرکزی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در کابل و خبرگزاری صدای افغان پرداخته است.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، در بیانیه رییس مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان آمده است که حمله تروریستی روز پنجشنبه، بهترین شخصیت‌ها و برجسته‌ترین نیروهای فکری، فرهنگی و رسانه‌ای کشور را گرفت و عامل اصلی آن، دست جنایت‌کار استکبار جهانی است که بار دیگر از آستین نابکار عوامل مزدور داخلی بیرون گردید.
متن کابل بیانیه ایشان از این قرار است:
بسم الله الرحمن الرحیم
دست جنایت‌کار استکبار جهانی یک بار دیگر از آستین نابکار عوامل مزدور داخلی بیرون گردید و بهترین شخصیت‌ها و برجسته‌ترین نیروهای فکری، فرهنگی و رسانه‌ای کشور را از ما گرفت.
افرادی که در حادثه تروریستی روز پنجشنبه ۷ جدی به شهادت رسیدند و یا به شدت زخمی شدند، یا از علمای برجسته کشور بودند که دروس خارج و حداقل سطوح حوزه را به پایان رسانده، یا اساتید دانشگاه، دانشجو و طلبه بودند و یا متعلم مکتب که اکثرا مسئولیت‌های بالای تشکیلاتی در مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) داشتند و نیز دو تن از کارشناسان برجسته حوزه و دانشگاه آقایان محقق و مبارز و خبرنگار خبرگزاری جمهور و جمعی مهمانان ویژه نیز در جمع شهدا هستند.
اگرچه تروریست‌های عمال دشمنان خارجی تا کنون از هر قوم و هر زبان و هرمنطقه قربانی های بی شماری گرفته و آسیب های جبران ناپذیری بر پیکره مردم و کشور رسانده اند، اما این بار یک دست و گلچین ۴۲ تن از مخلص ترین مبارزانی را به شهادت رسانده اند که بعضا بیش از سه دهه در سنگر اول مبارزه و جهاد فکری فرهنگی و رسانه ای حضور داشتند و همچنان عاشقانه به پیش می تاختند تا در راستای ارتقای فکر و فرهنگ جامعه کار اثرگذاری انجام بدهند؛ چون می دانستند و با گوشت و پوست خود لمس کرده بودند که ریشه عمده مشکلات مردم در پایین بودن سطح فرهنگ عمومی نهفته است.
جای شکی نیست که از دست رفتن این عده کیفی و اثرگذار جبران ناپذیر است و بعید می دانم به این زودی ها جای آنان به راحتی پر شود، اما به طور قطع و یقین اعلام می کنم که خون شهدا، جامعه را بیش از گذشته بارور خواهد کرد و خیرات و برکات غیر قابل تصوری عاید حال مردم نموده و شرایط افشای چهره دشمن و عوامل آن و ریشه کن کردن تروریسم بین المللی و اسباب امنیت، صلح و ثبات را فراهم خواهد کرد.
اما این بدان معنا نخواهد بود که چشم بر روی عامل یا عوامل ناامنی های ممتد و عملیات های انتحاری پی هم ببندیم و در راستای انجام وظیفه در این عرصه کوتاهی به خرج دهیم.
این جانب بارها و از طرق گوناگون عنوان کردم که عامل بسیاری از بحران‌ها، جنگ و ناامنی و قتل و کشتار در کل دنیا، زمامداران زیاده خواه امریکا هستند و در افغانستان اگر نگوییم که عوامل این کشور به طور مستقیم یا غیر آن دست به ایجاد ناامنی و جنایت از طریق حمایت و سازماندهی گروه های تروریستی دارند، حداقل این مسئله مسجل است که اگر امریکایی ها تأثیری بر تأمین امنیت و ثبات کشور ندارند و تاکنون نیز کاری از پیش نبرده اند، پس به چه دلیل و بهانه ای در افغانستان حضور دارند؟
مگر این ها و نیز عوامل سینه چاک داخلی شان نمی گفتند که امضای پیمان استراتژیک افغانستان با امریکا ضامن تأمین امنیت و پیشرفت کشور است؟ آیا با بوق و کرنا اعلام نکردند که اگر افغانستان پیمان امنیتی را با امریکا امضا نکند، کشور به دهه ۷۰ برمی گردد و از کشته ها، پشته ها ساخته خواهد شد؟ پس چه شد پیامد مثبت امضای این دو پیمان و امریکایی ها چرا مطابق مفاد این پیمان‌ها کاری برای افغانستان و اتباع آن نمی‌کنند؟ و اگر توان انجام کاری را ندارند و یا عمدا نمی‌خواهند بکنند، بلکه مشغول کار و فعالیت دیگری هستند، با چه بهانه و شگردی تلاش دارند در افغانستان بمانند و مرتب به ازدیاد نیروی نظامی هم اقدام بکنند؟
این‌جاست که زمان آن فرارسیده است تا افکار عمومی افغانستان، منطقه و جهان به سمت و سوی بازخواست امریکایی‌ها متمرکز گردیده، به آن‌ها بگویند؛ یا مطابق مفاد پیمان‌ها عمل کنند و یا به سرعت افغانستان را ترک نمایند تا به این ترتیب افغانستانی ها با خیال راحت به تعیین سرنوشت خود بپردازند.
علاوه بر عامل خارجی وضعیت رقت بار داخلی افغانستان، تاکنون ثابت شده است که حکومت وحدت ملی نیز به طور مشخص مقصر دیگر اوضاع فعلی کشور است. اگرچه مثل برخی عناصر نمی گویم که مجموعه های مرتبط با حکومت دست مستقیم در سازماندهی حملات تروریستی دارند، اما اذعان دارم که به طور طبیعی زمامدارانی که به جای تمرکز جهت مبارزه با بحران و تلاش در راستای ریشه کن کردن عوامل ناامنی و جنایت و فراهم کردن شرایط بهبودی وضعیت اقتصادی و معیشت عمومی، مشغول اختلافات و کشمکش های داخلی باشند و چه رئیس جمهور و یا رئیس اجرائیه و سایر اراکین دولتی به دنبال خاک زدن به چشم همدیگر و حرکت به سمت انحصار و استبداد باشند، نمی توانند به وظایفی عمل کنند که در روز اول احراز مسئولیت، سوگند اجرای آن را یاد نموده بودند.
تاکنون در کشور فجایع گوناگونی صورت گرفته است، اما حکومت حتی در رابطه با یکی از آن‌ها توضیحی نداشته و یا سر نخی از عوامل فجایع مطرح ننموده است.
اگر حاکمیتی با آن همه ادعای دهن پر کن و به ظاهر حمایت‌های بین المللی و حضور کشورهای قدرتمند خارجی، نتواند بگوید کار عملیات تروریستی در ده ها اجتماع، مساجد، حسینیه ها، مراکز دینی و مذهبی کار چه کسانی بوده و نیز نتواند حتی یک عامل را دستگیر کند و به پنجه قانون بسپارد، چه دلیلی دارد که زمامداران آن همچنان بر مسند مسئولیت تکیه بزنند و به ادامه حیات بپردازند و جرئت و شهامت استعفا یا حتی یک عذرخواهی و اعلام اشتباه را هم نداشته باشند.
به هر حال، این جانب حمله انتحاری روز پنجشنبه ۷ جدی علیه دفاتر مرکزی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان و خبرگزاری صدای افغان(آوا) در کابل را به شدت محکوم نموده، برای شهدای حادثه جنت برین و برای بازماندگان صبر جمیل و اجر جزیل خواهانم و یک بار دیگر تأکید می کنم که مسئول مستقیم پیگیری عاملان طراحی و خلق حادثه و پیدا کردن سرنخ‌ها و ارتباطات پیدا و پنهان آن، با محافل مشکوک داخلی و خارجی، حکومت افغانستان است و به طور قطع تا رسیدن به نتیجه مشخص و مجازات عاملان حادثه از پای نخواهیم نشست و به طور جد پیگیر مسأله خواهیم بود.
سیدعیسی حسینی مزاری
۸-۱۰-۹۶