کودکانی که به صورت لب چاک،کام چاک یا سوء شکل دیگر به دنیا می‌آیند، در سن و سال مکتب رفتن ، بیشتر از همسالان سالم شان با مشکلات روانی چون قهر و خشم، اضطراب، افسردگی و تشویش دست و پنجه نرم می‌کنند.

به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) ، جستین لی، پژوهشگر در پوهنتون کالیفورنیا و نویسندۀ تحقیقی در این مورد، گفته است: تفاوت‌های ساختاری کودکان دارای نقایص ولادی با اکثریت سالم در صنف و پیرامون شان، زندگی این کودکان را در دوران مکتب بسیار سخت و دشوار می‌سازد.

داکتر لی و همکارانش در این تحقیق ۹۹ بیمار بین سن هشت تا ۱۷ سال را در بخش جراحی گردن و صورت در پوهنتون کلیفورنیا سروی کرده و از آنان در مورد حالات مزاجی و روانی شان، به شمول خشم، اضطراب، افسردگی و حتی احساسات آنان پس از معاشرت با اطرافیان شان پرسان کردند.

شرکت کنندگان به سه دسته – هشت تا ده سال، ۱۱ تا ۱۳ سال و ۱۴ تا ۱۷ سال- تقسیم شدند.

کودکانی که در گروه هشت تا ده سال شامل بودند، بلندترین میزان اضطراب و افسردگی و کمترین سطح رفاقت و همبازی یابی را داشتند.

داکتر رسل رید؛ مسوول بخش جراحی صورت در پوهنتون شیکاگو می‌گوید که برخی داکتران منتظر مانده و به عملیات ترمیمی کودکان لب چاک و کام چاک دیرتر اقدام می‌کنند، اما به گفتۀ وی تحقیق جدید نگرانی‌های روانی ناشی از تاخیر در عملیات جراحی این دسته افراد را برجسته می‌سازد.

آقای رید گفت "ما فرض می‌کردیم که نوجوانان بیشتر از کودکان از ماحول آگاه و متاثر هستند، اما باید به مسایلی نیز دقت بیشتر کنیم که زندگی روزمرۀ کودکان را در دورۀ مکتب ابتداییه متاثر می‌کند".

جراحان پلاستیک همواره به اصلاح و ترمیم ساختار فیزیکی بیماران شان تمرکز دارند، اما به گفتۀ داکتر رید، تنها ترمیم ساختمان ناقص ولادی مطرح نبوده و بلکه سلامت کامل فیزیکی و روانی بیمار به ویژه کودکان باید مد نظر باشد.

به همین سان، داکتر لی می گوید که پدران و مادران باید آگاه باشند که کودکان شان به خصوص آنانیکه سوء شکل دارند، در مورد جایگاه اجتماعی شان چه حسی دارند و به فرزندان شان قوت قلب و حمایت فراهم کنند.

منبع: صدای امریکا