مرکز مطالعات استراتژیک بین المللی واشنگتن، نشستی را تحت عنوان "اجزای غیر نظامی راهبرد امریکا در قبال افغانستان" راه اندازی کرده است .

به گزارش مانیتورینگ خبرگزاری صدای افغان(آوا) ، نماینده ویژه قبلی امریکا برای افغانستان و پاکستان که پیشینه کار به عنوان سفیر پیشین امریکا در پاکستان را هم دارد می گوید: طالبان از سوی شورای کویته و پیشاور اداره می شوند.

ریچارد اولسن ؛ نماینده پیشین ویژه امریکا برای افغانستان و پاکستان می گوید: “طالبان پناهگاه امن در پاکستان دارند، طالبان در واقع یک سازمان نسبتاً منسجم است، مقصد من است که ما می توانیم تشخیص بدهیم که رهبران اولیه آنها چی کسانی هستند و بشناسیم که چندین ساختار حکمرانی از جمله شورای کویته و پیشاور دارند که نام شهر هایی در پاکستان است.”

وی بر حل بحران افغانستان از طریق دریافت یک راه حل سیاسی تاکید می ورزد.

آریانا نوشت: ریچارد اولسن ؛ نماینده ویژه پیشین امریکا برای افغانستان و پاکستان می افزاید: “تقویت و دنبال کردن یک توافق سیاسی باید هدف مرکزی سیاست امریکا در افغانستان باشد. رییس جمهور (ترامپ) هم در سخنرانی اش هنگام اعلام راهبرد، در مورد توافق سیاسی در آینده صحبت کرد. اگر راه حل همین است ما باید آنرا دنبال کنیم. برای امریکا و جامعه بین المللی مهم است که یک روند صلح را دنبال کنند.”

معاون پیشین سفیر امریکا در افغانستان، با موجودیت پناهگاه های امن، دریافت یک راه حل در مورد جنگ افغانستان را دشوار می داند.

تونی وین؛ معاون پیشین سفیر امریکا در کابل می گوید: “طالبان از بخش های مختلف تشکیل شده اند. بین طالبانی محلی که در یک ولایت می جنگند و همچنان طالبانی که در پاکستان بود و باش دارند ، تفاوت وجود دارد و این حقیقت دارد. دریافت یک راه حل در جایی که پناهگاه فعالی وجود داشته باشد، بسیار دشوار است.”

از سوی هم، رییس پیشین اداره انکشاف بین المللی امریکا در افغانستان، نا امنی را بزرگترین نگرانی در افغانستان می داند.

ایرل گاست؛ رییس پیشین اداره انکشاف بین المللی امریکا در افغانستان نیز اضافه نمود: “بزرگترین نگرانی در واقع امنیت است. ما می بینیم که فیصدی ولسوالی های زیر کنترول دولت در حال کاهش است که نشانه خوبی برای سرمایه گذاران نیست. اقتصاد بگونه سریع در حال پیشرفت و رشد نیست تا تمامی کسانی را که در تلاش دریافت کار هستند، جذب کند و همین یکی از علت های افزایش نا امنی است.”

این مقام های پیشین امریکایی به این باور هستند که در شانزده سال گذشته پیشرفت هایی زیادی در افغانستان در عرصه صحت، تعلیم و تربیه و مخابرات شده است که باید حفظ شود.