عطامحمد نور؛ والی بلخ با لحنی تند از سخنان اخیر گلبدین حکمتیار؛ رهبر حزب اسلامی انتقاد کرد و گفت: حزب جمعیت اولین حزبی بود که از آمدن آقای حکمتیار و پیوستنش به حکومت استقبال کرد؛ اما آقای حکمتیار حالا با حرف‌هایش به این حزب می‌تازد.

آقای حکمتیار اخیرا در اجتماع هوادارانش در کابل، احمدشاه مسعود؛ قهرمان ملی و فرمانده فقید جمعیت اسلامی را به داشتن رابطه با "آی‌اس‌آی" پاکستان در زمان طالبان متهم کرده بود.

والی بلخ خطاب به آقای حکمتیار گفت:"تسلیم شده، مطابق ماهیت‌اش حرف می‌زند. باید عقبه‌ات را ببینی. کجا پنهان بودی، کدام کشور جیره‌ات را می‌داد و چطور زندگی‌ات می‌گذشت. یک کم گذشته‌ات را ببین بعد به شخصیت‌های ملی، احزاب و اقوام دیگر بتاز".

آقای نور همچنین گفت که آقای حکمتیار سال‌ها در ایران بود و از دولتش کمک مالی دریافت می‌کرد؛ ولی حالا بر ضد ایران حرف می‌زند و او را متهم به حمایت از ایران می‌کند.

حزب اسلامی و حزب جمعیت اسلامی از احزاب رقیب در دهه ۱۳۷۰ خورشیدی بودند.

آگاهان می گویند که جنگ شدید و مستقیم لفظی که اکنون میان رهبران حزب اسلامی و حزب جمعیت اسلامی، جریان دارد، آشکارا یادآور روزگار تلخ دهه ۷۰ خورشیدی است؛ زمانی که جنگ قدرت، رهبران این دو حزب را در برابر همدیگر قرار داد و به جنگ های خونین قومی برای تصاحب کرسی های دولت، منجر شد.

کارشناسان نیز ضمن تأیید بیانات تازه والی بلخ، تصریح می کنند که پس از بازگشت آقای حکمتیار به زندگی صلح آمیز به دنبال ۴۰ سال جنگ او بر علیه همه دولت های مستقر در افغانستان، موج جدیدی از صف بندی های قومی و حزبی، آغاز شده و این امر یکبار دیگر خطر بازگشت رویارویی های خونین دهه ۷۰ را زنده کرده است.

به باور تحلیلگران، رهبر حزب اسلامی، از همان روزهای نخست بازگشت به زندگی صلح آمیز و پیوستن به دولت، بارها بر حزب جمعیت اسلامی افغانستان، حمله کرده و هشدار داده است که با تمام توان به حمایت از دولت به رهبری اشرف غنی، در مقابل مبارزات سیاسی سران جمعیت خواهد ایستاد.

تازه ترین و صریح ترین حمله حکمتیار به آدرس حزب جمعیت اسلامی، موضع گیری اخیر رهبر حزب اسلامی و ادعای بزرگ و شگفت انگیز او در مورد وابستگی فرمانده احمدشاه مسعود به آی اس آی پاکستان بود که این امر، خشم شدید و واکنش گسترده رهبران و هواداران جمعیت اسلامی را برانگیخت و والی بلخ را مجبور کرد تا زبان به انتقادهای تند و گزنده و تحقیرآمیز علیه گلبدین حکمتیار باز کند.

به باور منتقدان، موضع گیری های کینه توزانه و ناشی از تعصب و خشم و انتقام رهبر حزب اسلامی به آدرس رهبران حزب جمعیت اسلامی، عامل اصلی وضعیت بحرانی و خطرناکی است که اکنون به وجود آمده است.

بی تردید، هردو طرف، ظرفیت های بزرگی برای ایجاد بی ثباتی های گسترده سیاسی و امنیتی دارند و به آسانی قادر اند وضعیت شکننده کنونی را به آنچه در دهه ۷۰ خورشیدی جریان داشت، برگردانند؛ اما این چیزی نیست که بتواند آمال و امیال افرادی مانند گلبدین حکمتیار؛ رهبر حزب اسلامی را محقق سازد.

او نباید از یاد ببرد که ۴۰ سال با اتکا به همین رویکرد، برای رسیدن به قدرت، تلاش کرد؛ اما هیچ نتیجه ای جز آوارگی، اختفا، فرار، بدنامی و قرار گرفتن در لیست سیاه سازمان های بین المللی به عنوان تروریست تحت تعقیب به دست نیاورد.

این شایسته یک رهبر جهادی که ظاهرا درک عمیقی از دین و آموزه های اسلامی هم دارد و روزگاری در رادیو تهران، درس تفسیر قرآن می داد، نیست که با پراکنش بی محابای نفرت و نفاق قومی و مذهبی، به جان هم انداختن اقوام و مذاهب و اهانت آشکار به قهرمانان و رهبران اقوام و احزاب مقتدر افغانستان، کشور را آگاهانه به سمت تنش و تفرقه و تشنج، رهنمون شود و همزمان، ادعای رهبری و زعامت مملکت را نیز در سر بپروراند.

استقبال گرم و مبتنی بر حسن نیت رهبران حزب جمعیت اسلامی از پیوستن گلبدین حکمتیار به صلح و زندگی صلح آمیز، زمینه ای کافی و بهانه ای مهم و مغتنم برای ترک رویکردهای ناکام گذشته و دست کشیدن از نفاق و نفرت از سوی رهبران حزب اسلامی بود؛ اما وضعیت جاری به نحو ناامیدکننده ای، آخرین کورسوهای امید در این مورد را نیز از میان می برد و نشان می دهد که استیلای رویکرد و تفکر دهه هفتادی بر ذهن و ضمیر و زبان رهبران شماری از احزاب، افغانستان را یکبار دیگر در همان مسیری قرار می دهد که نهایت و نتیجه آن، چیزی جز بازگشت به دهه تاریک ۷۰ نخواهد بود.