حکومت وحدت ملی اگرچه با حمایت علما و دستجات مختلف سیاسی شکل یافته است، اما دست اندرکاران این حکومت، منتخبان مردم افغانستان اند تا به وظایف تعریف شده خود بپردازند، اما متاسفانه حکومت وحدت ملی از آغاز کار تا حالا نه تنها به هیچ وجه مطابق مصالح عالیه کشور عمل نکرده که چه بسا زمینه ضعف و ناتوانی عمومی و اسباب شکستهای پیاپی در برخی عرصه های نظامی، سیاسی و امنیتی را مهیا نموده است.

مسؤل اصلی اوضاع فعلی کشور، علما، احزاب و حکومت وحدت ملی هستند
..............
در پی حادثه تروریستی مسجد جوادیه هرات و به شهادت رسیدن ده ها تن، حجت الاسلام والمسلمین سیدعیسی حسینی مزاری بیانیه ای صادر کرد.

دبیرکل حزب اسلامی تبیان در بخشی ازین بیانیه آورده است: علما و روحانیت از یکسو، جریانهای سیاسی اسلامی از سوی دیگر و حکومت وحدت ملی از سوم سو، دست به دست هم داده با اتکای به خدای متعال و بی توجهی به قدرتهای شیطانی و اجتناب از هرگونه حمایت آنان که قطعا بدون اهداف شوم نخواهد بود، در برابر عوامل بحران، چه داخلی و چه خارجی مقابله جانانه نموده، به مستحکم نمودن پایه های نظام پرداخته، زمینه خدمت به مردم و ساختن کشور و مترقی نمودن و مقتدر کردن آن را فراهم نمایند.
متن بیانیه به شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم
حادثه خونبار مسجد جوادیه هرات، وحشتناک و تکان دهنده بود، اصلا قلم یارای تشریح ابعاد فاجعه، بیان سبوعیت دشمنان و توضیح مظلومیت نمازگزاران این مسجد را ندارد. مطالعه گزارش لحظه به لحظه فاجعه، نگاه به ویدئو کلیب ها و تصاویر دلخراش از محل وقوع جنایت، هر انسانی را به این سمت و سو رهنمون می کند که افغانستان آبستن حوادث به مراتب مرگبارتر و کشنده تر ازین فاجعه است و دست های آشکار و نامرئی به شدت در کارند تا قطعات پراکنده بحران دیگر را در کنار هم چیده، به عملیاتی کردن نقشه های شوم شان پرداخته، تا به اهداف پیدا و پنهان استکباری خود برسند.

صحبت از حوادث و ارائه تحلیل گمان نکنم دردی را دوا کند، بلکه آنچه در شرایط موجود لازم به نظر می رسد بیدار شدن مدعیان رهبری جامعه است.

اگرچه حلقات بیرونی به صورت طبیعی و مستمر در تلاش برای به دست آوردن مطامع خود در افغانستان هستند و این روند را بیش از ۳۰ سال است پی گرفته، همچنان چشم طمع به آینده کشور دوخته اند، ولی عواملی که می توانند راه نفوذ و تاثیرگذاری دشمن را سد کرده، کشور را به سمت صلح و ثبات به پیش ببرند، مدعیان رهبری جامعه افغانستان است.

مدعیان رهبری در کشور به خصوص سه طیف اند:
اول؛ علمای بزرگوار از دیر باز بدینسو، پیشقراولان و پیشتازان مردم مسلمان بوده، آنان، فتوا و دستور صادر نموده، توده مردم به دنبال سرشان همواره درحرکت بوده اند. علما در جنبشها و خیزشهای متعددی به خصوص در قیام ها علیه انگلیس و شوروی سابق در صف اول مبارزه قرار داشته و به ویژه در طول ۱۴ سال جهاد در راس جریانها، احزاب و سازمان های اسلامی حضور مثمر ثمری پیدا نموده و امروزه نیز مطمئنا این طیف از جایگاه قدرتمند و قابل قبولی برخوردارند.

بسیج مردم، سازماندهی توده های ملی و رهبری قاطبه ملت، اینک می تواند از عهده علما ساخته باشد تا از یکسو در برابر دشمنان، جبهه وسیع و مستحکم اسلامی ایجاد کنند و از سوی دیگر در راستای ساختن کشور و مقتدر نمودن آن جدا تاثیرگذار باشند. امروزه که بحران در افغانستان فراگیر گردیده است و در گوشه و کنار وطن جنگ و نا امنی وجود دارد بیشتر به این دلیل است که اکثر علما گوشه عزلت گزیده، از انجام وظایف الهی و اسلامی سرباز می زنند و در صحنه حضور نمی یابند.

طبیعی است اگر علما بیش ازین دست روی دست گذاشته، صرفا نظاره گر اوضاع باشند، مردم به سمت فنا و نابودی پیش خواهند رفت که هیچ، فردا برای خود علما نیز صحنه ی امن و جایگاه مطمئنی برای زندگی نه در داخل و نه در خارج کشور باقی نخواهد ماند و مهمتر اینکه در دنیا در پیشگاه مردم و در اخری در محضر خداوند تبارک و تعالی پاسخگو خواهند بود.

دوم؛ احزاب سیاسی، سازمانهای فکری فرهنگی و جریانهای پرشمار اسلامی در مرحله بعدی مسؤلیت قراردارند. این نهادها در افغانستان از یکسو از جایگاه مهم مردمی برخوردارند و از سوی دیگری اکثر امکانات مادی در اختیار دست اندرکاران آنها قراردارد. دستجات مختلف در طول جهاد نقش به سزایی داشتند و نیز در دوران مقاوت وظایف مهمی برای آزادی کشور انجام دادند. اما مدتی است که این جریان ها و مجموعه ها از کارآیی افتاده اند، این درحالی است که اگر اینها برگردند به گذشته و چون زمان جهاد با ایثارگری و از خودگذشتگی به سازماندهی مردم بپردازند و با توکل برخدا و توجه به مردم، به مسؤلیت های اسلامی و انسانی خویش تمرکزکنند، دیری نخواهد پایید که بحران از کشور رخت بربسته و مردم روی آرامش و آسایش را خواهند دید. در غیر آن، رهبران این جریان ها و سایر شخصیتهای مدعی رهبری مردم، در نزد مردم و نیز خدای متعال پاسخگو خواهند بود و به مجازات دردناکی خواهند رسید.

سوم؛ حکومت وحدت ملی اگرچه با حمایت علما و دستجات مختلف سیاسی شکل یافته است، اما دست اندرکاران این حکومت، منتخبان مردم افغانستان اند تا به وظایف تعریف شده خود بپردازند، اما متاسفانه حکومت وحدت ملی از آغاز کار تا حالا نه تنها به هیچ وجه مطابق مصالح عالیه کشور عمل نکرده که چه بسا زمینه ضعف و ناتوانی عمومی و اسباب شکستهای پیاپی در برخی عرصه های نظامی، سیاسی و امنیتی را مهیا نموده است.

حکومت وحدت ملی ابتدا به ترمیم خرابی های خود پرداخته، آنگاه به خواستهای مطلوب و مشروع ملی رسیدگی و با برخورد قاطع با تروریستها، به بهبودی اوضاع کشور و مردم اقدام کند، در غیر آن، افغانستان نه برای مردم و نه برای این مدعیان خدمت و کار باقی نخواهد ماند.

بنابراین علما و روحانیت از یکسو، جریانهای سیاسی اسلامی از سوی دیگر و حکومت وحدت ملی از سوم سو، دست به دست هم داده با اتکای به خدای متعال و بی توجهی به قدرتهای شیطانی و اجتناب از هرگونه حمایت آنان که قطعا بدون اهداف شوم نخواهد بود، در برابر عوامل بحران، چه داخلی و چه خارجی مقابله جانانه نموده، به مستحکم نمودن پایه های نظام پرداخته، زمینه خدمت به مردم و ساختن کشور و مترقی نمودن و مقتدر کردن آن را فراهم نمایند.

در غیر آن، پدید آمدن حادثه مسجد جوادیه هرات، نه اول خواهد بود و نه آخر و مردم مظلوم کشور چون طعمه بی رمق در برابر هجمه های ناجوانمردانه دشمن قرارگرفته، مظلومانه قربانی خواهند شد و زیر ساختهای کشور خراب شده، آهسته و به تدریج مستعمره شدن افغانستان را شاهد بوده و زنجیرهای اسارت و بردگی بر دست و پای مردم ما افگنده خواهد شد.

اینجانب حادثه خونبار تروریستی مسجد جوادیه هرات را به شدت محکوم می کنم و شهادت شهدای مظلوم را به محضر مبارک حضرت ولی عصر(عج) و نایب برحقش حضرت امام خامنه ای(حفظه الله تعالی)، مردم شریف افغانستان به ویژه هراتیان و اخصا خانواده های شهدا تبریک و تسلیت می گویم.

از خدای متعال برای شهدا جنت برین و برای بازماندگان صبر جمیل و اجر جزیل خواهانم.

سیدعیسی حسینی مزاری
روز چهارشنبه ۱۱/۵/۹۶