نداشتن صبر و تحمل، پرخاشگری و زود رنجی افراد جامعه در قبال یکدیگر از جمله مواردی است که یکی از نهادهای علمی در هرات را مجبور کرد تا با راه‌اندازی نشستی تحت نام "کاهش معضلات اجتماعی ـ فرهنگی جامعه افغانی" به چاره‌جویی برای کاهش آن بپردازد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) "محمد نبیل فقیریار" رئیس نهاد دانش آموختگان افغان در هرات و برگزار کننده این گفتمان به آوا گفت که با نیروی انسانی و فکر "منسجم" می‌توان بر مشکلات اجتماعی افراد چیره شده و در مواردی نیز آن را از میان برداشت.
به گفته‌ی او، در مرحله اول باید برنامه ی یک و نیم ساله‌ای پیاده شود تا بر مبنای آن برای کاهش مشکلات اجتماعی شهرنشینان و روستانشینان آستین بر زده خواهد شد.
او در ادامه گفت که با ختم مرحله اول، برنامه پنج ساله‌ای مدون می‌شود که بر مبنای آن مشکلات اجتماعی تا سقف ۵۰ درصد کاهش خواهد یافت.
این در حالی است که چندی قبل یکی از رسانه‌های داخلی کشور گزارش تحقیقی را منتشر کرد که گویا حدود ۷۰ درصد شهروندان به دلیل وجود اخبار منفی و ناگوار از بیماری‌های روانی رنج میبرند.
از سویی هم آگاهان امور فرهنگی در هرات بر این باورند که برپایی چنین برنامه‌هایی می‌تواند آرامش را به افراد جامعه برگرداند.
"ولی‌شاه بهره" رئیس سابق اداره اطلاعات و فرهنگ هرات برپایی این برنامه را مثبت ارزیابی کرده و می‌گوید که با ادامه چنین برنامه‌هایی، تغییرات محسوسی در رفتار اجتماعی افراد به وجود خواهد آمد.
او نیز نقش رسانه‌ها را در تعیین و تکلیف رفتار و آداب اجتماعی مردم محسوس عنوان کرد.
"محمد رفیق شهیر" آگاه امور و نماینده سابق مردم هرات در پارلمان کشور نیز می‌گوید که علت اصلی رفتارهای خشونت بار عدم وجود دولت‌های قوی بوده چون قانون تطبیق نشده و هر شخص و گروهی بر طبق میل خود رفتار کرده است.
وی آسیب‌شناسی معضلات اجتماعی را خوب عنوان کرد و گفت که باید به سمت پایان دادن به خشونت‌ها و قانون‌گرایی برویم.
امروز تمام وقت اکثر خانواده‌ها را رسانه‌ها گرفته و رسانه‌ها هم بخاطر منافع شخصی خود فیلم‌هایی را پخش می‌کنند که بیننده داشته باشد.
به گفته‌ی شهیر، این موضوع تاثیر مستقیم در افزایش معضلات اجتماعی دارد.
"سهیلا عرفانی" رئیس دانشکده ژونالیزم دانشگاه هرات نیز گفت که رسانه‌ها باید در کنار پرداختن به اخبار و رویدادهای روزانه، به دنبال ساخت برنامه‌های خانوادگی و آموزشی باشد.
او نیز می‌گوید که برخی از فیلم‌های پخش شده از سوی رسانه‌ها تاثیرات مخربی را بر کودکان و دیگر افراد جامعه می‌گذارد و ممکن است که در آینده نشود با آن مقابله کرد.
این در حالی است که این‌گونه برنامه‌ها همواره زیر سقف و در محیط کوچک با افراد معدود برگزار می‌شود اما خوشبینی‌هایی وجود دارد که افراد حاضر در این برنامه بتوانند راهکارهایی مفیدی را ارائه داده و در جامعه اجرایی سازند.