صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) با همکاری اداره محلی و چهار وزارت سکتوری افغانستان، تطبیق برنامه قریه‌های طلایی را از ولایت بامیان آغاز کرد.

این برنامه نخست در دو ولسوالی این ولایت تطبیق می‌گردد و سپس به ولایت‌های دیگر کشور نیز عملی خواهد شد.

قریه های طلایی

صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد “یونیسف” با همکاری اداره محلی بامیان، از بین ۱۲۹ قریه در ولایت بامیان، ۴۰ قریه را از مرکز بامیان و ولسوالی یکه ولنگ، به عنوان قریه های طلایی انتخاب نمودند. از این چهل قریه، هشت قریه آن شناسایی و معرفی گردید و به زودی قریه های طلایی دیگر نیز شناسایی و برای شهروندان معرفی خواهد شد.

برای انتخاب یک قریه به عنوان قریه طلایی پنج معیار در نظر گرفته شده است که باشندگان قریه‌ها برای رسیدن به آن باید تلاش بکنند.

این پنج معیار عبارت اند از؛ ۱ – اطفال زیر سن یک سال، باید واکسن شوند. ۲ – اطفالی که بالا تر از دو سال سن داشته باشند رشد کامل داشته و به سوء تغذی گرفتار نباشند. ۳ – ازدواج های زیر سن هفده سال صورت نگیرد. ۴ – دخترا هفت تا شانزده سال از مکاتب باز نمانند و ۵ – ولادت‌ها باید در مراکز صحی انجام شوند.

اداره یونیسف این ابتکار را یک سال پیش، از کشور نیپال الگو برداری نموده و برای نخستین بار در افغانستان، تطبیق آن را از ولایت بامیان آغاز کرده است.

حمید الله سروش، مسؤول موسسه یونسیف در زون مرکزی افغانستان می‌گوید، اداره یونیسف با همکاری وزارت های کار و امور اجتماعی، وزارت معارف، وزارت صحت و وزارت احیاو انکشاف دهات، در سال گذشته پنج معیار را برای انتخاب شدن قریه های طلایی مشخص کرده بودند.

آقای سروش به هشدار گفت:” اداره یونیسف با همکاری چهار اداره دولتی و مردم محل، ۱۲۹ قریه را تحت پوشش قرار دادند و تاکنون ۶۹ قریه از سوی این ادارات مورد ارزیابی قرار گرفته اند. از میان این قریه ها ۴۰ قریه پنج معیار را تکمیل نموده و تا اکنون ۸ قریه به عنوان قریه های طلایی انتخاب و معرفی شده و به زودی قریه‌های دیگر نیز معرفی می گردند”.

همکاری مردم محل

انتخاب قریه های طلایی، یک برنامه رقابتی بین قریه‌های ولایت بامیان می‌باشد و در هر قریه تا حالا چهار نفر رضا کار از مردان و خانم ها، با اداره یونیسف هم‌کاری داشته و اهداف برنامه را خانه بخانه شریک می‌ساختند.

تاکنون قریه های” نوآباد بالا و نوآباد پائین، شش پل، بند جمیل و قلعه بای دره فولادی در مرکز بامیان، بخندک چشمه و چندین قریه دیگر در ولسوالی یکه ولنگ ولایت بامیان، به عنوان قریه‌های طلایی انتخاب و معرفی شدند.

سخیداد عضو تیم رضا کار در قریه بخندک چشمه ولسوالی یکه ولنگ ولایت بامیان به هشدار گفت:” ما مدت یک سال به شکل رضا کار با اداره یونیسف در قریه خود کار کردیم و برای مردم آگاهی دادیم، اکنون قریه ما پنج شاخص را تکمیل نموده و به عنوان قریه طلایی انتخاب شده است”.

در کنار این رضاکاران، باشنده‌های محل نیز با کارمندان این برنامه همکاری داشتند تا اینکه قریه شان، پنج شاخص را تکمیل نموده و به عنوان قریه‌های پاک و طلایی انتخاب شدند. صغرا یکی از باشنده محل می‌گوید:” اکنون مشکل ما حل شده است، همه خانواده ها، دختران شان را زیر سن عروس نمی سازند، به مکاتب روان می‌کنند و در بخش نظافت، صحت و معارف توجه می‌نمایند”.

همکاری مردم و اداره محلی با موسسات

بامیان در ۱۵ سال گذشته، شاهد کم‌ترین رویدادهای تروریستی و جنگ بوده است. اداره یونیسف، ولایت بامیان را بخاطر هم‌کاری مردم با دولت، و آرامشی که در آن وجود دارد انتخاب نموده و این برنامه آزمایشی را آغاز نموده است.

آقای سروش می گوید که قرار بود قریه های طلایی در چهار ولایت افغانستان تطبیق گردد، ولی بخاطر نبود امنیت، این برنامه از سوی اداره یونیسف در سایر ولایت تطبیق نگردید.

شاید حتا یکی از دلایلی که حکومت مرکزی چندان توجه به این ولایت ندارد، همین امن بودن و صلح دوست بودن مردمانش است. در پانزده سال گذشته کم ترین توجه در بخش صحت، آموزش و پرورش و بازسازی در این ولایت صورت گرفته است. در بخش آموزش نیز بیشتر دست آوردها به دلیل تلاش های خود مردم بوده اند.

اکنون صدها کودک در زیر خیمه، آفتاب سوزان، در سایه درخت ها و مساجد درس می‌خوانند. با این همه مردم این ولایت به اداره یونیسف وعده داده اند که تمام فرزندان شان را به مکتب خواهند فرستاد.

یک سال پیش، مقامات حکومتی در ولایت بامیان، از آغاز برنامه قریه های طلایی در این ولایت استقبال نموده و به تمام بخش‌های مربوطه هدایت داده بود که در تطبیق این برنامه همکاری کنند. اکنون، مقامات حکومتی از تطبیق موفقانه برنامه قریه های طلایی در این ولایت خوش‌بین اند و می گویند اداره محلی بامیان، برای اداره یونیسف و هر نهاد دیگر زمینه فعالیت‌های انکشافی و بشری را فراهم می سازد.

سیدعبدالحمید معصومی آمر کار و امور اجتماعی ولایت بامیان می‌گوید که تمام کارمندان اداره محلی و مردم بامیان خوشحال اند که قریه های بامیان، یک الگوی خوب به قریه های دیگر ولایات افغانستان می باشد و امیدوار اند این برنامه در تمام افغانستان عملی گردد.

با این حال، مسئولان صحت عامه ولایت بامیان نیز از برنامه‌های اداره یونسیف در این ولایت استقبال نموده و وعده همکاری در بخش های مختلف را می دهند. مستوره شفاهی مسئول بخش ادویه صحت عامه ولایت بامیان گفت:” ما خیلی خوشحال هستیم که تمام اطفال واکسین می شوند، تمام مادران در مراکز صحی ولادت می‌کنند و دیگر کودکان سوی تغذی در قریجات وجود ندارند”.

اداره یونیسف، بخاطر تشویق و همکاری مردم با این نهاد و بخش های حکومتی، در هر قریه طلایی ۴۰ هزار افغانی را تشویقی پرداخت کرده تا باشنده‌های محل، این مقدار پول را در بخش‌های صحی، زراعت و یا معارف به مصرف برسانند.

پیشینه قریه های طلائی

برنامه قریه های طلائی در سال ۲۰۱۳ الی ۲۰۱۵ میلادی برای اولین بار در کشور نیپال از سوی یک تعداد مردم این کشور و با همکاری نهادهای مختلف راه اندازی شده بود. مردم این کشور برای پیشرفت و انکشاف قریه‌شان سهم گرفتند و از آن نتیجه خوب بدست آوردند.

نارا بهادری مسئول برنامه قریه های طلایی در اداره یونیسف و یکی از افرادی می‌باشد که برنامه قریه های طلایی را در کشور نیپال تطبیق نموده است. اکنون نارا بهادری به دلیل موفقیت های که در این برنامه داشته از سوی اداره یونیسف، به عنوان مسؤول اجرایی برنامه قریه های طلایی در افغانستان انتخاب شده است.

او گفت که در حدود چهار سال پیش مردم نیپال با مشکلات زیادی در بخش های صحت، معارف و حفظ الصحه روبرو بودند. اطفال از امراض سوء تغذی می مردند، مادران در خانه‌های شان ولادت می کردند و آمار تلفات شان بالا بود؛ اما اکنون بیش از ۷۰۰ هزار طفل در کشور نیپال به تمام خدماتی صحی دسترسی دارند و تا ۵۰۰ سال دیگر، اطفال از نگاه دسترسی به صحت و معارف مشکل نخواهند داشت.

او گفت: “هیچ کاری نا ممکن نمی‌باشد. ما ۱۰ نفر رضا کار، این برنامه ابتکاری را در کشور خود آغاز نمودیم و بعد از چندین سال زحمت، موفق شدیم که مردم نیپال را متحد و یک پارچه بسازیم، تا همین پنج معیار را در قریه های شان تکمیل نماید”.

حکومت افغانستان و دیگر نهادها، به دلیل این که بامیان امن است و مردم این ولایت نیز از برنامه های انکشافی استقبال خوبی دارند، همواره برنامه های آزمایشی شان را از این ولایت آغاز می کنند. اما تا هنوز برنامه های اساسی و راهبردی که در زندگی مردم به لحاظ اقتصادی تغییرات آورده باشد در این ولایت عملی نشده است.

در سال ۲۰۰۷ برنامه تیم های سیار صحی که از سوی اداره یونیسف تمویل و عملی می گردد، نیز از بامیان به گونه آزمایشی آغاز شد که اکنون در اکثر ولایت های افغانستان عملی می گردد.