شماری از قاچاقبران، گیاهان دارویی چندین ولایت را از راه غزنی به پاکستان انتقال می‌دهند.

مسؤولان ادارۀ محیط‌ زیست غزنی از نابودی شماری از گیاهان دارویی در کشور ابراز نگرانی کرده می‌گویند، در حال حاضر غزنی به مرکز قاچاق گیاهان دارویی مبدل شده است.

به گفتۀ آنان، در بیشتر بخش‌های این ولایت گیاهان دارویی رو به نابودی‌ست و تا چند سال دیگر این گیاهان در بیشتر روستاها نخواهند روئید.

عبیدالله غزنیوال، مدیر حفظ میراث‌های طبیعی ادارۀ محیط‌زیست غزنی به سلام‌وطندار می‌گوید که قاچاقبران گیاهان دارویی را از ولسوالی‌های جاغوری، مالستان، ناور و جعتوۀ این ولایت و ولایت‌های بامیان، دایکندی، ارزگان و بدخشان به غزنی می‌آورند و از اینجا به پاکستان انتقال می‌دهند.

به گفتۀ آقای غزنیوال، با آن که بارها برای مسؤولان ولسوالی‌های غزنی نامه‌هایی رسمی به خاطر جلوگیری از ادامۀ قاچاق گیاهان دارویی فرستاده‌اند، اما هنوز هم هیچ کسی با این اداره همکاری نکرده است.

آقای غزنیوال، ریشه‌کن کردن گیاهان دارویی را جفایی بزرگی به طبیعت می‌داند و می‌گوید، این گیاهان از پاکستان به بهای گزاف به هند و چین فروخته می‌شوند.

غلام‌سخی زابلی، عضو شورای ولایتی غزنی، دولت را در بخش تقویت کشاورزی، مالداری و ایجاد زمینۀ کار در روستاها به بی‌پروایی متهم می‌کند و می‌گوید که این کار سبب شده تا باشنده‌گان روستاها برای زنده‌ ماندن‌شان به گردآوری و قاچاق گیاهان دارویی رو بیاروند.

شماری از فروشنده‌گان گیاهان دارویی در غزنی که نمی‌خواهند نام‌های‌شان گرفته شود می‌گویند، بیش از ۲۰ سال است که این کار را انجام می‌دهند.

آنان می‌افزایند که گیاهان دارویی را از کوه‌ها گردآوری کرده و به قاچاقبران می‌فروشند و قاچاقبران این گیاهان را به پاکستان انتقال می‌دهند.

خریدوفروش گیاهان دارویی بیشتر در فاصلۀ ۵۰۰ متری حوزۀ دوم پولیس شهر غزنی صورت می‌گیرد.

کسانی که این گیاهان دارویی را به پاکستان انتقال می‌دهند و از گرفتن نام‌های‌شان خودداری می‌کنند می‌گویند که پولیس در شاهراه‌ها با گرفتن پول به آنان اجازه انتقال می‌دهد.

اما مسؤولان پولیس غزنی می‌گویند که در صورت هماهنگی برای جلوگیری از قاچاق این گیاهان آمادۀ هر گونه همکاری اند.

بیشتر گیاهان دارویی مانند شیرین‌بویه، کاکتی، الی‌رنگ و سرانجام، از غزنی به پاکستان قاچاق می‌شوند.

آگاهان محیط‌ زیست گردآوری گیاهان دارویی به گونۀ غیر معیاری و انتقال آن به پاکستان را زیان بزرگی به محیط‎ زیست و اقتصاد کشور می‌دانند و از نهادهای مسؤول می‌خواهند که با مدیریت بهتر و پروسس این گیاهان پول هنگفتی را به خزانۀ دولت واریز کنند.