از ۸ ثور سالروز پیروزی جهاد مردم افغانستان طی مراسمی تحت عنوان" ۸ ثور؛ زیبایی ها، ضعف دوستان و توطیه خارجی ها" با حضور مجاهدین، علما، فرهنگیان، دانشجویان، متنفذین مردمی و رسانه ها در کابل تجلیل شد.
در این مراسم که از سوی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان برگزار شد، سیدحسن حسینی رئیس دفتر مرکزی خبرگزاری صدای افغان(آوا) طی سخنانی گفت: ما در آستانۀ دو رویداد مهمِ کشورِ خویش قرار داریم که با وجود برخی شباهت‌ها، تفاوت‌های ماهوی و اساسیِ فراوانی میانِ آنها وجود دارد.
به گفته وی، برخی‌ها به‌صورتِ مغرضانه تلاش دارند که این دو رویداد را از نظر کیفی، شبیه به هم معرفی کنند و تفاوت‌های موجود را نادیده انگارند. در این یکسان‌پنداری البته هدف‌های مشخصِ سیاسی دنبال می‌شود و حلقاتی می‌کوشند ۷ و ۸ ثور را دو روز سیاه در تاریخ افغانستان معرفی کنند که در هر دو رویداد، مردم افغانستان آسیب‌های سنگینی را متحمل شده‌اند. با همۀ این‌ها، شهروندان کشور به‌درستی می‌دانند که میان ۷ و ۸ ثور، تفاوت به اندازۀ زمین تا آسمان است و هرگونه یکسان‌پنداری می‌تواند به مخدوش کردنِ تاریخ و ارزش‌های ملی و دینیِ کشور بینجامد.
آقای حسینی تصریح کرد: "آیا روز آزادی و اسارت باید یکسان تلقی شوند؟… شاید برای عده‌یی این دو روز به یک اندازه دردآور باشد، ولی انصاف نیست که تلاش و جان‌فشانی مردمِ افغانستان را در نزدیک به یک دهه برای آزادی و عدالت نادیده بگیریم و در ترازوی منطقِ خود این دو روز را یکی بدانیم. در این جای شک نیست که پس از ۸ ثور آن‌گونه که انتظار می‌رفت، مردم افغانستان به صلح، امنیت و رفاه دست پیدا نکردند، اما نفس قضیه به هیچ صورت قابل نفی نیست.
حسینی علاوه کرد، آقای حسینی گفت ۷ ثور محصولِ یک حرکتِ به‌شدت خطرناک و ضد بشری در تاریخ افغانستان بود که نمی‌شد آن را تحمل کرد. تحمل ۷ ثور به معنای تحمل ظلم و بیدادِ بیگانه‌گان در افغانستان بود. هفتم ثور نقطه آغاز بدبختی ها بود. بر بنیاد گزارش های سازمان عفو بین الملل، در سال ۱۹۷۸ بیش از هزاران نفر به عنوان زندانیان سیاسی در زندان ها بسر می بردند و هر شب حدود صد نفر به پولیگون برده می شدند و همچنان انواع شکنجه های وحشیانه در تمامی زندان ها، مراکز پولیس و اداره خاد صورت می گرفت که نمونه بارز آن در حال حاضر، کشف بیش از ده ها گور دسته جمعی در مناطق مختلف کشور می باشد.
به گفته رئیس خبرگزاری صدای افغان(آوا)، ۸ ثور دقیقاً نقطه مقابلِ ۷ ثور است. از هر جهت و منظری که به آن نگاه کنیم و اگر مقداری انصاف داشته باشیم، باید این حقیقت را به رسمیت بشناسیم. ۸ ثور روز آزادی و پیروزیِ یک دهه مجاهدت و تلاش مردم افغانستان در راه آزادی است. البته در این میان، ارزش‌هایی مثل اسلام و حاکمیتِ قانون نیز مطرح بوده است.
به باور این تحلیل گر مسایل افغانستان، مهم ترين دست آورد ۸ ثور و پیروزی جهاد، بيرون راندن اردوي شوروي از افغانستان و شكست خفت بار اردوي شكست نا پذير سرخ كه باعث اضمحلال مكتب ماركسيزم و لنینیزم شد مي باشد. اين تحول بزرگ كه ريشه هاي آن در افغانستان نمو يافته بود، دگرگوني بزرگي در جهان ايجاد كرد و قطب شرقي دنيا را از ميان برداشت و به جهان نظم تازه‌ي بخشيد.
وی گفت: روز ۸ ثور، به اندازه همه روزهای ۱۴ سال جهاد بزرگ است و با ابهت، روزی است که زحمات ۱۴ ساله مردم مجاهد افغانستان به ثمر نشست. جهاد مردم افغانستان باعث گردید که پایه های لرزان بزرگترین قدرت شرق لرزانتر شود و در نتیجه مواجه به فروپاشی گردد، دیوار برلین برداشته شود و در نتیجه اگر امروز قرار باشد سراغ تفکر کمونیستی و سوسیالیستی را بگیریم باید به زباله دان تاریخ به جستجو بپردازیم.
او با تاسف علاوه کرد، امروز در کشور ما از این روز به این گونه ای که شایسه آن است تجلیل نمیگردد. ما گلایه از کسانی نداریم که نگاهی به سمت کشورهای خارجی دارند و همچنین از کشورهای خارجی که در افغانستان حضور دارند، نیز این توقع را نداریم، بلکه از خود مردم افغانستان، از مجاهدین افغانستان و شخصیت های جهادی این گلایه وجود دارد که چرا این چنین روزی به عنوان جشن پیروزی جهادمقدس مردم افغانستان گرامی داشته نمی شود.
او خاطرنشان کرد، این فعال رسانه ای گفت: دولت اسلامی مجاهدین پس از ۸ ثور با موجی از جنگ‌های سازمان‌یافته و طراحی‌شده در بیرون روبه‌رو شد. برخی کشورهای منطقه که نمی‌خواستند دولت اسلامی پس از ۸ ثور یک آزمونِ موفق در افغانستان باشد، با صرف هزینه‌های کلان، جنگ داخلی را در کشور به‌راه انداختند.
به باور حسینی، آن چه که در افغانستان پس از ۸ ثور به وقوع پیوست، امری اتفاقی و بدون برنامه نبود. شاید برخی‌ها که به حوادث خونین و دردناکِ آن سالها سطحی نگاه می‌کنند، نقش دست‌های پیدا و پنهان در حوادثِ آن سالها را نبینند. اما اطلاعات و اسناد کافی برای حقانیتِ این دیدگاه وجود دارد که برخی گروه‌های داخلی، ابزار دست بیگانه‌گان شدند تا تبر به ریشه‌های خود بزنند.
وی افزود: جنگ‌های سال‌های پس از ۸ ثور، جنگ‌های ذات‌البینی نبود. این جنگ‌ها به گونۀ منظم دولت اسلامی مجاهدین را هدف قرار می‌داد، بدون آن‌که از خود رد پایی به‌جا بگذارد. عده‌یی ساده‌اندیش و از همه‌جا بی‌خبر فکر می‌کردند که این جنگ‌ها بر سرِ قدرت به وجود آمده‌اند، از همین‌رو اصطلاح جنگِ ذات‌البینی را که بازهم استخباراتِ منطقه و رسانه های غربی آن را بر سرِ زبان ها انداخته بود، در ادبیاتِ خود استفاده می‌کردند. حال آن‌که وقتی به عمقِ قضایای پس از ۸ ثور نگاه واقع‌بینانه بیندازیم، می‌بینم که این جنگ‌ها از طرفِ بیگانه‌گان به منظور به انحراف کشاندن جهاد به مردمِ ما تحمیل شده بوده است.
به گفته حسینی، امریکا و غربی ها سعی کردند که جهاد را به انحراف بکشانند و از این کار، اهداف مختلفی را دنبال می کردند که یکی این بود که اگر مردم افغانستان از دستاورد جهاد خود استفاده می کردند و حکومت جهاد را ادامه حیات می دادند، این حکومت اسلامی در کنار جمهوری اسلامی ایران، قطعاً تاثیرات بزرگتری در منطقه می گذاشت و آنگاه منافع انها بیشتر در معرض تهدید قرار می گرفت.
او گفت: اسناد مختلفی وجود دارد که گروه طالبان با مشارکت امریکا، انگلیس، عربستان و پاکستان برای درهم کوبی جهاد تاسیس و تقویت شد که همه شما شاهد بودید که این گروه چه ضربات مهلکی را بر پیکره امت اسلامی وارد کرد. اگر امریکایی ها ده ها سال، هزاران میلیارد مصرف می کردند نمی توانستند ضربه های را که طالبان به اسلام وارد کردند، آنها وارد کنند.
هدف دوم غربی ها از تضعیف جهاد مردم افغانسان این بود که می خواستند جایگاهی در افغانستان پیدا کنند تا به منابع اقتصادی کشور ما و منطقه دست پیدا کنند.
عامل سوم هم این است که سازمانهای اطلاعاتی امریکا سالها پیش اعلام کرده بودند که به زودی چهار قدرت اقتصادی در شرق پا به میدان می گذارند که چین، روسیه، هند و ایران می باشند، لذا برای جلوگیری از توسعه اقتصادی، ناامنی و جنگ را در افغانستان دامن زدند.
به باور وی، قبلا تصور می شد که امریکایی ها بعد از سال ۲۰۱۴ افغانستان را ترک می کنند، اما این یک تصور اشتباه بود. غربی ها نیامده اند که میلیاردها دالر را خرج کنند و بروند! آنها با هر بهانه ای شامل ناامن کردن ولایات افغانستان، حملات انتحاری و تقویت گروه تروریستی داعش می خواهند در افغانستان بمانند و تا زمانی که به اهداف خود نرسند، قطعا از پای نمی نشینند.
حسینی، راه حل مشکلات افغانستان را در وحدت اسلامی و همگرای ملی دانست و گفت: ما به هیچ کس و هیچ چیزی ضرورت نداریم، چون اسلام همه برنامه های مختلف زندگی ساز را فرا روی ما قرار داده است. ما اگر توجه به تعالیم اسلامی و احکام قرآن بکنیم، زندگی ما ساخته خواهد شد و آن زمان حتی ما می توانیم که از شرایط موجود جامعه و حتی از حضور کشورها و نیروهای خارجی در افغانستان به نفع کشور و ملت خود استفاده درست نموده و از پول هایی که در کشور سرازیر می شود حسن استفاده در راستای آبادی کشور خود بکنیم.
گفتنی است که این مراسم با تلاوت کلام الله مجید آغاز و با اجرای آقای سیدعندلیب ضیایی، اجرای سرود ملی توسط گروه سرود لیسه عالی عترت ادامه یافت.
استاد باذل بهسودی یکتن از مجاهدین، سیدناصر موسوی رئیس شبکه نهادهای جامعه مدنی و خانم نوریه حسینی مسئول بخش زنان مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان از دیگر سخنرانان بودند.
این مراسم با دعائیه سیدمحمدباقر واعظی رئیس دفتر مرکزی مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در کابل پایان یافت.