با قوت‌گرفتن پایگاه‌های نظامی روسیه در خاورمیانه، قفقاز و آسیای مرکزی، جغرافیای افغانستان بار دیگر اهمیت‌اش را در بازی‌های کلان میان غرب و شرق بیش‌تر می‌سازد.

به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، ملک ستیز، پژوهشگر روابط بین الملل و استاد دانشگاه، در نوشته یی در صفحه فیس بوک خود، نقش جدید روسیه در منطقه و افغانستان، افزایش رقابت ها میان روسیه و امریکا و نشست آینده مسکو پیرامون صلح افغانستان را بررسی کرده است.

به نوشته ملک ستیز، دیدگاه نسبتا فعال روسیه در این اواخر به افغانستان، زنگ خطری برای امریکا تلقی می‌شود و با قوت‌گرفتن پایگاه‌های نظامی روسیه در خاورمیانه، قفقاز و آسیای مرکزی، جغرافیای افغانستان بار دیگر اهمیت‌اش را در بازی‌های کلان میان غرب و شرق بیش‌تر می‌سازد.

این پژوهشگر روابط بین الملل با این مقدمه، به نشست پیش روی مسکو در مورد صلح افغانستان اشاره می کند و می گوید که روسیه در نشست پیش‌رو یک پیام ارایه می‌کند: «افغانستان، ساحه بحث برانگیز است و پایگاه‌های امریکایی و ناتو در مرزهای آسیای میانه، قابل تحمل نیست».

وی ادامه می دهد که به همین پیوست، سفر پوتین به تاجیکستان یک پیام جدی را به منطقه ارایه کرد و روس‌ها در صورت احساس خطر، با استفاده از فضای تاجیکستان، دست به مداخله در افغانستان خواهد زد.

به باور ملک ستیز، روس‌ها به عنوان ابرقدرت نظامی منطقه و عضو دایمی شورای امنیت به ‌خود حق می‌دهند که به ‌نام امنیت منطقه‌یی، این فضای بی‌سر و سامان را که امریکایی‌ها در افغانستان به‌بار آورده‌اند، متعادل‌تر سازند، اما امریکایی‌ها که به‌سان روس‌ها، سربازان و منابع فراوانی را در افغانستان از دست داده‌اند، نمی‌خواهند هژمونی خود را در این‌جا از دست دهند.

وی در ادامه خاطرنشان می سازد که امریکایی‌ها و روس‌ها به سرنوشت مشابهی در افغانستان مواجه شده و هر دو به ‌این میدان پیچیده سیاسی وابسته هستند. در این فضای پیچیده سیاسی، ملک ستیز تأکید می کند که بودن با افغانستان و یا بدون آن، نقش هر دو ابرقدرت‌ها را در منطقه تعیین می‌کند.

این در حالی است که مقام های امریکایی از شرکت در نشست مسکو در مورد افغانستان خودداری کرده و روسیه را به حمایت از طالبان متهم کرده اند. در مقابل، روسیه می گوید که امریکا هیچ استراتژی توسعه یی مشخص برای افغانستان ندارد.

در چنین شرایطی، ملک ستیز بر این باور است که دولت افغانستان نمی‌داند با چه وضعیتی مواجه است؛ از یک‌سو به این فکر می‌کند که در نشست مسکو، نماینده آقای غنی شرکت کند یا عبدالله، وزیر شرکت کند یا معین، شورای امنیت برود یا یکی از مشاورانی ‌که کمتر به خارج سفر کرده‌ است و واقعیت سیاست خارجی افغانستان است.