سید جواد سجادی؛ استاد دانشگاه در مصاحبه با آوا، گفت: مرحوم سید مظفر دره صوفی که خودرا ابوذر لقب میداد به مانند ابوذر (صحابی پیامبر) مقاوم، صبور و استوار بود.
به گفته این استاد دانشگاه، سید مظفر دره صوفی به عنوان یک نویسنده و ژورنالیست با تجربه، آزادانه زندگی کرد و با قامت استوار در برابر مادیات ایستاد و هیچگاه در برابر پول، مقام و جایگاه عزت نفس خود را از دست نداد.
سجادی همچنان گفت: آقای دره صوفی افزون بر اینکه یک نویسنده و پژوهشگر بود، انسان وارسته و دارای اخلاق نیکو بود و کظم غیظ از صفت های برجسته او به شمار می رفت.
سجادی تاکید کرد: او در پی فهم مسائل و طالب و جستجو گر حقیقت بود و همواره عاشق مطالعه و تحقیق بود و دوست داشت که ذهن خلاق و کاوشگر خودرا بارورتر بسازد.
آقای دره صوفی به معنی واقعی یک انسان حقیقت جو بود و تا لحظه مرگ از جستجو دست بر نداشت و روزگار نامناسب او را از هدفش منصرف نکرد.
به گفته او، با وجود اینکه در جامعه افغانستان و فضای حاکم در کشور، بسیاری از افراد آلوده می شوند و حتی روشنفکران و نخبگانش به خاطر به دست آوردن پول و جایگاه غرق در فساد می شوند. اما آقای دره صوفی از این وابستگی ها مبری بود.
به گفته آقای سجادی، یکی از ویژ گی های آزاده بودن این است که در هیچ شرایطی انسان آزاده در برابر ارباب زر و زور سر تعظیم فرود نمی آورد.
به گفته او، آقای دره صوفی از شخصیت هایی بود که هیچگاه برای تملق و مدح ارباب زور و زر و تزویر قلم نزد.
آقای دره صوفی با ظرفیت و استعدادی که در وجودش بود در هیچ شرایطی از پا ننشست و قلم او هیچوقت از کار نیفتاد.
به باور آقای سجادی، سید مظفر دره صوفی از ناهنجاریهای موجود در افغانستان رنج می برد و همواره خواستار تحقق عدالت در کشور بود و با همین آرمان و آرزو از دنیا رفت.