محمد اشرف غنی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان با خانم لارل میلر سرپرست نمایندگی خاص ایالات متحده امریکا برای افغانستان و پاکستان در ارگ دیدار کرد.
به نقل از ارگ ریاست جمهوری، در این دیدار خانم لارل میلر در مورد وضعیت منطقه، روابط افغانستان و پاکستان و فعالیت های خویش به رئیس جمهور کشور معلومات داد.
رئیس جمهور غنی در مورد جنگ های تحمیلی و سازمان یافته بیرونی بالای افغانستان صحبت کرده، گفت:" جنبۀ بیرونی مدیریت جنگ در افغانستان برای همه واضح است و قابل پنهان کردن نمی باشد. مردم ما که قربانیان اصلی تروریزم اند، دیگر حوصله حملات تروریستی و جنگ های سازمان یافته تحمیلی را ندارند.
اگر این جنگ تحمیلی ادامه یابد، ما بر علاوۀ دفاع از کشور و مردم خویش، روی راه های بدیل دیگر نیز غور و اقدام خواهیم کرد.
افغانستان در عرصه ترانزیت پیشرفت قابل ملاحظه کرده است و از انحصار یک مسیر ترانزیتی و احتیاج به یک کشور رهایی یافته است.
حکومت افغانستان به تلاش های منظم خویش به منظور توسعه اقتصادی و تجارتی و همچنان گسترش همکاری های منطقوی ادامه می دهد."
مدتی است که روابط میان سران افغانستان و مقامات پاکستانی به شدت تیره شده است و این تیرگی روابط چنانچه مقامات کابل مدعی اند عمده عامل آن دخالت های غیر مسئولانه دولت اسلام آباد در امور داخلی افغانستان می باشد که عمدتاً در چوکات تربیت و تجهیز شورشیان مخالف دولت افغانستان در خاک پاکستان و گسیل آنان به عنوان جهادگر در درون شهرها و قرا و دهات افغانستان است.
واقعیتی که همواره مقامات افغان از آن شکایت داشته و بارها و بارها نهادهای بین المللی و اعضای سازمان ناتو را ضمن ارائه اسناد و مدارک معتبر و موثق، در جریان قرار داده اند که هر بار نیز با بی اعتنائی و کم محلی دو نهاد مذکور مواجه شده است.
اظهارات اخیر رئیس جمهور کشور ما در دیدار با نماینده ویژه ایالات متحده امریکا برای افغانستان و پاکستان، به نظر می رسد به این معنی باشد که مقامات کابل دیگر امیدی به کمک غربی ها جهت وادار کردن سران اسلام آباد به قطع مداخلات آنها در امور افغانستان را ندارند.
بر همین اساس پیام های داکتر اشرف غنی با خطابات تلویحی نسبت به سران پاکستانی نیز در اوج وضوح و روشنی قرار دارد.
اینکه رئیس جمهور کشور می گوید جنبه بیرونی مدیریت جنگ بر همگان روشن است؛ واضح است که منظورش سران اسلام آباد است که همواره در هیات حامی و پشتیبان مخالفان مسلح دولت افغانستان و تمویل و تجیهز به خصوص طالبان وابسته به سازمان های استخباراتی پاکستان، ظاهر شده اند.
رئیس جمهور به وضوح می گوید جنگ جاری در کشور، جنگی است که سران اسلام آباد بر دولت و ملت افغانستان تحمیل کرده اند و هشدار می دهد که در صورت ادامه این نبرد تحمیلی، ضمن دفاع از کشور خویش، بر روی راه های بدیل دیگر نیز غور و اقدام می کند؛ قطع روابط تجاری در دراز مدت با پاکستان، یکی از گزینه های مورد نظر اشرف غنی می تواند باشد و فعال شدن بندر چابهار که می تواند همان بدیلی باشد که رئیس جمهور افغانستان در ارسال پیام به سران پاکستانی از آن سخن زده است؛ بندری که اگر صد در صد به بهره برداری برسد، می توان گفت که همه ی مایحتاج اولیه و وارداتی افغانستان از این بندر تامین می شود و مردم افغانستان دیگر نیازی به بندرکراچی و امثال آن که مربوط کشور پاکستان می باشد، نخواهند داشت.
برای نخستین بار در دو سال اخیر، صادرات افغانستان بصورت مستقیم از طریق بندر چابهار ایران به هندوستان وسایر کشورهای جهان آغاز شده است. این بندر سال گذشته در اثر یک توافق میان مقام های افغانستان و ایران به تاجران افغان واگذار شد.
بندر چابهار، در مقايسه با بندر کراچی پاکستان، که همیشه با مشکلات همراه بوده، از جايگاه بهتری برخوردار است. پیشتر هم، مسؤولان سفارت هند درکابل گفته اند که بندر چابهار ایران مناسب ترین وارزان ترین راه برای داد وستد کالاهای بازرگانی میان افغانستان وهند است.
مسئولان هندی درکابل گفته بودند که استفاده از بندر چابهار سبب گسترش روابط بازرگانی میان هند وافغانستان خواهد شد و هند تلاش می کند هرچه زودتر استفاده از این بندر را آغاز کند.
وزارت تجارت وصنایع با اشاره به مشکلات ترانزیتی افغانستان با پاکستان، گفته است که بندر چابهار می تواند راۀ بدیل مناسبی برای ترانزیت افغانستان و نیز راه رسیدن به بازارهای هند و اروپا باشد. با آغازصادرات از طریق بندر چابهار، افغانستان قادر خواهد بود که كالاهای تجارتی خود را به طور مستقیم به هند، قزاقستان و کشورهای اروپایی صادر كند.
با توجه به همین تحولات ترانزیتی است که رئیس جمهور کشور ما سعی دارد تا از موقعیت نسبتاً برتری صحبت کند و از طریق نماینده ویژه امریکا برای افغانستان و پاکستان، این پیام سنگین و ناراحت کننده را به سران اسلام آباد منتقل کند که:" افغانستان در عرصه ترانزیت پیشرفت قابل ملاحظه کرده است و از انحصار یک مسیر ترانزیتی و احتیاج به یک کشور رهایی یافته است."
اما آیا مقامات پاکستانی این پیامهای روشن را در خواهند یافت و یا باز هم بر خلاف منافع دو دولت و ملت و کشور، همچنان به دخالت در امور همسایه و آنهم از طریق تجهیز و تمویل گروه های مسلحِ شرارت پیشه، ادامه می دهند؟ به نظر می رسد آنچه از عملکرد کنونی سران اسلام آباد در قبال دولت و ملت افغانستان برداشت می شود، ادامه همان مسیر گذشته است و تغییری در شکل و شمایل آن رونما نشده است.