سرانجام انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده امریکا با پیروزی دونالد ترامپ به پایان رسید. پیروزی ای که کمتر انتظار می رفت و بسیاری از نظر سنجی هایی که در ایالات متحده امریکا انجام یافته بود، نشان می داد که خانم کلینتون در صدر جدول نامزدها قرار دارد و سرانجام به کاخ سفید راه پیدا خواهد کرد. اما چنانچه دیده شد این انتظار ها با واقعیت قرین نبود و آقای "ترامپ" به پیرزی رسید و بسیاری ها از پیروزی آن فرد جنجال برانگیز شوکه شدند.
به باور کارشناسان، اگر خانم کلینتون می توانست بر رقیب خود پیروز شود و سکان ریاست جمهوری امریکا را به دست گیرد، سیاست خارجی ایالات متحده امریکا نسبت به جهان سوم و به ویژه افغانستان تقریبا روشن بود، مگر این که تحولی خاصی به وجود می آمد و باعث می شد که امریکا سیاست خود در قبال آن کشورها را متناسب با تحولات فراهم آمده تغیر دهد. اما دونالد ترامپ از یک طرف متعلق به حزب جمهوری خواه امریکا است، از طرف دیگر گفته می شود که اعضای حزب، او را کمتر قبول دارند. بدین معنا که آنچه در تبلیغات انتخاباتی بر زبان او رفته است، مورد تائید سایر اعضای آن حزب نیست.
لذا می توان سیاست های ترامپ را بدون در نظر گفتن سیاست های متعارف حزب جمهوری خواه ایالات متحده امریکا تحلیل و ارزیابی کرد. از این جهت است که پیروزی ترامپ با تردیدهایی جدی مواجه است که سیاست های او نسبت به افغانستان چگونه خواهد بود؟
نکته قابل توجهی دیگری که وجود دارد آنست که اعضای سابق حزب جمهوری خواه با افغانستان مناسبات دوستانه داشته است، "زلمی خلیلزاد" یکی از اعضای برجسته آن حزب، افزون بر آن که روابط سیاسی نیک داشت از نظر عاطفی نیز تعلقات نژادی با مردم افغانستان دارد و گاهی هم با مردم افغانستان احساس نزدیکی عاطفی می کند. از جمله شخصیت های مهمی که به عنوان عنصر ارتباطی موثر میان حکومت افغانستان و حزب جمهوری خواه امریکا به ایفای نقش می پرداخت، آقای زلمی خلیل زاد بود.
با پیروزی دونالد ترامپ این پرسش به وجود می آید که آیا خلیل زاد هنوز هم با حزب جمهوری خواه امریکا همان روابط گذشته را دارد، دوم این که روابط او با آقای ترامپ چگونه است؟
اگر آقای خلیلزاد هم چنان روابط نیک با ترامپ داشته باشد، هم چنان همان اهمیتی که حکومت جرج بوش برای خلیلزاد قایل بود، حکومت ترامپ نیز قایل باشد، می توان آینده سیاست ترامپ نسبت به افغانستان را خوش بینانه دید و ابراز داشت که سیاست های ترامپ نسبت به افغانستان اگر بهبود پیدا نکند، حداقل بد تر نه خواهد شد.
در صورتی که خلیل زاد نقش و جایگاه لازم را در حکومت ترامپ داشته باشد، یکی از ویژگی های سیاسی عمده آقای خلیل زاد شناخت او از منطقه، از پاکستان و ضدیت آشکار او با مواضع و دیدگاه های مداخله جویانه حکومت گران پاکستان نسبت به افغانستان است. اگر سیاست های حکومت امریکا در جهت تضعیف تروریزم باشد، در نتیجه پاکستان تحت فشار بیش از پیش حکومت امریکا قرار خواهدگرفت، در این صورت اوضاع امنیتی افغانستان بهبود خواهد یافت و ریشه های تروریزم رو به سستی خواهد گرائید.
اما اگر خلیلزاد در دستگاه دیپلوماسی امریکا از ارج و احترام گذشته بر خوردار نباشد و صرف بر شعار تبلیغاتی آقای ترامپ بتوان تکیه کرد، در آن صورت هم ظن غالب آنست که شدت عمل حکومت امریکا علیه تروریزم بیشتر شود و افغانستان به سوی امنیت و ثبات به پیش برود.
نکته کانونی آنست که در صورت تمایل حکومت امریکا به تضعیف تروریزم، حکومت افغانستان نیز هماهنگ با حکومت امریکا و سیاست های ضد تروریستی آن کشور عمل کند، اگر بحران سیاسی در کشور ما هم چنان ادامه یابد، اتهام زنی علیه یک دیگر شدیدتر شود، زمینه های واگرایی هر روز بیشتر صورت گیرد، افراد ذی نفوذ در حکومت هر کدام جزایر جداگانه ای تعریف کنند و از مرکز دور شوند، در آن صورت هیچ سیاستی در قبال افغانستان تاثیر گزار نه خواهد بود. چه ترامپ مخالف تروریزم باشد چه موافق. آنچه بر دامنه بحران نا امنی در کشور ما افزوده است، تنها دخالت های کشورهای بیرونی نیست، بلکه ضعف و نا کارآمدی حکومت افغانستان از یک طرف، سیاست های حذف قومی حکومت از جانب دیگر است. تبعیض های آشکاری که حکومت علیه شهروندان کشور اعمال می دارد. قوم گرایی های مستهجنی که صورت می گیرد، نابرابری های آشکاری که در عزل و نصب های حکومتی به کار بسته می شود، سبب نا امیدی و دوری از حکومت را فراهم می آورد. وقتی یک کارشناس مسایل سیاسی -امنیتی از نیرو های امنیتی کشور می خواهد که از وظایف خود دست بکشند به خانه های خود بر گردند؛ زیرا نه تنها طالبان دشمن آنها است که نیرو های همسنگرشان نیز علیه آنها دست به توطیه می زنند. این نهایت فضای بی اعتمادی را نشان می دهد که از زبان یک کارشناس شنیده می شود. بنابراین می توان این گونه بیان داشت که اگر فضای سیاسی کشور بهبود پیدا نکند و رئیس جمهور و نهادهای حکومتی نتوانند بحران بی اعتمادی را درک کنند، بی تردید که سیاست های ترامپ تاثیری چندان تاثیری نه خواهد گذاشت.
اما اگر سیاست های ترامپ در جهت تضعیف تروریسم باشد و حکومت افغانستان نیز ضعف های خود را درک کند در آن صورت می توان امیدوار بود که آینده افغانستان بهبود یابد.