به گزارش رسانه ها، رئیس جمهور غنی، در سلسلۀ نشست‌های مشورتی با شورای ملی در ارگ، با هیئت رئیسه، هیئت اداری و سناتوران پیرامون بودجه سال ۱۳۹۶ بحث و تبادل نظر کرد. اشرف غنی گفت:" به‌منظور انجام خوب تعهدات که با مردم و جامعه جهانی نموده‌ایم، باید کابینه در یک قرارداد واضح با شورای ملی این را واضح سازد، که کدام کارها در چه زمانی به‌شکل اساس آن انجام پذیرد.
خوشبختانه امسال برخلاف سال‌های دیگر امکانات مالی موجود می‌باشد، و وزارت‌های سکتوری باید از این امکانات برای ارائه خدمات موثر استفاده اعظمی نمایند. دیگر بهانۀ نبود پول از جانب وزرا نباید مطرح گردد و باید اصلاحات در تدارکات تسریع گردیده و برای وزارت‌خانه‌ها نیز پول موجود می‌باشد.
وزرا باید به جهت اینکه نتوانسته‌اند بودجه تعیین‌شده را به‌شکل معقول و مشروع آن به‌مصرف برسانند پاسخگو باشند. باید این را اعتراف کنیم که وزارت‌ها ظرفیت مشروع و معقول مصرف بودجه را ندارند؛ چرا که ۱۵ فیصد هموطنان ما گرسنه می خوابند و ۳۷ الی ۳۸ فیصد مصوونیت غذایی ندارند و در چنین حالتی مصرف نکردن معقول بودجه نه‌تنها بی‌کفایتی، بلکه گناه نیز می‌باشد."
باید گفت که سخنان رئیس جمهور؛ اشرف غنی احمد زی، مانند همیشه زیبا . جالب است و در عرصه تئوری و نظر بسیاری را به خود جلب و جذب می کند؛ اما باید دید که چه مقدار و میزان این اظهارات بار عملی دارند و می توانند مشکلی از مشکلات مردم را رفع و دفع کنند.
واقعیت این است که مردم افغانستان در عرض و طول سالیان دور و دراز، حرف ها و سخنان زیبا و گیرا بسیار شنیده اند و رئیسان جمهور و وزرا و وکلای شیک و اتو کشیده و خوش صحبت نیز زیاد دیده اند؛ اما تنها چیزی که این مردم کمتر به آن بر خورده اند، سران و حاکمان و رهبران و مسئولانی است که حرف های شان مطابق با ادعاهای شان باشد و در طول مدت امارت و ریاست خویش بر مردم، توانسته باشند تغییری مثبت و قابل لمس در زندگی آنان ایجاد کنند؛ چیزی که به یک آرزوی دست نیافتنی برای مردم افغانستان تبدیل شده است و ظاهرا به عنوان یک آرمان و آروزی شیرین تا آینده های نامعلوم در ذهن ها و خاطرهای شان باقی خواهد ماند!.
لازم است تا از ریاست جمهوری محترم کشور سوال شود که دلیل عدم مصرف درست و بجای بودجه و عدم مصرف آن از اصل، به کجا بر می گردد و چرا اکثریت به اتفاق وزارت خانه های حکومت وحدت ملی از مصرف بودجوی شان در طول یک سال، عاجز و ناتوان اند؟! و آیا رئیس جمهور فکر نمی کنند که ناتوانی در مصرف بجا و مناسب بودجه یکساله از طرف وزارت خانه ها، ارتباط مستقیم و تنگاتنگ دارد با عدم شایستگی و ناکارآیی وزرایی که به ناحق و غیر عادلانه به چوکی های وزارت و امارت تکیه زده اند؛ دقیقاً همان دلیلی و علتی که خودِ ریاست محترم جمهوری نیز به آن اشاره کرده اند.؟!
به نظر می رسد این معنا و مفهوم نه چندان غامض و پیچیده را بارها و بارها به سران و رهبران باید یادآور شد که مشکل افغانستان، مشکل پاسخگویی و حرف جنگی وزرا با وکلا و آنها با مردم نیست؛ تا با یکبار و دو بار نشست و مذاکره و ایجاد و برپا کردن کمیسیون ها و سمینارها، بتوان بر آن فایق آمد؛ بلکه مشکل، شخصِ وزرا و عدم لیاقت و کفایت آنان در تصدی نهادها و ارگانهایی است که در اختیار دارند و توان و انرژی بر آمدن از عهده کار و مسئولیت خویش را یا ندارند و یا هم در اصل و اساس انگیزه کار و خدمت رسانی به مردم و کشور در آنها وجود ندارد.
پیشنهاد قاطبه آگاهان و مردم به ریاست محترم جمهوری کشور این است که اگر بواقع خواهان کار و خدمت به مردم و کشور هستید، ادعا و ایراد سخنان زیبا و نمایشی را کنار بگذارید و به دور از هر گونه تبعیض و تعصبات قومی و زبانی و مذهبی رایج در افغانستان که سنگ بنای شوم و ویرانگر آن را خود شما، سران و رهبران گذاشتید، افراد نالایق و بی کفایت را از وزارت خانه ها و سایر مناصب و سمتها برکنار کرده و بجای آنها اشخاص شایسته و کاردان و حاذق و متخصص را روی کار کنید.
مردم بر این باوراند که اگر سران دولت وحدت ملی و در راس آنها ریئس محترم جمهور، راست می گوید و بواقع درد و دغدغه مردم و کشور خویش را دارند، لازم است تا در وهله نخست دور و بر خویش در ارگ را از افراد نالایق و بیکاره؛ اما خویشاوند و آشنا و رفیق، خالی کنند و بجای آنان، افراد با کفایت، کاردان و دلسوز به مردم و میهن و با چشم پوشی از هر گونه نسبت قومی و زبانی و مذهبی را جایگزین کنند؛ که در آن صورت شاید بشود به آینده این مردم و این سرزمین کمی امیدوار تر شد.