مقام‌های محلی لوگر دربارۀ چرخ‌بالی که دو روز پیش در ولسوالی ازرۀ این ولایت نشست اضطراری کرد می‌گویند که یکی از سرنشینان این چرخ‌بال کرنیل صفدر، داماد راحیل شریف رییس ستاد کل ارتش پاکستان بوده است و همچنان در این چرخ‌بال صدها هزار دالر آمریکایی و کلدار، دو میل کلاشینکوف، سه بی‌سیم و یک دستگاه جی.پی.اس پیدا شده است.
رییس پیشین شورای ولایتی لوگر و عضو کنونی این شورا به یکی از رسانه های شنیداری می‌گوید که این چرخ‌بال مشکل تخنیکی نداشته و خلبان به خواست خود در این منطقه فرود آمده است.
به گفتۀ این عضو شورای ولایتی از نزد سرنشینان این چرخ‌بال فهرستی به دست آمده که نام‌های بسیاری از مقام‌های عالی‌رتبۀ کشور در آن درج است. بر بنیاد اطلاعات وکیل، حکومت پاکستان تلاش‌ها برای رهایی این افراد از چنگ طالبان را آغاز کرده است.
ولسوال ازره نیز با تأیید این اطلاعات می‌گوید که طالبان سرنشینان این چرخ‌بال را در سه گروه به سه منطقۀ تحت تصرف‌شان منتقل کرده اند. مقام‌های افغانستان در واکنش به این رویداد گفتند که عبور چرخ‌بال نظامی پاکستان از خاک افغانستان در هماهنگی با آنان انجام شده است. به گفتۀ آنان این چرخ‌بال برای ترمیم راهی روسیه بوده است.
واکنش دولت اما در این مورد این بوده که از تشکیل هیات با هدف تحقیق در باره نشست یا سقوط چرخبال پاکستانی در خاک افغانستان خبر داده است. "دولت افغانستان اعلام کرده است که هیاتی را برای بررسی "ابعاد مختلف حادثه نشست اضطراری" یک هلی‌کوپتر پاکستانی در خاک افغانستان تعیین کرده است.
در خبرنامه منتشر شده از سوی ریاست جمهوری افغانستان آمده است که در جلسه امنیتی روز (شنبه، ۱۶ اسد) تحت ریاست رئیس جمهوری افغانستان، تازه‌ترین اطلاعات مربوط به این حادثه بررسی شده است.
مقام‌های دولت افغانستان می‌گویند طالبان پس از نشست این هلی‌کوپتر به آن حمله کرده و همه ۶ سرنشین آن را با خود برده‌اند." اما برخورد برخی از روزنامه های کشور در زمینه قابل توجه و در خور دقت فراوان می نماید.
در این راستا روزنامه "جامعه باز" طی یادداشتی با عنوان "ایستادگی افغانستان در برابر پاکستان" نوشت: حکومت افغانستان، سال گذشته فاش کرد که ملا عمر، رهبر پیشین طالبان، در شفاخانه‌ای در شهر کراچی پاکستان در سال ۲۰۱۳ مرده است.
اگر کسی تردیدی درباره توانایی و تمایل سازمان اطلاعات و ارتش پاکستان برای کمک و آموزش تندروها دارد، فراموش نکند که اسامه بن لادن، نهایتاً در ابیت‌آباد پاکستان، در نزدیکی یک مجتمع نظامی پیدا شد. حا‌ل‌آن‌که اسلام‌آباد همواره رد کرده که به گروه‌های شورشی پناه و پشتیبانی می‌دهد.
روزنامه «اطلاعات روز» در سرمقاله خود با عنوان «بالگرد پاکستانی به روسیه پرواز می‌کرد یا ازبکستان»، نوشت: صرف‌نظر از پرسش‌های فنی و تخصصی که در این زمینه وجود دارد، توضیحات وزارت دفاع مبنی بر این‌که حکومت افغانستان نمی‌داند که آیا این بالگرد همان بالگردی است که مجوز دریافت کرده بود یا نه، پرسش برانگیز است.
در صورتی که برای این بالگرد مجوز پرواز از فضای افغانستان صادر شده باشد، مشخصات بالگرد در اختیار مسئولین مربوطه قرار می‌گیرد و ثبت می‌شود و بالگرد به‌محض ورود به خاک افغانستان شناسایی می‌شود.
تا زمانی که خبر فرود اضطراری هلیکوپتر رسانه‌یی نشده بود، وزارت دفاع نمی‌دانست هلیکوپتر پاکستانی وارد خاک افغانستان شده است یا نه.
این حادثه در آخر هفته‌ گذشته (پنج‌شنبه) اتفاق افتاد و دولت افغانستان حتی آن را به کابل منتقل کرد؛ طی این مدت آیا حکومت نمی‌داند این همان بالگرد است که مجوز از دولت افغانستان دریافت کرده بود؟
صرف نظر از آنچه رسانه در باره این اتفاق گفته و پرداخته اند، یک واقعیت تلخ همچنان در راس همه خودنمایی می کند و دولت و حاکمیت کشور را بیشتر از هر زمان دیگر با چالش و پرسش مواجه می کند که اگر غرض و مرضی در کار نباشد و بواقع حساب دولت ما پاک باشد و به قول معروف: ریگی در کفش دولتمردان ما نباشد، چه معنی دارد که یک کشور این مقدار بدون در و پیکر و دروازه و کلکین باشد که هر شی پرنده و چرنده ای و هر زمان که بخواهند، زمین و هوای کشور ما را محل عبور و مرور قرار دهند؟!
واقعیت این است که ادعای مسئولان کشوری ما در زمینه عدم تفکیک چرخبال مذکور با هلی کوپتر مورد موافقت قرار گرفته شده، ابداً نمی تواند مورد قبول واقع شود و حتی در صورت درست بودن این ادعا، علاوه بر آنکه این موضوع سهل انگاری و بی تفاوتی مسئولان مربوطه را ثابت می کند، از نظر قانون نیز آنان را مجرم شناخته و راه ورود به پای میز محاکمه را برای شان هموار می کند.
با توجه به آنچه گفته شد به نظر می رسد معقول ترین کار برای دولت افغانستان این باشد که به دور از هر گونه کمیسیون بازی ها و هیات سازی های معمول و ناکارآمد، با مد نظر قرار دادن منافع ملی و تمامیت ارضی کشور که برای هر افغان مهم و حیاتی می نماید، جهت شفاف سازی در زمینه کار و تحقیق واقعی شود و نتیجه آن نیز در اسرع وقت در اختیار رسانه ها و مردم قرار گیرد.
به نظر می رسد یکی از راههای نزدیک سازی حکومت با مردم و اعتماد زایی میان دولت و ملت، برخورد صادقانه دولتمردان با مردم در این گونه موارد و امثال آن است که اگر دولت و حکومت آن را جدی بگیرند، به بسیاری از مشکلات فائق خواهند آمد.