"کنگره امریکا با رد اعتراضات دولت درباره توقف کمک مالی به پاکستان اعلام کرد کمک مالی و نظامی به اسلام‌آباد مشروط خواهد بود.
مجلس سنای امریکا با ابراز ناامیدی از پاکستان به دلیل انجام ندادن اقدامات لازم علیه گروه تروریستی شبکه حقانی، مطابق با لایحه اختیارات دفاع ملی واشنگتن برای سال مالی ۲۰۱۶ کاهش بودجه اسلام آباد به ۶۰۲ میلیون دالر را تصویب کرد.
از بین ۲۲۷ عضو کنگره امریکا، ۱۴۷ نفر به لایحه توقف کمک مالی و نظامی به پاکستان در صورت عمل نشدن شروط امریکا توسط این کشور رای مثبت دادند.
بر اساس این گزارش ۴۵۰ میلیون دالر کمک مالی امریکا به پاکستان تا زمان اقدام جدی این کشور علیه شبکه حقانی متوقف خواهد شد.
در حال حاضر پاکستان باید با پرداخت ۷۰۰ میلیون دالر ۸ جنگنده‌ اف ۱۶ را از امریکا خریداری کند و واشنگتن حاضر نیست در این زمینه به پاکستان یارانه پرداخت کند.
امریکا از سال ۲۰۰۱ برای همکاری در جنگ افغانستان مبلغی را تحت عنوان سی اس اف به پاکستان پرداخت می‌کند و تاکنون ۱۳ میلیارد دالر تحت همین عنوان به اسلام‌آباد پرداخت داشته است.
در سال ۲۰۱۴ بعد از خروج بخشی از نیروهای امریکایی از افغانستان قرار بود کمک‌های مالی این کشور به پاکستان متوقف شود اما این کمک‌ها به مدت یک سال تمدید شد."
چنانچه از ظاهر اظهارات برخی از دولتمردان پاکستانی از جمله سرتاج عزیز؛ مشاور امور خارجی نخست وزیر پاکستان بر میاید، تصمیم جدید کنگره ایالات متحده امریکا مبنی بر مشروط کردن کمکهای مالی این کشور به پاکستان، سران اسلام آباد را نگران و سراسیمه و ضمناً عصبانی ساخته است.
به گونه ای که از اوضاع بر میاید دولت اوباما مشکل خاصی با عملکرد دوگانه پاکستان در امر مبارزه با تروریزم ندارد و دلیل آن را نیز در نزدیکی مواضع این دو متحد راهبردی در امر مبارزه با تروریزم در منطقه باید جست و جو کرد؛ چرا تا جایی که عملکرد دولت اوباما در طول بیش از یک دهه نشان داده است، این دولت نیز دقیقاً بسان دولت پاکستان در موضوع مبارزه با ترور و دهشت افکنی، فقط با کلمات و عبارات بازی می کند و ابداً تصمیم مبارزه نهایی و قاطع با تروریزم را نه در افغانستان و نه در سوریه و عراق و یمن و لیبیا و جاهای دیگر از منطقه و جهان ندارد.
از دید بسیاری از کاشناسان، دولت اوباما نه تنها مشکل خاصی با ادامه کمکهای امریکا به پاکستان ندارد؛ که از توقف و قطع این کمکها به همکار و متحد استراتژیک خویش نگران نیز می باشد؛ چرا که یگانه دولتی که دولت اوباما را در پیاده کردن سیاست های سلطه جویانه و فریبکارانه اش در منطقه یاری می کرد و می کند، دولت پاکستان و امثال این دولت در منطقه است و در واقع هر دو متحد راهبردی، خوب حرف همدیگر را می فهمند و به شیوه های استثمار فکری و فرهنگی دولت و ملتهای جهان و منطقه نیز اطلاع و استیلای کامل و دقیق دارند.
با همین پشت گرمی به دولت امریکا است که سرتاج عزیز؛ مشاور امور خارجی نخست وزیر پاکستان، ضمن اینکه سعی دارد نگرانی و عصبانیت خویش را از تصمیم کنگره امریکا، پنهان کند، به اظهارات امیدوارانه ای در زمینه روی می آورد:
"کنگره امریکا به دنبال برقراری امنیت در افغانستان است اما با این وجود برخی لابی‌های مخالف در این مسیر سنگ اندازی می‌کنند.
افغانستان یکی از موارد مهمی است که اسلام آباد و واشنگتن در این زمینه همکاری می‌کنند و امنیت در افغانستان منافع مشترک دو کشور را به دنبال دارد.
مخالفت برخی اعضای کنگره امریکا با اسلام‌آباد نشان دهده سیاست کلی این کشور نیست. کمک مالی امریکا به پاکستان یک کمک بلاعوض نیست و در واقع سرمایه‌گذاری برای تقویت روابط دو کشور است. سعی داریم به جای دریافت کمک از امریکا تجارت با این کشور را گسترش دهیم."
از دید آگاهان این همان دلگرمی ای است که دولتمردان امریکایی به سران اسلام آباد در طول چندین سال بحران در افغانستان داده و باز هم می دهند؛ تا آنان با انرژی و انگیزه مضاعف، کمک به امریکایی ها را در دستور کار خویش قرار دهند؛ و در عوض کمکهای میلیونی و میلیاردی را از دولت امریکا دریافت کنند؛ کمکهایی که آن مقدار قدرت و پتانسیل قوی ونیرومند را دارند که امثال سرتاج عزیز را سر پا نگهمیدارد و وادار می سازد تا از خنثا سازی طرح مخالفان کمکهای میلیاردی به دولت پاکستان در کنگره ایالات متحده امریکا، سخن بمیان آورد!