اضطراب، سلسله مسیرهایی را در مغز فعال می کند که به آزاد شدن سیتوکین های پیش التهابی منجر می شود.
به گزارش خبرگزاری آوا، به نقل از منابع طبی، محققان علوم پزشکی در دانشگاه رایس در امریکا اعلام کردند بین استرس های هیجانی و دیابت ارتباط برقرار است.
به گفته دانشمندان، کلید کنترل این مشکل در مغز است و نورون های کنترل کننده اضطراب در منطقه ای بین مراکز کنترل توجه، عادت، حافظه کار و انعطاف پذیری شناختی واقع است.
بر اساس مقاله محققان که در شماره اخیر نشریه سایکونورواندوکرینولوژی منتشر شد اضطراب و هیجان ناشی از آن، سلسله مسیرهایی را در مغز فعال می کند که به آزاد شدن سیتوکین های پیش التهابی منجر می شود و پروتئین هایی همچون اینترلوکین شش را فعال می سازد.
علاوه بر آزمایش های قوای شناختی مغز، سطوح سرمی گلوکز و اینترلوکین شش را نیز در هشتصد فرد مورد آزمایش، اندازه گرفتند.
دکتر کیل مورداک و همکارانش می گویند: تاکنون ارتباط بین اضطراب و دیابت مشخص شده بود ولی مسیر درونی آن ناشناخته مانده بود.
به گفته دانشمندان، هنگامی که اشخاص تحت افسردگی یا اضطراب یا استرس قرار می گیرند، شرایط برای تشدید التهاب در بدن آنان فراهم می شود و این مسیر، فرد را به سوی دیابت می کشاند.
بیماری قند یا دیابت نوعی اختلال در سوخت و ساز است که به علل مختلف تظاهر می کند و با درجات مختلف از کمبود انسولین ، یا عدم پاسخ به انسولین همراه است.
طبق این تعریف نقش مهم انسولین و تغییرات مهمی که بدنبال کمبود آن در سوخت و ساز ایجاد می شود بهتر مشخص می شود.
این نوع دیابت تقریبا هشتاد و پنج تا نود درصد کل بیماران دیابتی را تشکیل می دهد.
در این نوع دیابت، زمینه ارثی دخالت دارد و در مقایسه با دیابت وابسته به انسولین بیشتر به صورت فامیلی مشاهده می شود.
در فردی که دارای زمینه ارثی بیماری است، عوامل محیطی می توانند موجب بروز علائم بیماری شوند.
در کشورهای غربی ابتلا به دیابت به میزان شصت تا نود درصد مربوط به عامل دریافت کالری اضافی، چاقی و در نتیجه مقاومت نسبی به انسولین است.
دیابت نوع دوم ، اغلب در بین افراد میانسال دیده می شود.
در دیابت نوع دوم ، کمبود انسولین به طور نسبی وجود دارد ولی مقاومت به انسولین می تواند در پیدایش بیماری اهمیت بیشتری داشته باشد.
در این بیماران پاسخ انسولین به گلوکز ممکن است طبیعی یا بیش از طبیعی باشد.
به گزارش خبرگزاری آوا، به نقل از منابع طبی، محققان علوم پزشکی در دانشگاه رایس در امریکا اعلام کردند بین استرس های هیجانی و دیابت ارتباط برقرار است.
به گفته دانشمندان، کلید کنترل این مشکل در مغز است و نورون های کنترل کننده اضطراب در منطقه ای بین مراکز کنترل توجه، عادت، حافظه کار و انعطاف پذیری شناختی واقع است.
بر اساس مقاله محققان که در شماره اخیر نشریه سایکونورواندوکرینولوژی منتشر شد اضطراب و هیجان ناشی از آن، سلسله مسیرهایی را در مغز فعال می کند که به آزاد شدن سیتوکین های پیش التهابی منجر می شود و پروتئین هایی همچون اینترلوکین شش را فعال می سازد.
علاوه بر آزمایش های قوای شناختی مغز، سطوح سرمی گلوکز و اینترلوکین شش را نیز در هشتصد فرد مورد آزمایش، اندازه گرفتند.
دکتر کیل مورداک و همکارانش می گویند: تاکنون ارتباط بین اضطراب و دیابت مشخص شده بود ولی مسیر درونی آن ناشناخته مانده بود.
به گفته دانشمندان، هنگامی که اشخاص تحت افسردگی یا اضطراب یا استرس قرار می گیرند، شرایط برای تشدید التهاب در بدن آنان فراهم می شود و این مسیر، فرد را به سوی دیابت می کشاند.
بیماری قند یا دیابت نوعی اختلال در سوخت و ساز است که به علل مختلف تظاهر می کند و با درجات مختلف از کمبود انسولین ، یا عدم پاسخ به انسولین همراه است.
طبق این تعریف نقش مهم انسولین و تغییرات مهمی که بدنبال کمبود آن در سوخت و ساز ایجاد می شود بهتر مشخص می شود.
این نوع دیابت تقریبا هشتاد و پنج تا نود درصد کل بیماران دیابتی را تشکیل می دهد.
در این نوع دیابت، زمینه ارثی دخالت دارد و در مقایسه با دیابت وابسته به انسولین بیشتر به صورت فامیلی مشاهده می شود.
در فردی که دارای زمینه ارثی بیماری است، عوامل محیطی می توانند موجب بروز علائم بیماری شوند.
در کشورهای غربی ابتلا به دیابت به میزان شصت تا نود درصد مربوط به عامل دریافت کالری اضافی، چاقی و در نتیجه مقاومت نسبی به انسولین است.
دیابت نوع دوم ، اغلب در بین افراد میانسال دیده می شود.
در دیابت نوع دوم ، کمبود انسولین به طور نسبی وجود دارد ولی مقاومت به انسولین می تواند در پیدایش بیماری اهمیت بیشتری داشته باشد.
در این بیماران پاسخ انسولین به گلوکز ممکن است طبیعی یا بیش از طبیعی باشد.
