سیف الدین سیحون، استاد اقتصاد دانشگاه کابل درگفتگو با آوا گفت: قرار داد بندر تجارتی چابهار یک فرصت اقتصادی است و می تواند در فرایند اقتصادی افغانستان یک افق جدید را باز کند.

به گفته سیحون، با فعال شدن این بندر همکاریهای اقتصادی به خصوص میان ایران، افغانستان و هند گسترش پیدا می کند و افغانستان بیشتر از مزیتهای آن بهره مند می شود.

آقای سیحون، به این باور است که هیچگاه بندر چابهار نباید به عنوان بدیل نسبت به بندرهای تجارتی پاکستان مانند کراچی و واگه مطرح شود، زیرا هر کدام اینها مزیتهای خاص خود را دارند.

افزون برآن به گفته سیحون، هرچند افغانستان با پاکستان مشکلات سیاسی و امنیتی دارد، اما فراموش نباید کرد که افغانستان با پاکستان مرز یک هزار و هشتصد کیلومتری مشترک دارد و چه بخواهیم یا نخواهیم از پامیر تا سرحد بلوچستان این مرز ادامه پیدا کرده است و سالانه حداقل ۷۰ در صد مواد اولیه افغانستان از این کشور وارد می شود.

به گفته او، با در نظرداشت وضعیت اقتصادی افغانستان ما نباید روابط سیاسی را با روابط نیازمندیهای اقتصادی خلط کنیم.

به عقیده سیحون، درحال حاضر پاکستان با افغانستان از نظر روابط سیاسی مشکل دارد، نه اقتصادی و حتی اجتماعی.

مردم پاکستان با مردم افغانستان نه تنها که هیچ مشکلی ندارند، بلکه افغانستانی ها در بسیاری از موارد حق استقلال را در پاکستان دارد و و حتی درخاک پاکستان خانه می خرند و می سازند.

اما به گفته این کارشناس اقتصادی، میتوان بندر چابهار را به عنوان یک فرصت جدید مورد دقت نظر قرار دارد، زیرا افزون بر گسترش تجارت میان افغانستان و ایران، قراردادهای اقتصادی افغانستان و هند را نیز سهولت می بخشد.

علاوه بر آن افغانستان تازه به یک بندر آزاد دست یافته است از این جهت باید مزیتهای اقتصادی آن در چهارچوب اقتصادی مورد مطالعه قرارگیرد.

هرچند به گفته او، مسایل سیاسی و فرهنگی با اقتصاد رابطه ی پیچده دارد، اما بندر چابهار بیشتر رویکردش اقتصادی است و از این منظر باید بیشتر به آن توجه صورت بگیرد.

سیحون اما در عین حال اظهار داشت: هرچند رابطه ی اقتصادی افغانستان با پاکستان به دلیل مرزهای طولانی نا گسستنی است، اما بندر چابهار، حداقل افغانستان را از انحصار کشور همسایه ی پاکستان خارج می کند.

به باور این استاد دانشگاه، شکی نیست که پس از فعال شدن بندر چابهار نه تنها تجارت افغانستان با پاکستان کاهش پیدا می کند، بلکه به مراتب افزایش پیدا خواهد کرد.

آقای سیحون در پاسخ به اینکه آیا افغانستان از طریق بندر چابهار می تواند وارد رقابت های تجارتی با کشورهای منطقه شود؟ گفت: کشوری که سالانه پنجصد میلیون دالر صادرات داشته باشد، نمی تواند با هیچ یکی از کشورهای منطقه رقابت کند.

به گفته او، افغانستان به خاطر رفع نیازمندیهای خود در تجارت جهانی فقط مواد مورد نیاز خود را از طریق چابهار با هزینه کمتر می تواند واردکند.

به گفته این استاد دانشگاه، یکی دیگر از مزیتهای بندر چابهار این است که حداقل یک نوع هماهنگی را در عرصه اقتصادی میان کشور های منطقه بوجود می آورد، چنانچه اروپایی ها با عقلانیت، دشمنیها و مشکلات را حل کردند  و این هماهنگی را بوجود آورده و سهولتهایی را در عرصه اقتصادی ایجاد کردند.

به گفته سیحون، هر چند نمیتوان درحال حاضر آسیا را اروپا ساخت، زیرا دیدگاه های تبعیض آمیز و فرهنگ کوتاه بینانه و همچنین مداخله گرایانه در منطقه حاکم است، اما حداقل بندر چابهار افق تازه ای را برای همکاریهای منطقه ای باز می کند.

سیحون، درپاسخ به اینکه بندر چابهار در کل چه مزیتهای سیاسی برای افغانستان دارد گفت: نباید موضوع را خیلی سیاسی ساخت، زیرا افغانستان رویکردش بیشتر به کشورهای منطقه اقتصادی است.

این در حالی است که خانجان الکوزی معاون اتاقهای تجارت و صنایع افغانستان می گوید: بندر چابهار افزون بر تاثیرات شگرف اقتصادی، می تواند افغانستان را از مشکلات سیاسی نیز رهایی بخشد و فشار کشور های منطقه را که به نحوی مداخله می کنند، کاهش بدهد . 

الکوزی تصریح کرد: با بهره برداری از بندر چابهار، وابستگی اجباری افغانستان از مسیر پاکستان کاهش می یابد و راه ترانزیتی جایگزین مناسبی در عرصه تجارتی برای افغانستان که نیاز جدی به رفع نیاز مندیها و رشد و توسعه اقتصادی دارد، ایجاد کرد و سهولت های را به بار می آورد.

معاون اتاق تجارت و صنایع افزود: با فراهم شدن زمینه استفاده از چابهار، مشکلاتی که اسلام آباد در مقاطع مختلف زمانی برای بازرگانان افغان به وجود می آورد، از بین خواهد رفت، زیرا تجارت افغانستان دیگر تنها به بندر کراچی محدود و وابسته نخواهند بود. 

وی در گفتگو با ایرنا اظهار داشت: امتیاز «منطقه آزاد» بودن این بندر نیز باعث می شود که هزینه های خدمات بندری و صنعتی، بسیار پائین تر از بندر کراچی و سایر مناطق دیگر باشد.